[Belgin ∞]

28. Gün



Her birimiz diğerini içeriyoruz.

Bu olumlama paylaşılan insanlıkla ilgilidir. İnsan doğası her seferinde bir kişiyi taşır ama aslında biz hepsini paylaşıyoruz. Ego bu sözlerin ilk kısmını yadsır. Her duruma ‘ben’ in en önemli düşüncelere, duygulara ve algılara sahip olduğu varsayımıyla yaklaşır. Ruh tüm düşüncenin paylaşıldığı, her duygunun paylaşıldığı ve her algının paylaşıldığını görür. Dünyayı kendi sınırlarınızın ötesinde görme kapasiteniz değerlidir – gerçek ben, buna açıksanız, size daha geniş bir bakış açısı kazanmakta yardımcı olur. Kendinize sınırlarınızı aşma izni verin. Diğerlerinin bir durumu nasıl gördüğünün farkında olun. Algı tamamen açık olduğunda sevgi ve şefkat hemen gelir.

29.Gün



Her birimiz diğerini içeriyoruz. Bu yüzden herkesi kendim gibi kabul ediyorum.

Bu olumlama diğer insanları içermekle ilgilidir. Paylaşılan deneyim kimseyi dışarıda bırakmaz. Kötü ya da günahkar olarak adlandırdıklarımız bile dramanın bütününde yer alır. Ego her seferinde bir dramayı ‘Bu bana oluyor, başka her şey ikinci sırada gelir,’ diyerek sona erdirir. Ama gerçekte dramanın bütünü sizin başınıza geliyordur. Bilinçli zihniniz tek bir küçük sahneye açıktır ama daha derin düzeylerde varolan her şeye katılırsınız; sadece benim mutluluğum, benim kederim, benim utkum, benim anlayışım değil onun yerine insanlığın mutluluk, keder, utku ve anlayışı.. Bir sonraki düşünceniz hepimizinkinin içine aktığı paylaşılan deneyime eklenir; hiçbir zaman tanımadığınız sayısız insanın bir sonraki düşüncesi sizin bir sonraki deneyiminize eklenir. Her birimizin diğerini içermesinin anlamı budur. Bir kez paylaşılan deneyimin her zaman paylaşıldığını anladığınızda ne kadar farklı görünseler de başkalarını kendiniz olarak kabul edersiniz.

30.Gün



Her birimiz diğerini içeriyoruz. Bu yüzden herkesi kendim gibi seviyorum.

Bu olumlama katılımla ilgilidir. Sevgi kabullenmenin hemen ardındaki adımdır. Bugün bunu deneyin. Birisi hakkında hiçbir düşünce yürütmeksizin bakın; bu belki parkta oynayan bir çocuk ya da kafede oturmuş yemek yiyen biridir. Hepimizin paylaştığı o basit varlığı izleyin. Geçen bir yüzü, bir hareketi, ya da bir bakışı takdir etmekte sevgi yok mudur? Varsayımlar olmaksızın birini düşündüğünüzde iç anteniniz yeni bir sinyal alır. Başka birinin kişiliğini izlemek yerine onun özünü izlersiniz. Bu öz ruhtur ve onu bulduğunuzda doğal yanıtı sevgi olacaktır.