[imported_Angel]

Merhaba güzel günlük

bugün yine bazı şeylerin farkına vardım..özellikle de sitede açılan değersizlik inancıyla ilgili olan eft konusu çok işime yaradı...dün gece okudum ve yatmadan önce yazılanları uyguladım..ve etkisini anında gördüm sanırım..
çünkü her gece yattığımda veya her sabah gözümü açtığımda eski erkek arkadaşımla ilgili olan anılarımı ve bana söylediği iyi ve kötü şeyleri sürekli düşünür dururdum...ama dün gece değersizlik konusuyla ilgili eft yi yapınca tam herzamanki gibi onu düşünmeye başlayacaktım ki birşeyler engel oldu "aman boşver" dedim...ihtiyaç duymadım yani...yoksa iki elim kanda olsa yaptığım birşeydi aksatmadan..
demekki ben sürekli eski erkek arkadaşımın bana yaptıklarını düşünerek kendimi değerli hissetmeye çalışmışım..böylelikle kendime istenen aranan ve değer verilen birisi olduğumu..şu an böyle hissetmesem bile geçmişte bunun meydana geldiğini hatırlatmaya çalışmışım kendimce...
değersizlik konusundaki eft çalışmalarımı hergün düzenli olarak yapmaya karar verdim böylece...belki farkında olmadığım ve kendimi değerli hissetmeye çalışmak için yaptığım başka şeyler de vardır..belki kimbilir abur cubur yiyeceklere düşkünlüğüm bile bundan kaynaklı olabilir..


bugün anladım ki günlük benim sorunlarımın ana kaynakları şunlarmış

* değersiz olduğunu düşünme.
* değerini başkalarının düşüncelerine ve kendi fiziksel görünümüne imajına bağlama

* suçluluk
* şükretmemek
* işin kolayına kaçmanın yollarını aramak ve bu yüzden daha çabuk yorulmak


değersizlik konusu için eft yapacağım ve bu konuda telkin olarak da kendine güven, suçluluk ve başkalarının düşüncelerini önemsememeyi dinleyeceğim...

değersizlik duygusuyla suçluluk duygusunun birbirine bağlı olduğunu anladım..çünkü insan kendini değersiz gördükçe kendini suçlama eğilimi artıyor...aynı şekilde kendini suçlu hissettikçe daha da değersiz görüyorsun kendini..yani kısırdöngü..

şükretmemek konusunda ise..kendimi şükretmeye alıştıracağım ve elimdeki nimetleri zaten hakettiğim normal birşey olarak değil..bir hediye gibi göreceğim

işin kolayına kaçmak adına haddinden fazla düşünüp beynimi yormayacağım..hata yaparsam da yaparım ne olmuş...işi yapmadan önce düşünüp karar vermek bazen eylemin kendisinden bile çok daha yorucu oluyor..

[imported_Angel]

bugün anladım ki ben değersizlik inancı tuzağına düşmüşüm..üşengeçliğimin ve tembelliğimin de nedeni oymuş..çünkü ne kadar çaba gösterirsem göstereyim..durumumun değişmeyeceğine inanmışım...o yüzden hayatımdaki en önemli konuları bile..hatta sağlığımı bile ihmal etmişim..
insanlar beni ciddiye almıyor diye...kendimi ciddiye almamışım hayatım boyunca...mesela bana kalsa ben 1 hafta boyunca duş almadan durabilirim..pek de rahatsız olmam umarsız bir insanım...çok rahatsız olmadığım sürece....ancak başka bir kişi bunu farkedip de beni üzecek kıracak birşey demesin de canım sıkılmasın diye daha sık duşa giriyorum...canım saçımı taramak istemese de dışarıda görenler saçını taramadan çıkmış demesin diye tarıyorum..hatta bazen taramadan çıktığım aman ne düşünürlerse düşünsünler dediğim de oluyor...bunun gibi örnekler hayatımda çok var..çoğaltılabilir...
kendimi ciddiye almadığımı başkaları anlamasın diye yapmışım ne yapmışsam...

arasıra kendime bakım da yapsam baksam da..bu sırf başkalarınının kendimi değersiz gördüğümü anlamamaları içindi...yani içdünyamdaki açığı saklamak içindi..kendime kendimi sevdiğim değer verdiğim için değil..insanlar değersiz olduğumu düşündüğümü ve kendimi ciddiye almadığımı anlamasınlar diye zoraki birşeyler yapmışım hep..bundan sonra kendime sevgiyle bakacağım ve kendimle sevgiyle ilgileneceğim...o yüzden yaptığım işlerin ve adam gibi sonucunu almıyormuşum ve hayrını görmüyormuşum...