selocanın günlüğü:))
 

aslında pek niyetim yoktu günlük açmaya çünkü kendimi dışa açamıyorum tedirgin oluyorum biraz ama düşündüm ki sadece kafamın içinde çözüm arayacağıma iç sesimi duysunlar belki birileri ışık tutar karanlığıma.telkinleri dinlemediğim zamanlar yazabiliyorum sadece çünkü dinlerken duyamıyorum içimdeki sesi.telkinlerle tanışalı 8 ay oluyor,çok ilerleme katettim sosyal fobi konusunda.etkilerini yaşadıkça görüyorum, her olayda yeni birşeyler öğreniyorum,yaşamı eskisinden farklı yorumluyorum.daha olumlu düşünüyorum ama gelgelelim dinlemeyi bırakınca yine eski sesler daha baskın oluyor.sanki bir anda yaşama baktığım o güzel pencere gidiyor yerine eski buğulu cam geliyor.şimdi yeniden başladım dinlemeye ve inan bana alnımdaki çizgilerin eski ve yeni halini gösterebilsem size inanamazsınız.ben normalde çatık kaşlıyımdır hele birde güvensiz bir ortamda bir konuya odaklanmışsam çatarım kaşlarımı çok fena.şimdi ise kendine güven telkinini dinledikçe alnımda hafif ağrılarla çatıklığı gidiyor kaşlarımın:)) vücudumdaki o güvensizlikten dolayı kasılı olan kaslar gevşiyor sanırım.bunun en güzel belirtisini alnımda görüyorum:))ve aynaya her baktığımda gözlerimin eskisinde daha mavi olduğunu görebiliyorum.uzakta olan kız arkadaşımla yanyana geldiğimizde bana eskisinden çok farklı olduğumu gözlerimin daha mavi olduğunu ve çok daha rahat olduğumu söyledi.yakın arkadaşlarımdanda aynı şeyleri söyleyenler oldu.bir şey var ki telkinlerin etkisiz kaldığı benimde yeni farkettiğim:ben hala içine kapanık biriyim.:((yani rahatım sosyalim ama yine sessizim.tamam telkinler bana yolu açtı artık güvenle yürüyebilirim ama beni bağlayan bir şey var sanki hala.kendimi dışa ifade etmemi potansiyelimi gösterebilmemi engelleyen bir şey.bu konuyla ilgili de sitede çekirdek inanç çalışması olduğunu gördüm bu beni sevindirdi:))) bende kendimle ilgili Louise Hay'ın düşünce gücüyle tedavi isimli kitabında bir iki inanç buldum.bunlar benim inançlarım mı tam olarak emin değilim ama beni etkilediğini söyleyebilirim.bende sosyal anksiyete yani sosyal fobi var bununla ilgili dediği:kendimi seviyorum ve kendimi onaylıyorum.Yaşamın akışına güveniyorum.Güvendeyim.bu gayet bana uygun.diğeri astım ve bronşit için söylediği:yaşamı dolu dolu ve özgürce yaşamak benim en doğal hakkım,yaşamımın sorumluluğunu artık güvenle üstlenebilirim,özgür olmayı seçiyorum.bu cümleler bana orta okul zamanlarımı hatırlattı ben büyümeyi ve sorumluluk almayı istemiyordum.bunları okuyunca işte benim çekirdek inançlarım diyesim geliyor fakat yinede emin olamıyorum.buda benim kararsızlığım herhalde:)))oh be rahatladım :)) biraz uzun oldu ama burası benim günlüğüm:)) herkese iyi geceler

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

teşekkür ederim zerynthia iyi ki varsıngirlhaha elimden geldiğince düşüncelerimi sizlerle paylşamaya çalışıcam.

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

akşam akşam beni de rahatlattı yazdıkların hepsi çok umut verici hepsi çok içtenn..tüm sıcaklığını hissetim gerçekten..yazdıkca kendi içindekileri daha net göreceksin..ama çekirdek inanç çalışması yaptırmanın faydası olacaktır çünkü yaptıranlar hiç beklemedikleri şeylerle karşılaşıyor ve temizlediklerini söylüyorlar..

öncelikle değişime bu kadar istekli birinin amacına ulaşmaması için hiçbir sebep olamaz..en kısa zamanda istediğin hayatı yakalayacağına eminim ..bu günlüğü ve başarı hikayelerini ilgiyle takip edeceğim..

telkinleri bırakınca ne oluyor..sanırım başaranın sen değil telkin olduğunu sanıyorsun .telkinleri bırakınca geçmişin yakana yapışacağını sanıyorsun ..bu burçlara inanlardada olur..sorumlukları burçlara yıldızlara bulurlar..ne yapmak gerekir kendine güvenmek gerekir..arındığın zaman arındığını kabullenmen gerekir..ama çekirdek inanç çalışmasını ihmal etme.bulmak çözüm olmuyor temizlemekte gerekiyor..sevgiler..

