[cansuyu]

günlerdir süren tembellikten sonra çok erken başladım güne bugün..(ne yaptığımı sonra anlatacağım ama şimdiki konum sabah ritüellerim )

kahvemle soluğu balkonda alıp mutluluk telkininin içimi dinginleştirmesine izin verdim..
daha önce kısmen sözetmiştim. her sabah kendime gelene dek fallar açar.. uzaklara bakar.. ve güne hazır.. güçlenmiş dönerim içeriye...
çekim yasasından bihaber dönemlerimden beri yaparım bunu.. fallar açarken hep pozitif yoğunlaşmaya çalışırım.. inanırım buna.. ve daha önemlisi.. niyet tutarken gerçekten ne istediğimi tanımlamak zorunda olduğumdan netleşir zihnim...
hiç önemsemem açılıp açılmadığını falın.. niyetime odaklandığıma.. uğraşırsam olacağına inanırım.. yıllardır..
belki de çekim yasasını bilmesek de.. atalarımız biliyordu ve bi şeyi kırk kere söylersen olur dediler bize kırk kere :))

bu sabah fal açarken bir düşünce belirdi zihnimde.

hani açılmadığında ufacık bir hile yapıp.. bir kartı sona alıp tekrar deniyoruz ya elimizdeki tüm kartları kullanana dek :))

NEDEN dedim.. neden yaşamda bunu yapmıyoruz? tıkandığında niyetimiz.. neden hemen sıralamamızı değiştirip yolu açmıyoruz.. neden kabulleniyoruz?? elimizdeki kartlar aynı da olsa basit bir hamleyle açılamayan yolları açmıyoruz??


en son bir tarot kartı çekerim kendime..beğenmezsem ya da ters geldiyse asla kabul etmem.. yeni bir tane çekerim..

ya başladığımız gün de gelen tersliği kabul edip neden böyle başladı böyle gider diyoruz? neden tüm terslikleri üstüste bekliyoruz?

bugün ve her zaman.. ters gelen kartları görmezden gelip.. kendim için ufacık bir hile yapıp.. iyi bir kart gelene dek çekmek istiyorum :))