[SeLeNaS]

Arkdaşlar ben bugün çok kötüyüm.Çok sinirliyim,ağlamak istiyorum,bu şekilde ne düzeliyor ne olur biri bana anlatsın.Acaip rüyalar ,uykusuz geceler....Sabahlara kadar uyuyamıyorummmmmmmm
Ne oluyor bana bilen biri ne olur yardım etsin :((((

[SeLeNaS]

Sesimi duyan herkese teşekkürler (?)özellikle uzmanlarımıza :(

[Belgin ∞]

Merhaba Selenas :)

Koşa koşa geldim görünce. Dalgalanma süreci yaşıyorsun bu çok normal. Kendine güven telkinini yeni dinlemeye başlamışsın doğal olarak rüyalarında arınmaların başlamış. Kendine kızdığın, suçladığın, kendini çok güvensiz hissettiğin anların aklına gelmesi, rüyalarına girmesi çok normal. Blokajlarından kurtuluyorsun bu güzel bir haber aslında.

Peki ne yapman gerekiyor? Öncelikle asla ama asla duygularını bastırma. Ağlamak istiyorsan ağla, bağırmak istiyorsan bağır içindekileri boşalt. Ama hayata da kahretme çünkü bu geçici bir durum. Mümkünse günlüğüme yazdığım son yazıyı oku, vergi memurları anlaşılan mal beyanını sorgulamaya gelmişler Kendine olumlu sözler söylemeye çalış, bunun geçici bir durum olduğunu, bunun üstesinden gelecek gücün sende var olduğunu gibi.. Ve lütfen bol su tüketmeye bak, toksinlerini vücudundan at.

Umarım yardımcı olabilmişimdir.

Sevgiyle kucaklıyorum seni.

[SeLeNaS]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba Selenas :)

Koşa koşa geldim görünce. Dalgalanma süreci yaşıyorsun bu çok normal. Kendine güven telkinini yeni dinlemeye başlamışsın doğal olarak rüyalarında arınmaların başlamış. Kendine kızdığın, suçladığın, kendini çok güvensiz hissettiğin anların aklına gelmesi, rüyalarına girmesi çok normal. Blokajlarından kurtuluyorsun bu güzel bir haber aslında.

Peki ne yapman gerekiyor? Öncelikle asla ama asla duygularını bastırma. Ağlamak istiyorsan ağla, bağırmak istiyorsan bağır içindekileri boşalt. Ama hayata da kahretme çünkü bu geçici bir durum. Mümkünse günlüğüme yazdığım son yazıyı oku, vergi memurları anlaşılan mal beyanını sorgulamaya gelmişler Kendine olumlu sözler söylemeye çalış, bunun geçici bir durum olduğunu, bunun üstesinden gelecek gücün sende var olduğunu gibi.. Ve lütfen bol su tüketmeye bak, toksinlerini vücudundan at.

Umarım yardımcı olabilmişimdir.

Sevgiyle kucaklıyorum seni.

Merhaba redflowers artık kimsenin umursamadığını düşünmeye başlamıştım.Sohbet etmeyelim ama ne olur bu tür şaşkınlık yaşadığımız anlarda bizi yönlendirin.Dün Kendine Güven i ilk kez dinlemeye başladı.Aman Allah ım ben resmen alt üst oldum.Ben ne yaptım Allah ım dedim ,iyi olmaya çalışırken kendi başıma olmadık işler açtım dedim.Resmen bır sınırdaydım,bir tarafım delir aç pencereden atla dedi,diğer tarafım otur aşağı sor bakalım bu neymiş dedi ama kimse cevap vermedi kendimi kandırılmış ve çok yalnız hissettim.Kırklara karışıcam dedim.Şimdi diğer telkinleri eklemekden korkuyorum.Bugün daha iyiyim,arkadaşımla buluştum hava güzeldi belki o yüzden...Kendimi mutluluk hapı almış kendine gelince dibe vurmuş gibi hissettim.Bu sürekli olacakmı herşey ne zaman normale dönecek redflowers beni ve benim yaşadıklarımı yaşayan arkadaşları aydınlatırsan o kadarrrrrrrrrrrrrrr mutlu olacağımki....BENİ DUYDUĞUN İÇİN TEŞEKKÜR EDİYORUMBu süreçde ne olur sizler orda olun.Mesnevilikde içsel dünyaya dönen insana biri rehberlik etmeliymişki iç dünyada karşılaştıkları düşündükleri yolunu şaşırtmasın. İç dünyama döndüğümden beri bende acaba dahamı çok karıştıracağım kafamı diye korkuyorum.LÜtfen bize ışık olun....

