Çekim Yasası sitesinden hoş bir paylaşım :))

[prenses1]

yeni şeyler öğrendim şu anki durumun iyileşmesini istiyorsam kabul edip seveceğim..
paylaşım için teşekkür ederim

[Berilce]

elisya Nickli Üyeden Alıntı

ya bence şu mutsuzken mutlu görünmekteki olan durumda işler karışıyor...
Zaten mutlu isek o evden yada işten neden ayrılmak istiyelim ki..
Tabiki mutsuz ve huzursuz iken ayrılmak isteyeceğiz. Tabiki daha refah bir şekilde yaşamak isteyeceğiz. Ben mutlu ve huzurlu olduğum bir işten neden ayrılayım. ekstra maaş artması yada terfi için olabilir belki.. Ama bu çekim yasasına göre bizim bir tık ilerimizde yaşayacağımız bişi.. yani işimiz var fakat mutlu olmasakda huzurluyuz ama maaşımızın artmasını da istiyoruz gibi.. Bir çoğumuz iş bulamazken bu bir tık ilerde başlayacağımız bir adım gibi beliyor bana.

Mutsuz olduğumda tamam kabulleniyorum durumumu hatta bunu ben çektim diyorum. Buna da şükür diyorum. Ama mıutsuzluğuma engel olamıyorum. O ev yada iş ile ilgili yaşayacağınız her şeye şükredemiyorsunuz yada kabullenemiyorsunuz. Sadece şükretmek de yeterli olmuyor. zaten mutlu isem neden ayrılayım ki diye bi soru geliyor aklıma. hadi evimiz var diyelim , zaten çoğumuz bir işe sahip değilken insanları düşünceli ve huzursuz iken mutlu olmaya zorlamak daha çok psikolojilerini bozuyor. Başta benim.. Davranışlarım sapıtıyor. neye ne şekilde doğru bir davranış sergileyeceğimi bilemiyorum. Evrene yanlış bir enerji göndermeyeyim diye düşünemiyorum bile..
Mutsuzken mutluyu oynadığında insanın içi yanıyor. İnsanın içinde bir yerlerdeki benlik bunu yemiyor, kanmıyor buna, yutmuyorda. Taş gibi oturuyor midemize..
buda senin sürekli olarak mutsuz bir iş yada ev sahibi olarak, bu şekilde ev arayan insanın enerjisini veriyor, evrene bu enerjiyi yayıyorsun.
Bu kısır döngü hiç bitmiyor sanki. mutsuz ev sahibi gene mutsuz bir şekilde ev ararken, gene mutsuz bir eve, işe razı oluyor. Karşısına bu çıkıyor. İnsan her durumda iyi düşünemiyor. Ben çok zorlanıyorum..

Haklısınız, insanın içi yanıyor kesinlikle, fakat eğer en az 21 günlük bir süre sürekli tekrarlarsanız olumlama ve şükür egzersizlerini, bu ister istemez otomatiğe alınmış gibi oluyor. İlk başta içiniz almıyor, fakat yavaş yavaş kendinizi alıştırıyorsunuz, artık yapmak zor gelmiyor. Ben enerjim çok düştüğünde sinemaya gidiyorum, ama gerilim filmlerine değil, hiç bir şey yapamasanız bile bir kaç günlük seyahatlere gitmekte iyi geliyor, yaşanılan çevreyi değiştirmekte odağınızı değiştiriyor. Herkes aynı ortamda sizin gibi, ayrı gözüksek bile hepimiz bir sistemde bağlıyız, sizi etkileyenler benide etkiliyor, istenmeyen olumsuz durumlarda kalış süremiz bizi birbirimizden ayırıyor. Kahrettiğiniz olaylar var, "niye ben" dediğiniz durumlar hep oluyor, ama en derin düzeyde size olumsuzluk yaşatan biride ergeç aynısını yaşıyor.
Aykut Oğut son çıkardığı ön yüzü aynalı olan adsız kitabında "Evrenin fotokopi makinasına" benzediğini söylüyor. İşyerinde yaşadığımız olumsuz bazı olaylar vardı bir çalışan ile ilgili, eleştirdikçe düzeleceğine daha kötüye gitti, sonra işin ucunu ve sorgulamayı bıraktık, o kişi kendi isteğiyle kurumdan ayrıldı kendisi de bizde rahat ettik... Bunun gibi bir çok hayatımdaki olayın ben üzerine düştükçe, kontrol etmeye çalıştıkça arttığını farkettim, şimdi düzelmeyecek olanları bırakıyorum, onların ve kendi iyiliğim için... Saygılar.

