[imported_Angel]

sevgili günlük..
ben bugün şu kararı verdim..ben bir konuda geliştiğimi ve birşeyde başarılı olduğumu veya birşeylerimin beğenildiğini hissetmem ve öyle sonucu değerlendirmem için artık başkalarının onayına ve tepkisine bakmayacağım.

çünkü ben kendimi gelişmiş hissediyorsam gerçekten gelişmişim demektir
ben kendimi başarmış hissediyorsam gerçekten başarmışım demektir..
ben kendimi güzel ve beğenilen hissediyorsam gerçekten öyleyim demektir..

bundan sonra başarılarımı gelişmelerimi güzelliklerimi başkasına gösterme öne çıkarma çabasına girmeyeceğim....yani artık onaylanmak için "başkasına" hava atmayacağım...illa ki hava atmam ve sonucunda onaylanmam gerekirse..."kendime" hava atacağım ve kendi kendimi onaylayacağım ve hala da çevredn olumlu tepki gelmediği gibi olumsuz tepki bile geliyorsa canımı sıkmayacak..sadece o eleştiriden almam gereken birşey varsa süzgeçten geçirip alırım o kadar..onun haricinde takmam....eleştirisi gerçekten değerlendirmemden geçebilecek şekildeyse anca değerlendiririm....

[Alexandra]

Her şey harika olacak İmported angel,

Her şey harika olacaaaakkkk.... Sen zaten her şeyi sadece ve sadece kendin için yap... kendini ikna ettikten sonra, kendine inandıktan sonra gerisinin hiçbir önemi olmadığını anlayacaksın...

Muhteşem bir bahar muhteşem başlangıçlar bekliyor.... duydun muuuuuu?????

Bak buraya da bir kazan bırakıyorum, haydi bahar temizliğine... At fazlalıkları, yerini yenileri ve sevinçlileri doldursun...

[imported_Angel]

Alexandra Nickli Üyeden Alıntı

Her şey harika olacak İmported angel,

Her şey harika olacaaaakkkk.... Sen zaten her şeyi sadece ve sadece kendin için yap... kendini ikna ettikten sonra, kendine inandıktan sonra gerisinin hiçbir önemi olmadığını anlayacaksın...

Muhteşem bir bahar muhteşem başlangıçlar bekliyor.... duydun muuuuuu?????

Bak buraya da bir kazan bırakıyorum, haydi bahar temizliğine... At fazlalıkları, yerini yenileri ve sevinçlileri doldursun...

teşekkür ederim Alexandra bu arada kazan için de teşekkür ederim..gerçekten bayıldım şu kazan fikrine gelişmemizi engelleyen bizi bağlayan güçsüzleştiren bütün olumsuz kalıplarımızı ve düşüncelerimizi..hatta bize rahatsızlık veren sevmediğimiz eşyaları da kazana atıp kaynatmak güzel bir fikir bundan güzel hediye olamazdı

[imported_Angel]

merhaba güzel günlük...hala bahar depresyonum..iniş çıkışlarım devam etmekte..öğle vaktinde ağlama atağı geldi ve kendimi tutmadım ağladım..
iyi de oldu rahatlayıp sakinleştim..ve tahmin ettiğim gibi uzun bir süreç olmadı..

neyse dün alışverişe çıktığımda saçlarım için saç maskesi aldım..çünkü şampuan ve saç kreminin saçıma yeterli olmadığını buna rağmen kuruluk olduğunu farketmiştim...bugün onu kullandım ve gerçekten baya farketti :)
eskiden böyle saç kremi saç maskesi adetlerim yoktu...saçımı şampuanlar çıkardım..fazla teferruattan ve uğraştan sıkılırdım ve hayatımı sadeleştirmeye çalışırdım..

bundan yola çıkarak çok büyük bir hatamı anladım günlük..