[Belgin ∞]

Canım benim önce buradan yazayım dedim :)

Hiç umursanmaz olur musun aşk olsun. Bizler hep buralardayız gördüğün gibi, sadece S.O.S zamanlarında geliyoruz ama sanırım

Şimdi öncelikle kendine güven telkininin içeriğine bir göz at geldiğin zaman. Bakalım telkinde geçen hangi söz sana yabancı geliyor, hangi sözü benimseyemiyorsun kabullenemiyorsun onu bir gör, ardından bilinçaltının kabullenmediği sözle ilgili olumlamalar hazırlayalım seninle. Ben de o sınırda çok gezdim ilk başlarda, yılmazsan etkisi çok çabuk geçecek ki farkında ol bu etkiyi yaratan sensin, senin kendine koyduğun sınırlar böyle hissetmene neden oluyor.

Diğer telkinleri eklemekte acele etme, değişim süreci keyifli olmalı. Hani böyle köpüklü bir keyif kahvesi içer gibi zevkle yaşamalısın bu süreci yoksa eziyetden başka birşey yaşatmazsın kendine. Kendin için ayıracağın (ya da değişmek, yenilenmek için) o değerli vakitleri bir hediye gibi kabul et öncelikle. Ne diyoruz devamlı olayı değiştiremiyorsan bakış açını değiştir.

Selenas'cım sen, ben, o ne farkımız var birbirimizden? Hepimiz tek bir yaradan tarafından yaratılmadık mı? Hepimizin ruhunda, benliğinde o ilahi ışıktan yok mu? Her birimiz aslında farkında olarak ya da olmayarak birbirimize rehberlik etmiyor muyuz? Girdiğin bu yolda her karanlık köşede sen rehberin olacaksın, sen kendine ışık tutacaksın, aydınlığa sen taşıyacaksın kendini. Bizler sadece unuttuklarını hatırlatmak için yardımcı olabiliriz belki. Ama sohbetle olur bu, ama böyle zamanlarda başka bir vesileyle.

İç dünyan şimdi sana çok karışık gelebilir, neye nereden nasıl başlayacağını düşünmek bile vazgeçmek için bire birdir :) Soyutla kendini tüm egosal düşüncelerinden, bu kendinsin yabancı değil. Sıfatlara, öznelere ihtiyacın olmasın kendine bakarken, bil ki o aradığın ışık sadece sorgusuz gözlerle bakıldığı zaman görülebilir. Kimlikler o ışığın önünde bir perdedir.

Şimdilik bu kadar :)

Sevgiler.

[SeLeNaS]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Canım benim önce buradan yazayım dedim :)

Hiç umursanmaz olur musun aşk olsun. Bizler hep buralardayız gördüğün gibi, sadece S.O.S zamanlarında geliyoruz ama sanırım

Şimdi öncelikle kendine güven telkininin içeriğine bir göz at geldiğin zaman. Bakalım telkinde geçen hangi söz sana yabancı geliyor, hangi sözü benimseyemiyorsun kabullenemiyorsun onu bir gör, ardından bilinçaltının kabullenmediği sözle ilgili olumlamalar hazırlayalım seninle. Ben de o sınırda çok gezdim ilk başlarda, yılmazsan etkisi çok çabuk geçecek ki farkında ol bu etkiyi yaratan sensin, senin kendine koyduğun sınırlar böyle hissetmene neden oluyor.

Diğer telkinleri eklemekte acele etme, değişim süreci keyifli olmalı. Hani böyle köpüklü bir keyif kahvesi içer gibi zevkle yaşamalısın bu süreci yoksa eziyetden başka birşey yaşatmazsın kendine. Kendin için ayıracağın (ya da değişmek, yenilenmek için) o değerli vakitleri bir hediye gibi kabul et öncelikle. Ne diyoruz devamlı olayı değiştiremiyorsan bakış açını değiştir.