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

yazdıkların bende umut ışığı oldu,yeni bir şey farkettim sayende iyi varsın :)) yaşamımın sorumluluğunu telkinlere yüklemek.Loiuse Hay haklıymış ben yaşamımın sorumluluğu almıyorum, büyümek istemiyorum:)))bunuda senin sayende farkettim teşekkür ederim.aslında etkileri tam anlamıyla yok olmuyor dinleme sürecinde yaşadıklarımdan öğrendiğim şeyler bende kalıyor.tabi dinlerken olduğu gibi çok iyi hissetmiyorum kendimi.ama benzer olaylara dinlerken ve bıraktıktan sonra bakışım çok farklı oluyor.eski bilinçaltı kalıbıma döndüren şey belkide bu çekirdek inançlarımdır bilmiyorum.mesela suçluluk telkinini bırakınca içimde yine kızgınlıklar ortaya çıkıyor.ön yargı gözlüğünü takıyorum yine.kaşlarımıda çatmaya başlıyorum.içimde sanki öfke birikmiş ama neye kızdığımı henüz açık ve net bir şekilde ortaya koyamıyorum.bu konuda öğrendiklerim affetmekle ilgili ama affedip kendimi ve insanları oldukları gibi kabul etmek.ben kendimi farketmeden çok yargılıyorum ve diğer insanlarıda çok yargıladığımı farkettim.ama bunu bilinçli yapmıyorum her şey anlık oluyor, çabuk sinirleniyorum ama dışarı belli edemiyorum.sonra kafama takıp kızdığım konuyla ilgili aslında olmayan biçimlerde hayaller kurup tekrar tekrar kızıyorum ve içime atıyorum.ve şunu farkettim kızdığım konular hep bana yapılan haksızlıklar kimisi gerçek haksızlık kimisi benim alındığım haksızlıklar( aslında haksızlık değil tabi söylenen sözler benim sert egoma çarptığı için ben öyle algılıyorum).kendimi yeterince anlatabildim mi bilmiyorum ama bu aralar bu sorunlarım üzerine odaklıyım.ha bide şöyle bir durum var bunuda başlangıç filmini izledikten sonra farkettim:)) ben hayal kurduğumda güzel bir araba mesela lüks bir araba hayal ediyorum ve sonra birden bakıyorum ki birileri ona zarar vermeye çalışıyor bende onlara sert bir şekilde cevap veriyorum ya hep ya hiç düşüncesine göre:))) sadece araba hayal ederken değil beni diğerlerinin gözünde değerli yapacak hayaller kurduğum zaman, zarar vermek isteyenleride hayal ediyorum ki bunu farketmiyorum bile ve benim cevabım çok sert oluyor yine:))) kurduğum hayallerin ana fikrinide anlattıktan sonra dahada rahatladım:))) artık yatma vaktim geldi doldukça gelip dökerim yine içimi:)))

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

bugün kendimle ilgili yeni bir şeyin farkına vardım: başkalarının düşüncelerini çok fazla önemsiyorum birde buna kendimi yargılamak ekleniyor ve kısır döngü başlıyor.şöyle ki mesela yoldan geçen biri bile olsa kendime başkalarının gözüyle bakıyorum ve kendimi onların gözünden eleştiriyorum.sonra kendim bu kişiye kızıyorum ve sinir oluyorum sanki bana haksızlık ediliyormuş gibi.ama o kişiyle hiç konuşmuyorum:)))nasıl bir döngü bu böyle.kişiyi eleştiren yani beyin korteksini sürekli baskı altında tutan süper ego muydu?

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

ovv ...her geçen gün kendini tanıyorsun..bu ne güzel bir tespitt...evet herşey kendini onaylamaığın için oluyor..kendini yeterince tanımadığından oluyor...hoşgeldin kendinee..sevgiler..

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

dediğinde çok haklısın kendimi onaylamamaktan oluyor.bunu insanlarla konuşurken daha iyi anlıyorum.ya da yolda birileriyle yürürken.kendimi onaylama konusunu nasıl aşarım yardımcı olur musunuz acaba?

Cevap: selocanın günlüğü:))
 

acele etme ..telkinlerini dinle..kendine olumlamalar yaz ve sabah akşam oku..olumlamalar formda mevcut.istersen yine yazarız birlikte..