[house]

elisya Nickli Üyeden Alıntı

ya bence şu mutsuzken mutlu görünmekteki olan durumda işler karışıyor...
Zaten mutlu isek o evden yada işten neden ayrılmak istiyelim ki..
Tabiki mutsuz ve huzursuz iken ayrılmak isteyeceğiz. Tabiki daha refah bir şekilde yaşamak isteyeceğiz. Ben mutlu ve huzurlu olduğum bir işten neden ayrılayım. ekstra maaş artması yada terfi için olabilir belki.. Ama bu çekim yasasına göre bizim bir tık ilerimizde yaşayacağımız bişi.. yani işimiz var fakat mutlu olmasakda huzurluyuz ama maaşımızın artmasını da istiyoruz gibi.. Bir çoğumuz iş bulamazken bu bir tık ilerde başlayacağımız bir adım gibi beliyor bana.

Mutsuz olduğumda tamam kabulleniyorum durumumu hatta bunu ben çektim diyorum. Buna da şükür diyorum. Ama mıutsuzluğuma engel olamıyorum. O ev yada iş ile ilgili yaşayacağınız her şeye şükredemiyorsunuz yada kabullenemiyorsunuz. Sadece şükretmek de yeterli olmuyor. zaten mutlu isem neden ayrılayım ki diye bi soru geliyor aklıma. hadi evimiz var diyelim , zaten çoğumuz bir işe sahip değilken insanları düşünceli ve huzursuz iken mutlu olmaya zorlamak daha çok psikolojilerini bozuyor. Başta benim.. Davranışlarım sapıtıyor. neye ne şekilde doğru bir davranış sergileyeceğimi bilemiyorum. Evrene yanlış bir enerji göndermeyeyim diye düşünemiyorum bile..
Mutsuzken mutluyu oynadığında insanın içi yanıyor. İnsanın içinde bir yerlerdeki benlik bunu yemiyor, kanmıyor buna, yutmuyorda. Taş gibi oturuyor midemize..
buda senin sürekli olarak mutsuz bir iş yada ev sahibi olarak, bu şekilde ev arayan insanın enerjisini veriyor, evrene bu enerjiyi yayıyorsun.
Bu kısır döngü hiç bitmiyor sanki. mutsuz ev sahibi gene mutsuz bir şekilde ev ararken, gene mutsuz bir eve, işe razı oluyor. Karşısına bu çıkıyor. İnsan her durumda iyi düşünemiyor. Ben çok zorlanıyorum..

Sevgili Elisya çok haklısın ama ben bir noktaya dikkat çekmek istiyorum hani bu çekim yasası ile ilgili kitapların hep önsözlerinde veya içeriklerinde bazı motive edici yazılar olur ya tarihte pek çok kişi bu sırrı kullandı yılmadı düşündü başardı vs vs diye ve ne kadar az kişinin bu konuda başarılı olduğundan bahsedilir işte tamda bu yüzden! Herkes dalga geçiyor aman iyi düşün mutlu ol istediğin herşey olur bu bir saçmalık diyorlar bu kadar basit değilki! elbette bu açıdan bakanlar sistemi saçma buluyorlar ama aslında çekim yasası çok iyi özümsenmesi gereken bir şey çeşitli teknikleri ve özellikleri olan gerçek bir sır. İşte bizim bu zorlandığımız kısımları yapabilen çok az insan olduğu için sanki diğer insanlar çekim yasası yalanmış gibi davranıyor deniyorlar ve hemen pes ediyorlar.Yazdıklarına tamamen katılıyorum evet çok zor o anki durumuzdan memnun değilseniz mutlu olmak öle davranmak işkence gibi geliyor saçma geliyor ama bu sırra vakıf olabilmek için bunu yapmak zorundayız en azından büyük ölçekli dilekler için belki istediğimiz kişinin araması veya o an canımız çikolata isteyince geliyo ama daha büyük hedefler büyük özveri gerektiriyor.Belki mutlu olmak zorsa sadece çok sıkıldığımızda derin bir nefes alabilir şükredebilir ve gözlerimizi kapatıp 10 dakikalığına amacımıza ulaştığımızı ve ulaştığımızdaki duyguları benimseyip tekrar motive olabiliriz sevgiler

[Nazife_p]

Kesinlikle sana katiliyorum Houscugum. Eskiden buyuklerimiz derlerdi 40 gun birseyi dusunursen o basina gelir. Yasadigimiz olumsuzluklardan ders almasini bilmeliyiz. Nekadar cok olumsuz olaylarin uzerine gidersek cok dusunursek maalesef ki onu uzerimize cekmemiz cok daha cabuk oluyor.
Yasamak cok guzel onun tadini cikarmamiz gerekir. Tabii ki onumuze dikenler cikacaktir onun da temizligini yapmak bizlere dusuyor.
Hayatimdegisti.com da cok guzel sinerji var tum arkadaslarimiza guzel paylasimlar diliyorum.

sevgilerimle, sans yildiziniz hep parlasin

[tuna6]

bende beğendim yazıyı.çok mantıklı geldi..hadi huzurla çekmeyi istediğimiz duygulara yoğunlaşalım.iyiki varsınız.

