[sanemce]

Öz varlık

“gerçek varlığımı kabul ediyorum”

Ben Tanrı’nın sevgisinden varedildim.
O, beni ve her şeyi sevgisinden yarattı.
O beni yaratırken özüme kendi nurunu
ve ışığını koydu.

Bu ışığın özü; kudret, bilgi şefkat ve
maharetle doludur.
Bu bakımdan ben, Tanrısal niteliklerle
bezenmiş durumdayım.
Ben tam ve mükemmelim.
Sonsuz ve sınırsız olduğumu,
ihtiyaçtan uzak bulunduğumu biliyorum.

Hayatımın her anı, O’na doğru yaptığım
bu yolculuğun bir açılımı anlamını taşır.
Her olay ve her durum
beni O’na biraz daha yaklaştıran bir araçtır.
Dolayısıyla ben, O olmayı seçiyorum.
O’nu ifade ediyorum.

O olmak, O’nun gibi olmak zorunda
olduğumu biliyorum.
Ve şu andan başlayarak gerçek kimliğimi
ve kişiliğimi kabul ve tasdik ediyorum.
Aynı şekilde diğer insanlar da O’nun
sevgisinden varedilmişlerdir.
Onların gözlerinin derinliklerinde
O’nun ışığını gördüğümde, ben ve diğerinin
aynı hamurdan varedilmiş
olduğunu bilirim.
Özde onunla kardeş olduğumu bilirim ve
herkese bu gerçeğin ışığında davranırım.

Renkleri, dinleri ve görünüşleri
ne olursa-olsun. İnsanları değerlendirirken,
eylemlerin ve sözlerin gerisindeki
Öz’e odaklanırım.
Bilirim ki, Öz, her zaman tam ve eksiksizdir.

Onların bütün niyetlerini ve
gerçek düşüncelerini büyük bir
sezgisel duyarlılıkla deşifre ederken,
aynı anda daha derine,Öz’e odaklanırım.

Hem gelişen ve olgunlaşan benliğim,
hem de eksiksiz ve mükemmel yanım

aynı anda tekamül alanındadır.
Dolayısıyla ben, ikisini de bir anda
ifade ederim.

Özüm kırılmaz, yaralanmaz,
ölmez ve yok olmaz.
Dolayısıyla hiç kimse
ve hiç birşey bana zarar veremez.
Bu gerçeğin verdiği huzur ve
güvenle ben rahat, dengeli ve sakin
bir biçimde hayatımı sürdürürüm.

Kendi Öz gerçeğimi ifade etmeyen sözleri
kullanmam. Kullanmış olsam bile, hemen
fark eder ve değiştiririm.
Kendi Öz gerçeğime uygun olmayan
davranışlarda bulunmam. Bulunsam
bile, hemen fark eder ve değiştiririm.
Hayatımı tümüyle kendi Öz gerçeğime
uygun yaşarım.

O beni sevgisinden yarattı.
O beni sever.
Ayak tırnağımdan saçımın
teline kadar özenle yarattı beni.
Her şeyi bilecek aklı verdi.
Deney yapabilmek için dünyayı yarattı.
İyiyi ve kötüyü deneme şansı verdi.

O beni sevgisinden yarattı.
O beni sever.
O beni ve her şeyi sevgisinden yarattı.
O bütün kâinatı sevgisinden yarattı.

O beni en güzel yerde barındırır,
en iyi şekilde korur.
O benim hem babam, hem de annem gibidir.
Sonsuz şefkatiyle beni sarar, gücü ve
bilgisiyle terbiye eder.
Bedenim benim varlığımı
tümüyle ifade etmez.
Ama ben varlığımı bedenimle ifade ederim.

Varlığımın ışığı bedenimi, mesafeleri ve
zamanı aşar. Ben bunlarla sınırlı değilim.
Bir yandan da bedenim ve kimliğimin bir
kısmıyla ben burada, bu sınırlı gerçeklik
içinde sınırsızlığımı ifade ediyorum.
Bedenim, benim gelişmek için kullandığım
harika aracımdır.
Ona çok iyi bakar ve güçlü tutarım.
Bilirim ki, o yok olduğunda da ben
varolmaya devam edeceğim.

Her an gelişip – öğrenerek ilerliyorum.
Her yaşadığım olayın bir mesaj taşıdığını
bilerek. Üzerinde düşünerek.Seçip yaratarak,
deneyip görerek ve yeniden seçerek.
Bu oyunu oynamak hoşuma gidiyor.