aslında ben en çok dert ettiğim güzellik ve bakımlılık konusunda da zannettiğim kadar çaba göstermiyormuşum meğer...yani aslında her konuda durum böyleymiş...sonra da "o kadar çaba gösteriyorum neden birşeyler değişmiyor, neden meyvelerini alamıyorum" diyordum...
çaba göstermediğimi ve çaba gösteriyor olduğumu sandığımı nasıl mı anladım günlük ? şöyle düşündüm...meğersem ben bu konulara hep çok kafa yormuşum...ancak kafa yorduğum kadar eyleme geçmemişim..yani 10 düşünmüşsem 3 yapmışım...az hata yapıyım az iş yapayım ama yaptıklarım da tam isabet olsun veya makul olsun diye....ama bu durum hep bana 3 yapmışım gibi değil de düşünme uğraşlarını da katarsan 13 yapmışım kadar yorgunluk veriyordu..

bir de kafamı yormamdaki temel amaç aslında bu konuları en kolay en kısa en kestirme yoldan nasıl hallederim ? diye en üşengeç yolları düşünmekle vakitlerimi öldürmüşüm..hep başkalarının gözden kaçırmış olabileceği en kolay bir yol mutlaka vardır onlar göremiyordur düşüncesiyle hareket etmişim.....herşeyin kolayına da kaçtığım için sonuç da pek tatmin edici olmamış...sadece "idare eder" durumunda olmuş..bazı zaman o kadar bile olmamış...ben sürekli en kolay yolları düşünerek arayıp bulma çabamdan ötürü çok çaba sarfettiğimi sanmışım....e tabi insanlar o kadar eyleme geçiyor deniyor yanılıyor..hatta sonucun ceremesini çekiyor..o kadar insan aptal da ben mi akıllıyım ki sadece düşünerek aynı sonuca getirecek en kolay en kestirme yolu bulayım değil mi ? ben aslında en kestirme yolu ararken yolumu şaşırıp sonra başka yollara sapıp daha çok yoruluyormuşum...bundan sonra bu hataya düşmemeye çalışacağım..bu hatayı güzellik ve bakımlılıkda değil aslında herşeyde böyle yapmışım...

dün evde makyaj denemeleri yaparken de yine üşengeçliğimi ve yargılayıcı bir tavrımı keşfettim..eskiden böyle detaylı makyaj yapan ve buna baya uğraş veren kişileri yargılama hatasına düşerdim.. o kadar niye kasıp da uğraşırlar bir parlatıcıyla bir dudak kalemi yetip artıyor diye...ama kendimi kandırmışım...dün evde gözkalemi denemesi yaptım ve o an gözün altına bir kalem çekmenin yeterli olacağını düşünmüştüm ancak gözümün altına kalem eklenmiş olsa da birşeylerin eksik kaldığını anladım..birşeydeki herhangi bir parçası değiştirildiği zaman diğer öğelerin de ona göre uydurulması gerektiğini anladım...meğersem insanlar boşuna altlı üstlü kalem çekmiyormuş yada eyeliner kullanmıyormuş... bunu anladım....tabi bundan yola çıkarak insanları yargılamamayı da anladım...

[imported_Angel]