[ginka]

çekim yasasına inanıyorum :)

[Heves]

Çok faydalı bir yazı, sağ olun.
Zor olabilir ama denemekte fayda var tabii ki. Çekim yasasında belirtilen şekilde davranmayı başarabilmek için kendimize uygun olan telkin cd.lerini dinlemeliyiz sanırım. Ben de yeni yeni dinlemeye başladım, bu telkinler eminim daha sağlıklı düşünmemizi ve davranmamızı sağlayacak.
Hepimize başarılar...

[olumlu bakış]

sn house ;
çekim yasası ile sonradan bağdaştırdığım bir olayı burda paylaşmak istedim belki okuyanlar için de motive edici olur düşüncesiye;
sene 1998 ve ben araba almak istiyorum,tam da evimin üstündeki sitede park halinde duran skoda favarit.e her sabah işe iderken hayran hayran bakakalyorum, bu böyle 2-3 ay devam etti,hatta bir gün kartvizitimi aracın sileceklerine iliştirip, arkasına da satmayı düşünürseniz beni ararmısınız gibi bir not yazmayı bile düşünmüştüm ( ama yapmadım )
Bu arada araç alacak para yı da hiç düşünmedim, bir miktarım vardı tabi ( üçte biri kadar ) kalanını da kredi olarak çekerim diyordum.Ama bu konuya hiç takılmadım.( bilerek yada bilinçli olarak değil tabikii)
Neyse ben bu arada birkaç galeriye de scoda gelirse haberim olsundiye not da bırakmıştım.Birgün işyerime galeriden biri geldi dışarıyı göstererek bu skodaya bak bakalım diye... Scoda parıldıyor resmen,bagajına filan baktım tertemiz, al beni al beni diyor sanki...
Neyse fiyatta anlaştık benim param zamana kadar yatırdığım hisse senedinin yükselmesi ile üçte ikisini karşılar durumdaydı kalanınıda kredi ile hallettim. Noterdeyiz ve satan adam adres veriyor, bilin bakalım adres neresi ???
Adres benim evimin üstündeki sitenin adresi ve araç benim bakakaldığım araç ......
Bu olaydan sonra arkadaşlarım bana ; ya sen gidip şu semtte güzel bir eve gidip delip baksana,bir gün onu da alırsın diyerek de takıldılar...
yıllar sonra 2007 yılında scret.ı okurken bu yaşadığım aklıma geldi hep ve başkalarının dalga geçtiği çekim yasası kitapları daha çok ilgimi çekiyor.
Herkesin güzellikleri ve mutlulukları hayatına çekmesi temennilerimle...,

[sweeet]

Sevgili olumlu bakış (nickine bayıldım herkesin ihityacı var olumlu bakışlara) bu harika bir hikaye çok içten istemişsin ve ne mutlu ki gerçek olmuş. Bizimle paylaştığın için çoook teşekkürler...

[DiL_RU_BA]

paylaşımına ellerine sağlık gzel yazıymış gerçekten.

benimde okurken aklıma geldi insan neden değiştirmek yada almak isteri? bişeylerden memnun olmadığı için yada yenilemek için (oda sıkıldığı vs içn) sonuçta istemediği için ve istemediğiniz bişeyi nasıl sevebilirsiniz diye düşündüm. hayatımı gözden geçiriken gerçekten istemediğim bişeyi değiştirmek istediğimde yada almak isteidğimde hiç alamadım taki artık ben vazgeçip kabullendiğimde ve artık hevesim kalmadığında hoop karşımda bana suluyor. bunun adını bilmezdim ne zaman artık son noktaya gelip bütün mücadelemin hevesimin bittiği gittiği an Allah karşıma çıkartıyor altın tepsiyle sunuyor. ve ben böyle böyle öğrendimki kul sıkışmayınca hızır yetişmezmiş ben çok kenedimi bıraktığım anda artık bitti dediğim anda olmazlar oluyor ve bunları yaşadıkça zaman içinde kendimi yıpratarak istememeyi ve sebat etmeyi ve onla yada öyle yaşamayı öğrendim ve görüyorumki sabrın sonu selamet. o kadar uzun yıılar bekeledimki bilgisayarım olsun diye hevesim gitti artık olsada olur olmasada dedim karşıma ben istemediğim dile getirmediğim halde bilgisayar geldi kuruldu ve sunuldu. ve ne zaman elimdekilerle idare etmeyi sükretmeyi hatırladıysam herşeyden çifter çifter sahip olmaya başladım.
bişeyden mutsuzken daralıyorken onu sevmek çok zordur bilirim ama onun içinde bi zaman gerekiyor can çekişme dönemi diyorum ben ona dibine kadar acısını yaşıyorum sonra o acının doyum noktasına eriştiğimde birden anlamsızlaşıyor gözümde, ve bu acıyıyamı üzülmüşüüm ben diyebilcek zamana geliyorum perdeler kalkıyor gözümün önünden. dileğim o acıları yaşamadan kabullenebilmek. sevgi ve ışıkla kalın...