Aynada gözlerimin içine baktığımda
gözbebeklerimden bana bakan mükemmel
varlığımın ışığını görürüm.
Gözleyen ve izleyen gerçek kimliğim
orada bütün haşmeti ve sevgisiyle bana bakar.

Ben de gerçek kimliğimi ifade
etmeyi seçiyorum. O olmayı
seçiyorum. Bu seçimin kaçınılmaz
kaderim olduğunu
bilerek yaşıyorum.

[sanemce]

BOLLUK VE BEREKET

“Sonsuz kaynak benim içimdedir ve ben onu harekete geçiriyorum”

Bolluk ve bereket içindeyim.
Bütün ihtiyaçlarımı rahatlıkla karşılayacağım
kaynaklara sahibim ve bunu kullanıyorum.

Gürül gürül akan bir çağlayan gibi hayatın
nimetleri akıp-gelir sürekli.
O çağlayanın içinde neşe ve huzurla yıkanıyor
ve doya doya içip-kanıyorum.

Her zaman içimdeki sonsuz kaynakla
birlikte olduğumu bilirim.
Benim asıl zenginliğim, işte ona sahip olmaktır
ve bu duygu bütün zenginliği bana çeker.
Bolluk duygusu, sahip olduğum şeyler
dolayısıyla hissettiğim bir şey değildir.

Varlığımın kendisi zaten ihtiyaçtan
uzaktır. Temizlenmek ve gelişmek
ve olgunlaşmak için
çıktığım bu yolda, benim için en
uygun araçlar her zaman yolumun
üzerinde beni bekler.

Hayatımda bol sevgi,
bol para, yeterli zaman
ve sonsuz bilgi her zaman mevcut.
Onlar tam zamanında karşıma çıkıyorlar.
Ben de uzanıp onları alıyorum.

Her anımı hayatımın en önemli anı
ve karşılaştığım her kişiyi hayatımın en
önemli kişisi olarak düşünürüm.

O beni yarattı ve bütün ihtiyaçlarımın
garantisini verdi bana. O beni sever.
O’nun katında ve yanında özel bir yerim
olduğunu bilirim.
Şimdi ve gelecekte bütün ihtiyaçlarım
O’nun garantisi altındadır.

Çalışarak, üreterek ve paylaşarak yaşadıkça
bolluk bana akar.
Sahip olduğum bolluğu paylaşırken
verdiklerimin bana çoğalarak
geri geldiğini bilirim.

Bir elim bana sunulan bolluğu almak
için
yukardaysa, diğer elim ihtiyaçta olana
vermek için aşağıdadır.
Böylece ben, alma-verme döngüsünü
sürdürmüş olurum.

Kimsenin kalbini kırmamaya, hakkını
yememeye özen gösteririm.
Böylece bolluğun önünü kesecek enerjileri
hayatımda barındırmam.

Her günümü neşe, mutluluk ve
kahkaha ile doldururum.
Her bir saniyeyi bir gün gibi, her bir
günü bir hafta kadar verimli yaşarım.

Cebimdeki her bir lira bin lira gibi bereketlenir.
Ve bin lira onbin lira gibi. Her yaptığım işe
bütün dikkatimi, bütün sevgimi katarım.

Her ne yapıyorsam en iyisini, en
güzelini yaparım.
İşim, benim imzam gibidir.

Ve her ürettiğim şey bana birçok
zenginlik katar. Çünkü ben ürettiklerimle
insanların hayatlarına anlayış, sağlık,
umut,konfor ve güzellik katarım.
Ürettiklerim onların hayatlarında fark yaratır.
Onlar da bana bunun bedelini sevinçle
ve bolca öderler.

Bu arada gereksiz israftan, boşuna
ve gösterişe yönelik harcamadan kaçınırım.
Çünkü bilirim ki Tanrı israftan hoşlanmaz.

Gereksiz harcamalarda dikkatli,
ama kendim ve başkalarının hayatına
katkıda bulunacak harcamalar için cömertim.

Bolluğu hayatıma çeker ve bolluğu
oluştururum.
Her an yaratıp-çoğaltan Tanrı’nın
bu oyununa bende katılmış olurum böylece.

