[sudem8]

hepsi harika yeni dualarımı oluşturdum sabahları okumak için ve gece yatarken...paylaşımiçin çok teşekkürler ellerine yüreğine sağlık.

[Belgin ∞]

yeni bir hayat Nickli Üyeden Alıntı

Canım, muhteşem bir kitapmış gerçektende ve çok büyük bir özveriyle,özenle paylaşılmış..Yine farkını hissettirdin..super

Son dönem forumu çok didikleyerek okuyamadığım için konuyu geç farketmişim..En kısa zamanda bu olumlamaları özümseyerek hayatıma geçirmeyi düşünüyorum..Paylaşımın için çok teşekkürler..

Ben teşekkür ederim Yeni bir hayat'cım. Bugün kitabı bitirdim, birazdan son günleri eklemeye başlıyorum. Çok nadirdir bir kitabı bitirdiğimde gözlerim yaşlansın ve üzüleyim ama bu kitap da yine başıma geldi.

Daha nice güzel paylaşımlarda yolumuzun kesişmesi dileğimle.
Sevgiler.

sudem8 Nickli Üyeden Alıntı

hepsi harika yeni dualarımı oluşturdum sabahları okumak için ve gece yatarken...paylaşımiçin çok teşekkürler ellerine yüreğine sağlık.

Değeriniz için ben teşekkür ederim Sudem'cim

[Belgin ∞]

94.Gün



Kötülük varlığın yokluğundan kaynaklanır.

Bu olumlama karanlık ve aydınlıkla ilgilidir. Nasıl ki ruhun iki yüzü vardır, doğa da bir bütündür. Bu iki yüzü, iyi ve kötü, yaşam ve ölüm, karanlık ve aydınlık olarak adlandırma alışkanlığındayızdır. Ama bu görüntü ne kadar inandırıcı olursa olsun, ikilik Maya ya da yanılsamayı sürdürmek için vardır. Doğan her şeyin ölmesi gerekir. Bu iki olay aydınlık ve karanlığın maddi sembolleri haline gelmiştir. Tanrı’nın sadece bir temeli, gerçekliğin varlık olan sadece bir yüzü olduğunu fark ettiğimizde yanılsama bozulur.

Varlıklar en derin düzeyde her şeyi doldurur. Ama eğer bunu biliyorsanız, yaşam ve ölümün draması inandırıcı olmaktan çıkar. Kötülük tanrısallığın gittiği yanılsamadan çıkar. Kendi içinde kötülüğün var olma iddiası yoktur. Ruhunuz varlığın her yerde olduğunu ve sizin de o varlık olduğunuzu ortaya çıkardığında yanılsama sona erer. Bunu fark edince, kimse tekrar kötülüğe sapmaz. Drama kendisini kullanılmaz duruma getirdiğinde kötülük eski bir rol halini alır.

95.Gün



Varlığımı neşeli bir oyun olarak ifade edeceğim.

Bu olumlama yaşamın gerçek amacıyla ilgilidir. Kötüden iyiye, zevkin acıya karşı dramasının çekiciliği sürdükçe yaşamın amacı mücadeledir. Ayrılıktan doğan ikilik, bir sahneleme olarak var olur. Drama o kadar zenginlikle doludur ki o sona erdiğinde biz ne yapacağız? Kazanacak ya da kaybedecek bir şey olmadığında tüm amaç yok olur mu? Çoğu insan ikilikten vazgeçme olasılığından çok korkar. Birinin bana samimiyetle bir zamanlar sorduğu gibi, ‘Işığa geri dönmek mi? Bana ölüm kadar tuhaf bir kısmet gibi görünüyor!’

İkilikten kaçtığınızda yaşamın amacı neşeli bir oyundur. Aslında amaç hep bu olmuştur. Duyularınız acının, mutluluğun bir başka biçimi olduğunu söyleyemez; onun zevkin karşıtı olduğunu söylerler. Ama bir kez kendinizin ruh olduğunu anlarsanız, oyun tanrısal bir hal alır. Işık kendisinden başka hiçbir şey olmadığını bilir. Bu yüzden kendisinin herhangi bir yönü neşeyle dolu olandan daha aşağı olsun? Zevkin terine, mutluluk ezeli ve ebedi bir duygudur, yaratılanın kendisinden saf memnuniyetinden doğmuştur.

