[letca]

tamam sağol :)

[maviinci]

bunlar oluyor, bir tek senin ailende de olmuyor. yazdıklarını okurken sanki ben yazmışım gibi hissettim, o derece yani aslında ataerkillik gibi söyler, söylemler suni şeyler. yani nasıl söyleyeyim, yapay. bunların ortaya çıkmasının sebebi insanların yaşamlarındaki bozukluk. yoksa "ataerkil" denen şekilde yaşandığı için problem çıkmıyor, o problemler insanın varolagelişiyle, düşünmekten uzaklaşmasıyla ve özüne ne kadar yakın veya uzak olup olmadığına göre ortaya çıkıyor ya da yok oluyor. baban ya da benim babam ya da başkasının babası bu gibi bir durumda bir an durup "ya ben bağırıyorum da neden bağırıyorum"; "ya bu çocuk üzülüyor da neden üzülüyor", diye kendine bir an sorsaydı o zaman her şey bambaşka olurdu. bu ataerkil şeklindeki sınıflandırma ekonomik problemlerden doğan bir sınıflandırma. yani eve para getirenin baba olması ve ailenin diğer fertlerinin farklı farklı görevlerinin olmasına dayanan bir sınıflandırma. bu noktada korkutucu bir kasıt var, ataerkilliği öne sürerek kadını aileden, evden koparmaya çalışmaktaki bir amaç da, kapitalist dünyanın üretim gücüne, işgücüne katkıda bulunmasını sağlamak. kadın da üretim faaliyetine katılınca daha fazla üretim yapılacak ve daha fazla üretim daha fazla satış, daha fazla satış daha fazla para vs... bunlar çapraşık ilişkiler, zaten esasen bu kavramlar bize ait değil - biz doğu ile batı arasında "bırakılmış" bir toplumuz. senin gördüğün sorunlar yalnızca sizde yok, toplumun çoğunluğunda var. bunu bilmeni istiyorum. bunu sana söyleyen;ben, birinci ağızdan söylüyor; söylüyorum.


senin babanla konuşma noktasındaki sıkıntılarını anlıyorum. kabullenilebilecek olanlar bence fiziksel olanlardır, hani ne bileyim; ağzını şapırdatma, burnunu çekme.. bunlar kabullenilebilir. ama, kızması konusu problem. tek çocuk musun? babanın "duygusal yönden bağlı" olduğunu gördüğün, hissettiğin birisi var mı? mesela kim olabilir; deden, babaannen olabilir. ya da kardeşim, abin ya da ablan varsa o olabilir. baban size karşı böyle olabilir, uyarılarınıza kulak asmıyor olabilir; hatta siz suçlu çıkarabilir ama bu uyarıları sevdiği, saydığı biri yaparsa artık bunlara kulak kesilmek zorunda olacaktır. düşünsene, onun bile gözüne çarpan birşeyler varsa bu onun düşünmesini sağlayabilir..

bir düşün bakalım, böyle biri var mı? varsa, ikinci aşamaya geçeriz

[letca]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

bunlar oluyor, bir tek senin ailende de olmuyor. yazdıklarını okurken sanki ben yazmışım gibi hissettim, o derece yani aslında ataerkillik gibi söyler, söylemler suni şeyler. yani nasıl söyleyeyim, yapay. bunların ortaya çıkmasının sebebi insanların yaşamlarındaki bozukluk. yoksa "ataerkil" denen şekilde yaşandığı için problem çıkmıyor, o problemler insanın varolagelişiyle, düşünmekten uzaklaşmasıyla ve özüne ne kadar yakın veya uzak olup olmadığına göre ortaya çıkıyor ya da yok oluyor. baban ya da benim babam ya da başkasının babası bu gibi bir durumda bir an durup "ya ben bağırıyorum da neden bağırıyorum"; "ya bu çocuk üzülüyor da neden üzülüyor", diye kendine bir an sorsaydı o zaman her şey bambaşka olurdu. bu ataerkil şeklindeki sınıflandırma ekonomik problemlerden doğan bir sınıflandırma. yani eve para getirenin baba olması ve ailenin diğer fertlerinin farklı farklı görevlerinin olmasına dayanan bir sınıflandırma. bu noktada korkutucu bir kasıt var, ataerkilliği öne sürerek kadını aileden, evden koparmaya çalışmaktaki bir amaç da, kapitalist dünyanın üretim gücüne, işgücüne katkıda bulunmasını sağlamak. kadın da üretim faaliyetine katılınca daha fazla üretim yapılacak ve daha fazla üretim daha fazla satış, daha fazla satış daha fazla para vs... bunlar çapraşık ilişkiler, zaten esasen bu kavramlar bize ait değil - biz doğu ile batı arasında "bırakılmış" bir toplumuz. senin gördüğün sorunlar yalnızca sizde yok, toplumun çoğunluğunda var. bunu bilmeni istiyorum. bunu sana söyleyen;ben, birinci ağızdan söylüyor; söylüyorum.


senin babanla konuşma noktasındaki sıkıntılarını anlıyorum. kabullenilebilecek olanlar bence fiziksel olanlardır, hani ne bileyim; ağzını şapırdatma, burnunu çekme.. bunlar kabullenilebilir. ama, kızması konusu problem. tek çocuk musun? babanın "duygusal yönden bağlı" olduğunu gördüğün, hissettiğin birisi var mı? mesela kim olabilir; deden, babaannen olabilir. ya da kardeşim, abin ya da ablan varsa o olabilir. baban size karşı böyle olabilir, uyarılarınıza kulak asmıyor olabilir; hatta siz suçlu çıkarabilir ama bu uyarıları sevdiği, saydığı biri yaparsa artık bunlara kulak kesilmek zorunda olacaktır. düşünsene, onun bile gözüne çarpan birşeyler varsa bu onun düşünmesini sağlayabilir..

bir düşün bakalım, böyle biri var mı? varsa, ikinci aşamaya geçeriz

işte eve para getiren babam ve bu yüzden de annemin sözü geçmiyor eğer annem de çalışsaydı boşanırlardı herkes kendi hayatını yaşardı... boşanmasaydı bile en azından ekonomik özgürlüğü olurdu babama muhtaç kalmazdı ve babam sürekli annemi çalışmayan biri olmadığı için de küçümsüyor çalışmadığı için hiçbir şeye benzetemiyor ama çalışmasına da izin vermiyor... sözlerinizden ataerkilliğin bu durumda ilgisi olmadığını söylemeye çalıştığınızı anladım bilmiyorum doğru anladım mı ama katılmıyorum ayrıca kadının hayata atılmasındaki asıl amaç dediğiniz gibi olsa da onları özgürleştirdiği ve erkeklerin egemenliği altında daha az ezileceği gerçeğini değiştirmiyor... tek çocuk değilim ama babamın en çok da benim sözlerime değer verebileceğini düşünüyorum ama huylarını değiştirmiyor gene annem dediğinde de değiştirmiyor ne söylesek aksini iddia ediyor ama zaten ben onun değişmesini de beklemiyorum. ben annemin mutlu bi hayatı olmasını istiyorum ama elimden bir şey gelmiyor bu da beni üzüyor....