[sanemce]

BAĞIŞLAMA
“Kimse bana kötülük yapamaz ve beni
üzemez, çünkü her şeyi ben seçiyorum.”

Bağışlıyor ve bırakıyorum. Anlıyor ve
biliyorum.
Kendi hayatımın yaratıcısıyım.
Seçerek, planlayarak bu yaşamımı ve birlikte
olacağım yol arkadaşlarımı seçtim.
Annemi, babamı ve diğerlerini.

Benim için en faydalı sonuçları
almak üzere ince planlar yaptım.
yüksek Benlik düzeyinde en uygun
araçları yarattım.
Benim hayat amacıma en uygun kişileri.
Daha çok anlayış, daha çok bilgelik,
daha çok sevgi, ifade ve özgürlük için.
Bu amaç, bilinçaltımın derinliklerinde
benim onu keşfetmemi bekliyor.

Her an, her deneyim bu planı açığa
çıkaran bir kurgu aslında.
Zafiyetimi güce, acıyı sevince, yenilgiyi
yengiye dönüştürmek için.

Anlıyor, bağışlıyor ve teşekkür ediyorum.
Bu hayatımı bu şekilde planladığım
için kendimi kutluyorum ve sonra meleklere
teşekkür ediyorum ve bütün bu olanakları
bana koşulsuz sunduğu için Tanrı’ya.

Bana sevgisini sunmayanlar
içimdeki sevgiyi, beni onaylamayanlar
kendimi keşfetmeyi, beni anlamayanlar
ifade gücümü arttırmak için benimleydiler.
Onlara teşekkür ediyorum.

Bu rolü onlara ben vermiştim.
Onlar da benle oynamayı istediler.
Beni üzen, beni yoran, bana haksızlık
eden, beni aldatan insanlar
yapabileceklerinin en
İyisini yaptılar. Daha fazlasını ve daha
başkasını yapamazlardı. Zaten ben onları
bunun için seçtim. Ben de yapabileceğimin
en iyisini yapıyorum.
Bağışlıyor ve teşekkür ediyorum.

Aynı sahneyi paylaşan oyuncular
gibiyiz onlarla.
Şimdi bu anlayışımdan doğan ışığı onların
varlığına gönderiyorum.
İhtiyacım olan bütün kaynakların
kendi içimde olduğunu
kabul ediyorum.

Onları kullandıkça başka insanlara
duyduğum bağımlılık kayboluyor
ve ben onlarla gerçek bir
sevgiden beslenen gerçek bir
ilişki kuruyorum.

Hayatımın efendisi olduğumu biliyorum.
Mutluluğu, kendimi
ifade etmeyi seçiyorum.

Her düşüncemin, her davranışımın
hayatıma şekil veren araçlar
olduğunu bilerek yaşıyorum.

Hayatımla inançlarım arasındaki
birebir ilişkiyi biliyorum.
Bu yüzden dikkatli, özenli ve düşünerek
yaşıyorum.

Konuşurken yaratıyorum. Ve eylem
halinde gelecek şekilleniyor.

Beni güçsüz bırakan ve sınırlandıran bütün
inançlarımı bir bir değiştiriyorum.
Yerine beni geliştiren, büyüten inanç
ve düşünceleri koyuyorum.

Mazeret aramadan,
ertelemeden ve küsmeden
devam ediyorum yoluma.

Hayatımın bütün olaylarının
ve hayatımdaki insanlarla
yaşadıklarımın gerisindeki anlamı bir
bir çözüyorum. Orada benim
asıl hayat amacım gizli.
Ben bu amacı gerçekleştirmek
için geldim.

Kimse beni kıramaz, üzemez ve
kötülük yapamaz, eğer ben
izin vermezsem.

Şimdi gücümü kabul ediyor ve ele alıyorum.

[yüsra]

sanemce Nickli Üyeden Alıntı

BAĞIŞLAMA
“Kimse bana kötülük yapamaz ve beni
üzemez, çünkü her şeyi ben seçiyorum.”

Bağışlıyor ve bırakıyorum. Anlıyor ve
biliyorum.
Kendi hayatımın yaratıcısıyım.
Seçerek, planlayarak bu yaşamımı ve birlikte
olacağım yol arkadaşlarımı seçtim.
Annemi, babamı ve diğerlerini.