Merhaba güzel günlük

bugün yine bazı şeylerin farkına vardım..özellikle de sitede açılan değersizlik inancıyla ilgili olan eft konusu çok işime yaradı...dün gece okudum ve yatmadan önce yazılanları uyguladım..ve etkisini anında gördüm sanırım..
çünkü her gece yattığımda veya her sabah gözümü açtığımda eski erkek arkadaşımla ilgili olan anılarımı ve bana söylediği iyi ve kötü şeyleri sürekli düşünür dururdum...ama dün gece değersizlik konusuyla ilgili eft yi yapınca tam herzamanki gibi onu düşünmeye başlayacaktım ki birşeyler engel oldu "aman boşver" dedim...ihtiyaç duymadım yani...yoksa iki elim kanda olsa yaptığım birşeydi aksatmadan..
demekki ben sürekli eski erkek arkadaşımın bana yaptıklarını düşünerek kendimi değerli hissetmeye çalışmışım..böylelikle kendime istenen aranan ve değer verilen birisi olduğumu..şu an böyle hissetmesem bile geçmişte bunun meydana geldiğini hatırlatmaya çalışmışım kendimce...
değersizlik konusundaki eft çalışmalarımı hergün düzenli olarak yapmaya karar verdim böylece...belki farkında olmadığım ve kendimi değerli hissetmeye çalışmak için yaptığım başka şeyler de vardır..belki kimbilir abur cubur yiyeceklere düşkünlüğüm bile bundan kaynaklı olabilir..


bugün anladım ki günlük benim sorunlarımın ana kaynakları şunlarmış

* değersiz olduğunu düşünme.
* değerini başkalarının düşüncelerine ve kendi fiziksel görünümüne imajına bağlama

* suçluluk
* şükretmemek
* işin kolayına kaçmanın yollarını aramak ve bu yüzden daha çabuk yorulmak


değersizlik konusu için eft yapacağım ve bu konuda telkin olarak da kendine güven, suçluluk ve başkalarının düşüncelerini önemsememeyi dinleyeceğim...

değersizlik duygusuyla suçluluk duygusunun birbirine bağlı olduğunu anladım..çünkü insan kendini değersiz gördükçe kendini suçlama eğilimi artıyor...aynı şekilde kendini suçlu hissettikçe daha da değersiz görüyorsun kendini..yani kısırdöngü..

şükretmemek konusunda ise..kendimi şükretmeye alıştıracağım ve elimdeki nimetleri zaten hakettiğim normal birşey olarak değil..bir hediye gibi göreceğim

işin kolayına kaçmak adına haddinden fazla düşünüp beynimi yormayacağım..hata yaparsam da yaparım ne olmuş...işi yapmadan önce düşünüp karar vermek bazen eylemin kendisinden bile çok daha yorucu oluyor..

[imported_Angel]

bugün anladım ki ben değersizlik inancı tuzağına düşmüşüm..üşengeçliğimin ve tembelliğimin de nedeni oymuş..çünkü ne kadar çaba gösterirsem göstereyim..durumumun değişmeyeceğine inanmışım...o yüzden hayatımdaki en önemli konuları bile..hatta sağlığımı bile ihmal etmişim..
insanlar beni ciddiye almıyor diye...kendimi ciddiye almamışım hayatım boyunca...mesela bana kalsa ben 1 hafta boyunca duş almadan durabilirim..pek de rahatsız olmam umarsız bir insanım...çok rahatsız olmadığım sürece....ancak başka bir kişi bunu farkedip de beni üzecek kıracak birşey demesin de canım sıkılmasın diye daha sık duşa giriyorum...canım saçımı taramak istemese de dışarıda görenler saçını taramadan çıkmış demesin diye tarıyorum..hatta bazen taramadan çıktığım aman ne düşünürlerse düşünsünler dediğim de oluyor...bunun gibi örnekler hayatımda çok var..çoğaltılabilir...
kendimi ciddiye almadığımı başkaları anlamasın diye yapmışım ne yapmışsam...

arasıra kendime bakım da yapsam baksam da..bu sırf başkalarınının kendimi değersiz gördüğümü anlamamaları içindi...yani içdünyamdaki açığı saklamak içindi..kendime kendimi sevdiğim değer verdiğim için değil..insanlar değersiz olduğumu düşündüğümü ve kendimi ciddiye almadığımı anlamasınlar diye zoraki birşeyler yapmışım hep..bundan sonra kendime sevgiyle bakacağım ve kendimle sevgiyle ilgileneceğim...o yüzden yaptığım işlerin ve adam gibi sonucunu almıyormuşum ve hayrını görmüyormuşum...