96.Gün



Her şey ben ve benim olduğunda sadece sevgi vardır.

Bu olumlama egoyu tutsaklıktan kurtarmakla ilgilidir. Ego da tutsaklıktan kurtulur. Saf varlık olduğunuzu gördüğünüzde ayrılık sona erer. Siz ve ruhunuz arasındaki boşluk kapanır ve –aniden!-evrendeki her şey size ait olur. Bir anda egonun var oluş nedenini karşılarsınız, bunu onu yok ederek değil istediğini vererek yaparsınız. Bireysel ego, kozmik ego konumuna yükseltir. Her ne yöne bakarsanız bakın siz olan varlığı görürsünüz sadece. Deneyim egonun korku ve yalnızlığını paramparça eder. Belki ego tüm isteğinin Tanrı’nın sevgisi olduğunu görmek istemez ama sonunda görecektir. Ayrılığın iyileşmesiyle, sevgi gerçek duruma gelir ve bir daha geri alınamaz. Ego, yaşamın bir mücadele olduğunu amacınızı paylaştığı gibi şimdi de, neşeli bir oyun olan yeni amacınızı paylaşabilir. Aydınlığın ve karanlığın dramasının tamamıyla romantik bir komedi olduğu ortaya çıkar.

[Belgin ∞]

97.Gün



Dünya benim bedenimdir. Dağlar kemiklerim; ormanlar kanım; hava soluğum; güneş bakışım.

Dünya sevgimle tüm yaşamı dengeliyorum.

Bu olumlama varlığın görünmeyen rolüyle ilgilidir. Yansızlığıyla, ruh eylemde bulunmaz. Yine de her şeyin içindedir. Kozmosun fiziksel yapısı kendisini Büyük Patlama anından beri ruhu ifade ediyor. Aşırı derecede ısınmış gazların girdap gibi gelişigüzel dönüşlerinin ardında gizli bir amaç kendisini ortaya koyuyor. Varlık yaşamı desteklemektir. Girdap gibi dönen gazların içinde DNA’nın, tüm bitki ve hayvanların yaratılışı, bizim evrim adını verdiğimiz karmaşık tasarımın tümü bulunur. Koreograf olarak varlık sahneye çıkmaz. Dansı dışarıdan yönetir. Bir kez kendinizi aynı varlık olarak görünce dansı içeriden yönetmenin neşesini yaşarsınız. Kendi farkındalığınızın genişlemesiyle, ruh gibi aynı yaşamı zenginleştiren etkiyi yayarsınız.

98.Gün



Ben! Tüm bedenlerim, tüm düşünceler, tüm duygular, tüm soluklar, tüm durumlar, tüm koşullar, tüm olaylar ve tüm ilişkiler.

Her şeyi kapsıyorum.

Bu olumlama iki gerçekliği birleştirmekle ilgilidir. Sadece zihne bağlı olan Tanrı yolu vardır. Bu en soğuk, en kayalık yoldur ve yüreğe hiçbir rahatlık vermez, yine de zihnin yolu en basit olanıdır. Amacı bir soruyu yanıtlamaktır: ben kimim? Bu soruyu sorduğunuz anda, ormanda ikiye ayrılan yollar gibi sadece iki yanıt çıkar.


İlk yanıt: ‘Ben bu zihin ve bedenim, fiziksel dünyada doğdum ve öleceğim.’

İkinci yanıt: ‘Ben, doğum ve ölüm döngüsünü yaratan ama bunların ötesinde sonsuza kadar yaşayan varlığın kendisiyim.’

Kimse ikinci yolu seçmez, ben de bunu istediğimize inanmıyorum. Kendinizi zihinsel olarak ezeli ve ebedi ‘Ben’ olarak kabul ederseniz deneyimin ne yararı olacaktır? Bu dünya, evrenin en ayartıcı, en çekici, güzel, en zehirleyici, erotik ve tensel parçasından yapılmıştır. Yaşanmak için yalvarır ve bu yüzden hepimiz ilk yolu seçeriz. Bireyselliği kuşanır ve kendimizi yaşam ve ölümün öznesi haline getiririz. Drama çok güzeldir. Zevk ve acı bizi ele geçirmiştir. Yine de doğum ve ölüm nihai gerçekliktir, yol bizi cehenneme götürür, bu yüzden varlığın inayetiyle ilk yol yok olur. İkinci yol ebedidir. Doğmamış ve hiç ölmeyen varlık ortaya çıkar. Siz, Herkes olan kim olduğunuz gerçeğini biliyorsunuz. Doğum ve ölüm sürer. Ama ne zaman isterseniz dramanın dışına çıkarsınız. Kendinizi zevk ve acının ötesine geçirebilirsiniz. Ölümsüz minnettarlıkla omzunuzdan geriye baktığınızda üzüntünün sizin için sona erdiğini görürsünüz.