Benim için en faydalı sonuçları
almak üzere ince planlar yaptım.
yüksek Benlik düzeyinde en uygun
araçları yarattım.
Benim hayat amacıma en uygun kişileri.
Daha çok anlayış, daha çok bilgelik,
daha çok sevgi, ifade ve özgürlük için.
Bu amaç, bilinçaltımın derinliklerinde
benim onu keşfetmemi bekliyor.

Her an, her deneyim bu planı açığa
çıkaran bir kurgu aslında.
Zafiyetimi güce, acıyı sevince, yenilgiyi
yengiye dönüştürmek için.

Anlıyor, bağışlıyor ve teşekkür ediyorum.
Bu hayatımı bu şekilde planladığım
için kendimi kutluyorum ve sonra meleklere
teşekkür ediyorum ve bütün bu olanakları
bana koşulsuz sunduğu için Tanrı’ya.

Bana sevgisini sunmayanlar
içimdeki sevgiyi, beni onaylamayanlar
kendimi keşfetmeyi, beni anlamayanlar
ifade gücümü arttırmak için benimleydiler.
Onlara teşekkür ediyorum.

Bu rolü onlara ben vermiştim.
Onlar da benle oynamayı istediler.
Beni üzen, beni yoran, bana haksızlık
eden, beni aldatan insanlar
yapabileceklerinin en
İyisini yaptılar. Daha fazlasını ve daha
başkasını yapamazlardı. Zaten ben onları
bunun için seçtim. Ben de yapabileceğimin
en iyisini yapıyorum.
Bağışlıyor ve teşekkür ediyorum.

Aynı sahneyi paylaşan oyuncular
gibiyiz onlarla.
Şimdi bu anlayışımdan doğan ışığı onların
varlığına gönderiyorum.
İhtiyacım olan bütün kaynakların
kendi içimde olduğunu
kabul ediyorum.

Onları kullandıkça başka insanlara
duyduğum bağımlılık kayboluyor
ve ben onlarla gerçek bir
sevgiden beslenen gerçek bir
ilişki kuruyorum.

Hayatımın efendisi olduğumu biliyorum.
Mutluluğu, kendimi
ifade etmeyi seçiyorum.

Her düşüncemin, her davranışımın
hayatıma şekil veren araçlar
olduğunu bilerek yaşıyorum.

Hayatımla inançlarım arasındaki
birebir ilişkiyi biliyorum.
Bu yüzden dikkatli, özenli ve düşünerek
yaşıyorum.

Konuşurken yaratıyorum. Ve eylem
halinde gelecek şekilleniyor.

Beni güçsüz bırakan ve sınırlandıran bütün
inançlarımı bir bir değiştiriyorum.
Yerine beni geliştiren, büyüten inanç
ve düşünceleri koyuyorum.

Mazeret aramadan,
ertelemeden ve küsmeden
devam ediyorum yoluma.

Hayatımın bütün olaylarının
ve hayatımdaki insanlarla
yaşadıklarımın gerisindeki anlamı bir
bir çözüyorum. Orada benim
asıl hayat amacım gizli.
Ben bu amacı gerçekleştirmek
için geldim.

Kimse beni kıramaz, üzemez ve
kötülük yapamaz, eğer ben
izin vermezsem.

Şimdi gücümü kabul ediyor ve ele alıyorum.

arkadaşlar kandil gecesine yakışır bir olumlama lütfen okuyun...

[tiriniti]

çokk güzel yazılar bunlar çok tebrik ederim ama kafama takılan bişey var onu söylemdene edemeyeceğim. Yok diyen çoğalıyor , şükreden günden güne aalıyor. Bunu nasıl açıklamak mümkün? Wallahi çok merak ediyorum.

[sanemce]

teşekkür ederim sevgili tiriniti

ben kendi fikrimce açıklayabilirim sorduğun soruyu ancak ne derece doğru olur bilmiyorum

şükretmenin erdemini bilmeyen kesim, elindekileri görmeden daha fazlasını ister. o yüzden sürekli yok derler. halbuki sahip olduklarını görseler, yok diyebilirlermiydi?? varlığını kavrayabilmek için sahip olduklarını yitirmeleri mi gerekir..

çekim yasasının nasıl işlediğini bilselerdi eğer, halen yok diyebilirlermiydi ben de onu merak ediyorum

çok şükür ki, şükretmeyi bilenlerdeniz

sevgiler

tiriniti Nickli Üyeden Alıntı

çokk güzel yazılar bunlar çok tebrik ederim ama kafama takılan bişey var onu söylemdene edemeyeceğim. Yok diyen çoğalıyor , şükreden günden güne aalıyor. Bunu nasıl açıklamak mümkün? Wallahi çok merak ediyorum.

