[cent]

BAŞARIYI NE ZAMAN KABULLENMELİYİZ


Bir defasında, her gün içtiğim suyun miktarını artırmak istediğime karar verdim. Bu hedefi enine boyuna düşündüm ve başarılı olmanın en iyi yolunun, her sabah güne hazırlanırken bir şişe su içmek olduğuna karar verdim. Birkaç hafta sonra, hedefimi zihnimde tarttım. Hemen her sabah bir dolu şişe suyu içtiğimi fark ettim. Hedefime ulaşmış mıydım? Kendimi başarılı addedebilmem için hedefin başarılma süresi ne olmalıydı?


Düşünürken, kendi nahoş alışkanlığımın farkına vardım. Kendim için hedefler koydum. Yeterli zaman geçtikten sonra hedeflerim alışkanlıklara dönüştü. Ama, kendimi ne zaman başarılı addedebileceğim konusunda zihinsel bir kriter belirlemedim. “Hedefime ulaştığımı nasıl anlayacağım?” sorusunun sonu yoktu. Son nokta olmadığı için, hedefimin sonuna geldiğimde kendimi iyi hissedemiyordum. Kendim için yeterince iyi olamadığım, kendi sevgimi kazanmak zorunda bulunduğum, ama asla başarılı olamadığım bir yaşam öyküsünün içindeydim. Kendimi fark etmenin şaşkınlığıyla oturakaldım. Kendime sordum: “Kendimi başarılı kabul edebilmek için bir davranışı ne kadar sürdürmeliyim?” Yanıt hemen geldi: “Hedeflenen davranışa ulaşıldığı ilk an başarıyı yakalamışsındır.” Vay canına! Bu beni adeta uçurdu. Niyet ederek geçirdiğim ilk günde hedefime ulaştım. Kuşkusuz, hiçbir zaman yeterince hissetmedim. Güçlü yanlarımı, emeklerimi ve başarılarımı fark etme, kabullenme ya da kutlama konusunda tamamen başarısızdım.

Çalıştığım pek çok insan da başarıya ulaştığı anı fark etmesini sağlayacak içsel kriterlere sahip değil. Elbette, 18 kilo verdiklerini söyleyebilirler ve o durumda başarılı olacaklardır. Ya da aşırı tüketime son verdiklerinde mutlu olacaklardır. Ama o 18 kiloyu vermek ya da aşırı tüketimi durdurmak birkaç gün sürseydi ne olacaktı? Başarı, asla ölçülemez, kutlanamaz, kabullenilemez. Er geç birkaç kilo geri alınır ya da aşırı tüketim nükseder. Bunu bilemiyor musunuz? Bu, kabullenilir birşeydir! Çok sayıda kendi kendine olumsuz konuşma, güçlü bir coşku, kendini hayvanca kınama… Şimdi başarının elde edilemeyeceğine dair kanıt var. Bilincinde olmasak da kriter şudur: Kilo sonuna kadar korunursa ya da aşırı tüketim asla nüksetmezse, başarıya ulaşılmıştır. Bu stratejinin sorunu nedir? Başarı, sonuna kadar olmadıkça ölçülemez; bunun da anlamı başarı asla oluşmaz.

“Başarı, asla nihai değildir. Başarısızlık, asla ölümcül değildir. Önemli olan, cesarettir.”

Etiketler: başarı, Hedef





SEVGİYLE KALIN