[karavan]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

öncelikle bu yazıyı okudugunuz için teşekkürler.şu anda hayatınızdan dakikaları çalıyorum.ve bunun telafisi yok.neyse felsefe yi bırakıp sorunuma geliyorum
tam anlamış değilim bende .
kendimi o kadar kral gibi görüyorumki(bazende ezik)
insaların bazılarını sevmiyorum.konuşmak dahi istemiyorum.
kafamda hep şu var: eğer bi insan çirkinse içinde pistir, eğer güzel bir insansa içindeki güzellik yüzüne vurmuştur.hapisanedki insaların neredeyse hepsi tipinden anlaşılıyor.

Evet, bunu ben de yapıyorum. Ben de çözüm arıyorum ama bulamadım, ben de bununla yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum

insaların içine girince tipim bozulacak yada bu beni sömürecek ,nazar deyecek gibi hissediyorum.sosyal birisi olmak çok istiyorum ama kafa dengi bulamıyorum.

Bu da bende varr. Çok fazla olmasa da orta derecede var.

hemen size biraz kendim den bahsedeyim. 180 boyunda lisanslı kickboxcu ,eh birazcıkda olsa iri yapılıyım.hadi kapı gibi derler ya=)
bide sokaga çıkınca terliyorum..insanlar sürekli benim hakkında yorum yapıyo gibi.
bi de her şeyi hemen yanlış anlıyorum,dövmek geliyo içimden.ama yapmıyorum annemi üzmek istemiyorum
20 yaşındayım ama kalbim 60 yaşındaki insan gibi..yapayalnız ve özgüven sıfır, korkak , cesareti olmayan, kalıbının adamı olmayan biri gibi....
doktora gittğimde bana "asperger sendromu" ve depresyon dedi.


ALLAH' AŞKINA YARDIM EDİN..LÜTFEN YARDIM EDİN.NE OLUR....
HAYAT DIŞARDA ve BEN İNSANLARI ve DIŞARI ÇIKMAK ÇOK İSTİYİPDE ÇIKAMIYORUM.....
not: bu durumda bir kişinin kız arkadaşı olması beklenemez zaten.sosyalleşmeden imkansız.ne kadar yakışıklı olursan ol.ÇEVRE ..git kız arkadaşınla dolaşın demeyin.keşke olsa

Bence sen psikologa gitmelisin. Telkinleri de dinlemelisin. Hatta dur sana facebook linkimi atayım, sorunlarımız az çok benzer. Biz birbirimize yardımcı oluruz belki. Atıyorum şimdi

Merhaba,

Şimdi sesli düşünüyorum.Psikolog ne yapıyor alıyor seni karşına anlat bakalım.Anlat anlat anlat güzel.Sana şunu şöyle yap takma dert etme bu doğru değil doğru olan budur.
Sen konuştun rahatladın o sana tavsiyelerde bulundu o an kendini değerli hissettin.Bu da güzel.
Rahatsızlığına teşhis koydu.Dedi ki sen de ............şöyle bir rahatsızlık var.
Gerekiyorsa bir de ilaç yazdı.
Bu da çok güzel Sen biraz içini boşaltmanın verdiği gevşeme ile kendini biraz olsun iyi hissederek eve döndün.
Yanılıyormuyum

Eeeeeeee..... sonra. Sonra ne olacak.
Sonrasında sen rahatsızlığıla birde ilaçlarınla başbaşasın.Doğrumu yanılıyormuyum.İlaçlarını aldığın sürece sana gerçek olmıyan sanal bir güven hissi gelir bunla kendini ne kadar iyi hissedebilirsen odur.

İlacı kestiğin zaman yine eski haline dönersin.Sürekli o ilaçları almak zorundasın.Almalısın ki kendini iyi hissedebilesin.
Şimdi öğrenme amaçlı soruyorum.Bu konuda bilgisi olanlar varsa yazsın bende öğreneyim.
Bu ilaçlardan tedavi edici olanlar varmıdır.Belli bir süre sonra doktorun "Tamam sen artık iyileştin ilaç almana gerek yok " dediği tek kişiye ben şahit olmadım.Bunu yaşayan birileri varsa rica ediyorum burada paylaşsın bende bilgi sahibi olayım ve ilaçlar konusundaki bu olumsuz düşüncelerimi değiştireyim.

Sevgi ile kalınız.