[esen27]

sanemce Nickli Üyeden Alıntı

teşekkür ederim sevgili tiriniti

ben kendi fikrimce açıklayabilirim sorduğun soruyu ancak ne derece doğru olur bilmiyorum

şükretmenin erdemini bilmeyen kesim, elindekileri görmeden daha fazlasını ister. o yüzden sürekli yok derler. halbuki sahip olduklarını görseler, yok diyebilirlermiydi?? varlığını kavrayabilmek için sahip olduklarını yitirmeleri mi gerekir..

çekim yasasının nasıl işlediğini bilselerdi eğer, halen yok diyebilirlermiydi ben de onu merak ediyorum

çok şükür ki, şükretmeyi bilenlerdeniz

sevgiler

merhaba ben bu yazdıklarınızla aylar önce tanıştım ve hayatımda ne kadar çok şükkretmem gereken şey olduğunu farketmedim bunun bilincine vardım
hayatın bize bir armağan ve bizim bunu nekadar hoyrat kulandığımıallhın ne kadar afedici olduğunu bildiğim halde benim affetmeyi ne kadar zor yaptığımı ve bundan arınmak için kendimle barışık yaşamaya karar verdim ve uyguluyorum sonuç şu anda bende olumlu ve devam diyorum.

[sanemce]

ÖLÜM
“Bir anda hem varolan,
hemde yok
olan şu dünyada…”
Ömer Hayyam

Ölüm, ruhun özgürlüğüdür.
Bir dinleniş ve huzurdur.

Aslında hayat ebedidir ve ölüm,
sadece bedene ait bir gerçektir.
O bile bir süre sonra dağılıp-çürüyerek
başka bedenlerde yaşamaya devam eder.

Ölüm hayatın sürekliliğinin ta kendisidir.
Ve değişimin yasası.

Hayatın her anı küçük bir ölümdür aslında.

Madde, bir anda varolup kaybolan enerji
paketçiklerinin gösterisinden başka
bir şey değildir. Böylece onlar var olmaya
devam edebilirler. Çünkü her yokluk anı,
aslında varoluşun kaynağıdır.
Ölüm de bunun gibi yaşamın kaynağıdır.

Hayat hep küçük ölümlerle sürüp-gider.
Aslında doğmak, bir anlamda çocuğun
anne rahminden ölümüdür.
Her bir kopuş ölümdür.
Ve her ölüm bir yeniden doğuş.

Ama ben kopup-ayrılmazsam büyüyemem.

Annemden koparım, ailemden koparım,
arkadaşlarımdan koparım. Her bir kopuştan
sonra yeni bir yere doğarım.

Ve her bir kopuş, bana büyümek ve
sevdiklerimle daha yüksek bir boyutta
bütünleşmek şansını verir.

Ve birbirlerini sevenler bütün mesafelerden
ve zamandan bağımsız olmak üzere hep bir
aradadırlar. Sevenler asla ayrılmazlar.

Ve her bir ölümü biz isteriz.
Daha da büyümek için. Daha çok hayat,
daha çok ışık, daha çok huzur ve genişleme için.
Ölümün zamanını ve şeklini de
bize en uygun şekilde tayin ederiz.

Ve ben her gün yeniden doğuyorum.
Hep böyle yaptım. Her anımı en güzel
Bir biçimde yaşayarak sonsuzca
yaşamaya devam ediyorum.

Hayatın tadını çıkararak varoluyorum.
Hayatımı bir destan gibi yaşadığım için,
ölüm de benim için bir ağıt değil,
bir kutlama şarkısıdır.

Çünkü ben bedenim değilim.
Ben ölümsüz ve sınırsız bir ruhsal varlığım.
Sevdiklerimin gözlerinde gördüğüm ışıktır
benim onlarda sevdiğim şey.

Bedenlerinde parlayan enerji!
Ölümsüz olan odur işte.

Yaşadığım her deneyimden bana
kalandır hep kalacak olan.
Diğerleri beni yolda bırakırlar.
Onlara ihtiyacım kalmayacağı için.

Bedenimi severim, çünkü ruhumun
barınağıdır. Hayatımı severim, ruhumun
isteklerini oluşturabildiğim için.

