[neseli ceni]

sevgili günlüğüm,
son zamanlarda sana hiç yazmıyorum.
aslında çok garip şeyler oluyor.
ben bazı şeylerin duygusunu hissetmiyorum.
bazı şeylerin güvenilirliğinden emin değilim.
umduğuğum gibi değil, ayrıntılara gerek yok.
zira pek sağlıklı düşünmüyorum ister karamsar deyin ister duygusal deyin.
umrumda değil.
bulmuştum ya kendimi bi ara.
ne kadar imkansızmışım.
başladığım yerden bi iki adım gerideyim.
tek huzursuzluğum bulduğumu kaybedecek olmak.
dik duramayıyorum artık.
ilk zamanlar ne de güzeldi..
inancımı yitirmemeiş olsaydım eğer en baştan başlayabilirdim.
onca insanla konuşcağıma keşke senle konuşsaydım..
çok derin düşünüyorsun dedi bugün bir arkadaşım, çok yüzeysel olduğumdan.
en fenası da incinmemmek için kepenklerimi indirmek oldum, bi de baktım duydular yok, kaybolmuş.
bugün kendimi zorla da olsa Black Swan'e verdim, kızın bilinç altı diye yorumladım herşeyi.
kontrol manyağı kız.
iyileşmiş.
takıntılarından kurtulmuş.
yeniden doğmuş.
ne imrendim.
yanımdakine onun gibi olduğumu belli etmek adına film esnasında filmle ilgili gereksiz düşünceleimi fısıldadım.
sanki o düşünmüyormuş.
yazdıkça daha mı karanlık ne.
dediğim hibi etrafım kalablık, çok oralı değilim yazdıklarımdan.
iyiyim diyemem, halliceyim.
ah bir fotoğraf makinem olsaydı, neler çekerdim.
düşündüklerimi ne güzel resmederdim.
bugün sadece farkındalık dilesem olur mu?
iyi geceler.