99.Gün



Yaşamımı yaşamın kendisi olarak olumluyorum.

Sevgimi sevginin kendisi olarak olumluyorum.

Bu olumlama aydınlanmayla ilgilidir. Yolculuğun sonunda mutlaklık uzanıyor. Özgür olman şundan ya da bundan özgür olmak demek değildir, saf neşedir. Bu yüzden güçle, akılla, yaratıcılıkla ve varlıkla özgür olunur. Düalitede bunları yaşadığımızda sadece onların lezzetinin hafif bir parçasını alırız. Göreceli dünyanın bakış açısıyla mutlaklık hayal edilemez. Kadim bilgeler onu sadece yoklukla tanımlayabiliyorlardı: Doğmamış, ölmez, hareketsiz, kaçınılmaz ve zarar verilemez, hiçbir niteliğe sahip olmayan ama yine de her niteliğe sahip.

Başlangıçta üzüntünün, anlamı tehdit eden acı olduğunu söylemiştim. Bu yüzden ruhsal yolun sonuyla ilgili benim kişisel vizyonumda, hiçbir biçimde bir son görmüyorum. Anlam ebediyete doğru yayılır ve bunu yaşam ve sevgi adını verdiğimiz kutsal güçler sayesinde yapar. Üzüntünün sonu ‘Ben yaşamım ve ben sevgiyim’ dediğiniz tam o anda gelir. Farkındalığınız gözlenen, gözleyen ve gözlem olarak evrenle birleşir. Diğerleri Tanrı’yı evrene tepeden bakan, her bir atomu bakışına alabilen, bir göz olarak hayal eder. Bu da olası ama bana kalırsa bu bakış sevgiyle dolu olmadıkça kutsal değildir. Sevgi yaşamın kıvılcımını tutuşturur ve sonsuz olana bir değer verir.

[Belgin ∞]

100.Gün



Tek gerçeklik sevgidir.

Bu olumlama daha öncekilerin hepsini berraklaştırıyor. Aşağıdaki satırları okuyun, onların sizi meditasyona benzer bir huzura götürmesine izin verin. Sözcükler bırakın yüreğinize işlesin ve onun endişelerini gidersin.

Bahçemde gül açıldı ama ben çok acele ediyordum ve onu geçip gittim. Sevgi beni anımsadı ve ‘Yüreğinde bir gülün tomurcuklanmasını sağlayacağım. Bedenin ruhun bahçesidir,’ dedi.

Aşağıdaki sözcükleri okuduktan sonra yaşamınızdaki öncelikleri değerlendirin. Tek gerçeklik sevgidir. Bu gerçek yüreğinizde kök saldığında saçmalıklara o kadar zaman harcamayacaksınız. Yaşamınızı ebedi olana bağlayın, böylece özgürleşeceksiniz.

Yüreğimdeki acıdan uyuyamadım.

Endişeliydim ve ölümü düşünüyordum.

Ardından, yatağımın yanında dikilen

ışıktan bir şekil gördüm.

‘Sadece bir tek şey bu

kadar acı çekmene

neden olabilir.’ dedi bana.

Eğilip beni öptü,

artık aşığımın

ruhum olduğunu öğrenmiştim.

[Belgin ∞]

Kitap burada bitiyor..

Dilerim büyük bir hazla paylaştığım tüm günler sizlerin de hayatınızda çok güzel penceler açar.
Bu 100 günlük olumlamalar aslında tüm ömrümüzün kısa bir özeti gibi. Kendimize giden yolda her zaman aynı basamakta beraber yürümek dileğiyle.

Tek gerçekle..
Sevgiyle..