Ölümü kutsal bilirim, hayatı
bildiğim gibi. Hayatı severim,
ölümü sevdiğim gibi.

Hep canlı kalmak ve hayatta olmak
bedenimin kodlamasıdır.
Benim görevim budur.

Ve bu görevi en iyi şekilde yerine getiririm.
Ama gitme vakti gelince, son sözü ruhum söyler ve
bedenim de onu saygıyla dinler.

Ve ben şimdi sımsıkı yaşama sarılıyorum.
Her anını bir şükür, sevinç ve
yaratma şarkısına dönüştürerek.

Ve bu yüzden tam bir güven ve
cesaretle ilerliyorum.
Ölümsüzlerin güveni ve cesareti ile.

Ve hayat amacımı gerçekleştirmek için
hayata sımsıkı sarılıyorum.

[sanemce]

SINAV
“Her sınav, bir meydan okuyuştur.”

Hayat sınavlarla doludur, bu da
onlardan biri. Ve ben bu sınavda bütün
bilgilerimi rahatlıkla ve keyifle kağıda döküyorum.

Her bir sınavda gücümü ve bilgimi ölçerim,
ama kişiliğimi ve değerimi değil.

Hayat aslında birbirini takip eden
bir sınavlar dizisidir.
Örneğin ilk kez yürümeye başladığımda,
attığım ilk adım hayatımın en
önemli başarısıydı.

Ama bu şimdi, benim için çok doğal bir
yetenek haline geldi. Sonra okumaya başlamak.
Çarpım tablosunu ezberlemek ve diğerleri.
Hepsi birer sınavdı ve ben, her sınavdan
daha büyümüş ve gelişmiş olarak çıkarım.
Bu sınav da aynen öyle olacak.

Ben parlayan bir yıldız gibi diğer
sınava girenlerin arasından fark ediliyorum.
Orada ışıkların altında.
Belirgin ve dikkat çekici bir yıldız olarak.

Sınava girdiğim andan itibaren,
kalemi elime aldığımda öğrendiğim bütün
bilgilerin istediğim her an orada ve aklımda
olduğunu bilirim. Öğrendiğim her şey;
sayılar, isimler, formüller hepsi.
Yeri geldikçe ve ihtiyaç
duydukça birer birer aklıma gelirler.

Sınav sırasında dingin, ama uyanık
bir zihinle ve müthiş bir enerjiyle çalışırım.
Birikimlerimi ve yeteneğimi kağıda
dökerim. Aklımın bütün kapasitesi
o anda, orada işlemektedir.

Hatırlıyorum aklımın öyle mükemmel
çalıştığı anları. Aydınlık ve berrak,
süratli ve yaratıcı. Soruların yanıtları
nasıl birden kafamda çakıvermişti.
Yine öyle olacak o geçmişteki anlar gibi.

Ve sonra kendimi görürüm.
Amaçlarına ulaşmış, hedeflerini tutturmuş,
başarılı ve mutlu bir kişi olarak.
Orada sevinçle yumruğunu kaldırmış dururken.

Üniversiteden mezun olduğum gün
kepimi havaya fırlatırken.
Sevinçle bağıran sesimi duyarım, ailemin ve
arkadaşlarımın gülümseyen yüzlerini görürüm ve
yüreğimde hissettiğim o coşku ve heyecanı.

Sınav sırasında sanki zaman
bana uyar, benim en rahat biçimde
soruları yanıtlamam için beni bekler.
Ben süratli, ama sakin bir şekilde
bildiklerimi kağıda dökerken
en iyi sonucu alacağımı bilirim.

Hayat birçok sınavla doludur.
Bu sınav, onlardan sadece bir tanesi.
Diğerleri de kendi dönemleri için çok
önemliydiler, bu da öyle.

Oysa benim değerim,
varlığım ve kişiliğim bütün
bunların ötesinde, bütün ihtişamı ve
orijinalliği ile her zaman öylesine parlar.

[serpil22]

sanemce vallahi tebrik ederim harika güzel şeyler eklemişsin canım kaç gündür giremedim foruma doğru dürüst görünce yani bu kadar olur dedim 2 gündür ben bu olumlamaları yapmaya karar verdim ve ben başlamıştımsanki kalbimiz bir atıyormuş.canım benim çok güzel paylaşım harikasın