[sanemce]

SAĞLIK
“Uyum içindeyim ve sağlıklıyım”

Her nefesimde ciğerime dolan hava ve
Tanrı’nın sıcak soluğu, bedenimi
güçlendiren ve arıtan etkisiyle bütün
hücrelerime kadar etkisini gösterir.

Her nefes alışımda rahat, huzurlu ve sakin
olduğumu, sağlıklı olduğumu, güçlü
olduğumu biliyorum.

Bedenim muhteşem bir düzenle çalışır
kendiliğinden. O öylece çalışırken, benim
herhangi bir şey yapmam gerekmez.
Sağlıklı olmak, benim doğal halimdir.

Bütün organlarım muhteşem bir düzenle
yapmaları gereken işlemleri yaparlar.
Keyifle ve neşe ile.

Kalbim esnek bir ritimle kan
pompalarken, midem yemekleri
öğütürken, ben mutlu olmak ve
mutlu etmek için çalışırım sadece, benim de
görevim budur. Böylece herkes
görevini yapmış olur.

Ben mutlu oldukça, bedenim enerjiyle
dolar ve uyuma katkı yapmış olurum.
Neşe ve haz bedenimin yakıtıdır.

Gözlerim açık, berrak ve renkli görmeye
devam ederken, ben bilmeyi ve
anlamayı seçerim.
Böylece görevlerimizi yaparız.

Midem keyifle yediklerimi öğütürken,
ben öğrendiklerimi anlamaya ve
duyduklarımı bir düzene sokmaya
başlamışımdır bile.

Ciğerlerime tertemiz havayı doldurup,
biraz öylece tuttuktan sonra yavaşça
Geri bıraktığımda ve bunu kendiliğinden
ve rahatça yaptığımda, kanımın
temizlendiğini bilirim.
Ben o sırada zihnimi yararsız düşüncelerden
ve korkulardan temizliyor olurum kolayca.

Hayatı kucaklar ve neşeyle dans ederim.
ses tellerim titreştiğinde, böbreklerim
kanımı temizlerken, ayaklarım sağlamca
yere bastığında, ben keyifle gelişme
yolculuğumu adımlıyorum.

Kulaklarım sesleri ayırt edip-algılarken,
ellerim sıkıca tutup-kavrarken, ben
her türlü güzelliği ortaya çıkarmak için
çalışıyor olurum dikkatle.

Beynim milyon kere milyon kapasiteyle
çalışırken, ben öğrenir, düşünür ve bilirim.
Bu ne güzel bir işbirliği!

Hayat amacımı gerçekleştirebilmem için
onlar hep muhteşem bir düzenle çalışırlar.
Durmadan, yorulmadan ve şaşmadan.
Çünkü öyle emir almışlardır Tanrı’dan.

Sağlıklı olmak, benim doğal durumumdur
ve ben, hep bu durumda olmayı seçiyorum.
Sağlıklı ve güçlü olmayı seçiyorum.

Bedenimin her bir organını seviyorum
ve onlara teşekkür ediyorum.

Hareket etmek, yürümek, temiz ve
hafif gıdalarla bedenimi beslemek benim için
keyifli bir görevdir.

Düzenli uyuyarak ve düzenli
beslenerek ben bu uyumu ve işbirliğini
sürdürmüş olurum.

Sapasağlam ayakta durup, köklerimi
dünyaya saldığımda, oradan bana bütün
bedenimi güçlendiren enerji akar.

Başımın üzerinden güneşe bağlanan
bir ışık hattı beni hep canlı tutar.
Ve ben, ikisi arasında sürekli beslenirim.
Canlı ve neşeliyim ve güçle doluyum.

Hayat amacımı gerçekleştiriyor ve
değişerek ilerliyorum.
Sağlıklı ve güçlüyüm. Bu durum benim
doğal halimdir.

Hep değişip-yenilenerek ilerliyorum.

[sanemce]

SINIR KOYMAK
“Sınırlar olmasaydı, netlik olmazdı. “Hayır” demeseydim, “Ben” olamazdım…"

Haklarıma sahip çıkıyorum.
Kişiliğime sahip çıkıyorum.
Yaşam sorumluluğuma sahip çıkıyorum.

Yeri geldiğinde zarifçe, ama kararlı bir
şekilde “hayır” demem, başkalarını
rencide etmez, onları kırmaz.
Tersine, benimle onlar arasındaki ilişkiyi
gerçekçi bir duruma sokar ve başkalarının
bana saygı duymalarını sağlar.

Kendi haklarıma saygı duyduğum gibi,
başkalarının haklarına da saygı duyarım.
Onlar bana “hayır” dediklerinde, bunun
çok doğal olduğunu bilirim.
Böylece hepimiz kişilik deklarasyonumuzu
belirtmiş oluruz. Sınırlarımızı belirlemiş oluruz.

Çünkü sınır olmazsa, saygı da olmaz.
Sınır, sevginin işaretidir.
Sevdiğim şeyler ve sevmediklerim konusunda,
beğenilerim ve zevklerim konusunda
açıkça fikrimi ifade ederim.
Bu konuda tartışmaya girmeden
Sınırlarımı çizerim.

Kendime ait
zamanlarıma sınırlar koyarım ve
başkalarının zamanlarına ait sınırları da
hassasiyetle korurum.

“Hayır” demeden önce düşünürüm.
“Evet” demeden önce düşünürüm.

Başkalarının beni anlamalarını beklemem,
onların benim haklarıma sahip çıkmalarını
beklemem. Ben kendi haklarımı korumak
için gerektiğinde “evet” gerektiğinde de
“hayır” derim.

“Hayır” dediğimde kırılan kişiler,
bu sınırlar konusunda net fikirleri
olmayan insanlardır ve ben adilce “hayır”
dediğimde, onların da öğrenmesini
sağlamış olurum.

Kendimi sevdirmem için kendi haklarımı
göz ardı etmem gerekmez.
Tam tersine haklarımı savunmam gerekir.

Saygı görmem için, başkalarına
hoş görünmem gerekmez.
Tam tersine, yapmam gerektiğine
inandığım şeyleri yaparım.

Çünkü benim en büyük görevim,
kendi haklarıma sahip çıkmak,
ve başkalarının haklarına
saygı duymaktır.

Zamanım bana aittir, onu en iyi şekilde
kullanırım. Bedenim bana aittir.
Kitaplarım, odam, eşyalarım bana
aittirler. Param bana aittir. Yeteneklerim
ve duygularım, bütün bunların hepsi
benim değerlerimdir.

Onları ben kendi seçimimle, kendi
isteğimle ve istediğim biçimde kullanma
hakkına sahibim. Ve bu hakkı en iyi
şekilde kullanırken, beni yönlendirmeye
ve isteğimin ve çıkarlarımın dışında
bunları kullanmaya niyetlenen
kişilere “hayır” demek, insanlık onuruma
sahip çıkmaktır aslında.

Ve bu yüzden ben, gerektiğinde kolaylıkla
ve zerafetle “hayır” demeyi seçiyorum.

Nerede “evet” diyeceğimi ve nerede
“hayır” diyeceğimi ayırt etmem, benim için
çok kolay oluyor, çünkü bu konuda özel bir
hassasiyet geliştirdim ve bunu kullanıyorum.

“Hayır” dediğimde sınırlarımı belirlemiş
oluyorum ve sınırı belli olmayan hiçbir şey
“belli” değildir. Ve sınır sevgidir.