maharishi Nickli Üyeden Alıntı

benimki karamsar bir deneyim aktarması olacak ama iyi etkilerin de yavaş yavaş ortaya çıktığını görmek beni çok mutlu ediyor.

dediğim gibi bu mesajda son günlerde sıkça yaşadığım kötü, ama iyiye işaret olduğuna inandığım bir deneyimi paylaşacağım ve soracağım: size de benzeri şeyler oldu mu?

telkinleri 1 haftayı aşkın bir süredir dinliyorum. son zamanlarda geçmişte beni üzen olayları ve özelikle de insanları hatırlıyorum sürekli. mesela... 20 yıl önce lisede beni haksız yere disipline gönderen hocamı, 3 yıl önce ayrıldığım sevgilimin bana yaptıklarını, taa çocukluğumda yapılan bir haksızlığı ve o haksızlığı yapanı... yani geçmişteki kara defterler hiç yeri yokken birden aklıma geliyor. "bu da belki bir nevi beyinsel detoks..." diye yorum yaptım ben.

sizlere de böyle bir "geçmişle hesaplaşma" dönemi oldu mu? unutmaya çalıştığınız şeylerin tekrar kafanızda canlandığı anlar yaşadınız mı?.. çünkü merak ediyorum; acaba bu telkinlerin bir etkisi mi? yoksa bilinçaltının tetikleyen bana özel bir durum mu?

bununla birlikte, telkinleri dinlediğimden beri en büyük sorunumu çözmeye başladım: karamsarlık. bu beni inanılmaz mutlu ediyor.


sevgiler
hakan

yakamoz Nickli Üyeden Alıntı

Nefreti aşmanın tek yolu var: Affetmek…
Başkalarını affettiğimizde biz özgürlesiriz.
Nefret yaşamdan zevk almamızı, insanların güzel yanlarını görmemizi engeller. Hiç kimse saf iyi ya da saf kötü değildir. Salt kötülükleri görmek bir süre sonra şüphe, depresyon ve umutsuzluk denizinde boğar insanı.
Nefret dolu bir yaşam, mutsuz bir yaşamdır. Affetmek insanı derinleştirir.
Affetmek için, insanın ruhsal ve zihinsel olarak kendisini hazır hissetmesi gerekir. Çünkü affetmek bir seçimdir.
Kimsenin zorlamasıyla affetmek mümkün değildir. Affetmek bir süreçtir.
Birdenbire affedişler bile bir sürecin ürünüdür.
Affetmeyi seçtiğinizde kimse size borçlanmayacaktır. Yani koşullu affetme yoktur. Diğer insanın da sizi affetmesini, değişmesini veya sizin istediğiniz gibi olmasını beklemeyin.
Affetmek bir seçimdir. Amacı sizin rahatlamanızdır, sizin özgürleşmenizdir. Nefret duyduğunuz kişinin yaşıyor ya da ölmüş olması sizin affetme sürecinde duyduğunuz acıların yoğunluğunda bir farklılık yaratmayacaktır. O acılar sizin acılarınız.
Affetmek kolay değildir. Fakat özgürleşmek için gereklidir. Çoğu insan affetmenin nefret ettiği kişiyi suçsuz ya da haklı bulduğu anlamına geleceğini sanır.
Oysa affetmek, geçmişteki anıların boyunduruğundan kurtulmak, yaşamımızı kontrol altında tutmasına son vermek demektir.
Affetmek, o kişiyi sevmek değil.
Affetmek, o kişiyle konuşmak zorunda olmak değil.
Affetmek, o kişiyle ilişkiyi sürdürmek değil.
Affetmek, o kişinin beklentileri doğrultusunda davranmak değil.
Affetmek, o kişiyi kucaklamak değil.
Affetmek, o kişiyi suçsuz bulmak değil.
Affetmek, o kişiyi haklı bulmak değil.
Affetmek, o kişinin verdiği zararları telafi etmek için çaba göstermemek değil.
Affetmek kırgınlığın, küskünlüğün, nefretin hapishanesinden özgürlüğe kavuşmaktır.
Affetmek artık acıyı hissetmemektir. Yapılanları zihinsel olarak unutmak zaten mümkün değildir.
“Duygusal unutma” affetmenin diğer adıdır.
Alıntı

Affetme üzerine çeşitli yazılar okumuş olmama rağmen nereden nasıl başlayacağımı bilmediğim bir zamanda bir arkadaşımdan mail olarak gelmişti bu yazı ve çok işime yaramıştı. Bu yazı kime ait bulamadım ama yazan kişiye ve bana gönderen arkadaşıma tekrar teşekkür ediyorum.
Kendilerini veya geçmiş zamanda kalan kişi ve hatıralarını affetmek isteyen arkadaşlar için...