[Emel..]

ben utanmıyrm ama korkuyrm.. düşünürken bile korkuyrm.. o his içimden geçince bile.. sonu gelmicek diye.. olmıcak diye.. herşeyin hayırlısı tabikide ama işte.. hayallerim yok.. hayallerim ve hedeflerim yok.. hayal kurmaktan korkuyrm kuramadığım içinde hedefimi belirleyemiyrm.. :(.. mesela burda okuyrm bazı şeyleri ama burdan çıktıktan sonra bende bir etkisi olmuyo.. bazen düşünüyrmda ya kendimin dibe batmasını istiyrm ya da acı çekmekten mi hoşalanıyrm ne.. bişiy düşünüyrm yapabilrsin diyrm ama o işin sonucuna varamıyrm.. çünkü belirsizlik yaratan bir korku var.. içimi kemiren bir korku.. insanlardan ve başarısız olmaktan korkuyrm.. yapamam,edemem sonu gelmicek-gelmez diyrm hep.. ve bu yüzden de böle düşündüğümden gelmiyo zaten.. :(..