Selenas'cım sen, ben, o ne farkımız var birbirimizden? Hepimiz tek bir yaradan tarafından yaratılmadık mı? Hepimizin ruhunda, benliğinde o ilahi ışıktan yok mu? Her birimiz aslında farkında olarak ya da olmayarak birbirimize rehberlik etmiyor muyuz? Girdiğin bu yolda her karanlık köşede sen rehberin olacaksın, sen kendine ışık tutacaksın, aydınlığa sen taşıyacaksın kendini. Bizler sadece unuttuklarını hatırlatmak için yardımcı olabiliriz belki. Ama sohbetle olur bu, ama böyle zamanlarda başka bir vesileyle.

İç dünyan şimdi sana çok karışık gelebilir, neye nereden nasıl başlayacağını düşünmek bile vazgeçmek için bire birdir :) Soyutla kendini tüm egosal düşüncelerinden, bu kendinsin yabancı değil. Sıfatlara, öznelere ihtiyacın olmasın kendine bakarken, bil ki o aradığın ışık sadece sorgusuz gözlerle bakıldığı zaman görülebilir. Kimlikler o ışığın önünde bir perdedir.

Şimdilik bu kadar :)

Sevgiler.

Merhaba redflowers artık kendimi koca bir okyanusun ortasına bırakılmış gibi hissetmiyorum tekarar tekrar teşekkürler.Dediğin gibi yaptım kendine güven telkinini dikkatlice okudum.Her okuduğumda içimde coşku duygusu oluştu ve ağladım ağlıcak duruma yaklaştığımı fark ettim.Tek bir cümle okuduğum anda peki geçmişden kalan maddi sorunları nasıl halledicem dedirtti bana ve bir iki kalp kırıklığını bir anda anımsatta.İçimde hafif bir burukluk hissettim.
Şimdi geride kırıntıları kalan utanma,kıskançlık,suçluluk,kızgınlık,sahiplenme ile ilgili korkularının gitmesine izin veriyorsun.
Bu cümle bu kadar kötü hissetmemesebep olabilirmi ?

[Belgin ∞]

Eğer metinden bu cümle gözüne battıysa olabilir, tabii en iyisini sen bileceksin. Neden kendimi yanlış ifade edebilirim diye korkuyorum şu an bilemiyorum :) Yazarken birbirimizin ifadelerini göremediğimiz için sanki sert bir şekilde anlaşılacak diye korkuyorum sanırım. Şimdi bu korkularımı gitmesi için bırakarak sana istediğim gibi açık ifadelerle yazmayı seçiyorum

Geçmişten kalan maddi sorunlar kapalı bir ifade olmuş, anlayamadım ne demek istediğini.

Şimdi Selenas'cım ben sana desem ki ben hiiiiç kıskanç bir insan değilim, birisi gelse kafama pat diye vursa kızmam melek gibiyim, utanmaz arlanmazın biriyim, ne yaparsam yapmış olayım utanmam desem bana ne dersin? Yalancı dersin, haklısın. Bizler bu tür sözlere karşı neden bir blokaj oluşturuyoruz biliyor musun, sevgili egocuğumuzun en sevdiği şekerlemeler bunlar, bunlar olmadan onun yaşaması imkansız, o yaşamadan bizim yaşamamız peki- o da imkansız. Bu tür sözlerde sanki bu 'kötü' huylardan süresiz uzaklaşacakmışız gibi hissediyoruz. Ama hepimiz insanız kızarız da, söveriz de, ağlarız da, kıskanırız da. Bunlar gerçekten çoook kötü kaka şeyler olsaydı yaradan neden verdi bu duyguları bize?

İşin esası kabulde, bazen tüm ipleri elimize almak işe yarar bazense teslim olmak. Ama ikisinde de bir denge unsuru olmalı. Ben kıskanırım, kıskanç olduğumu kabul ederim (teslimiyet) ama onun esiri olmam, bana kötü şeyler yaptırmasına izin vermem (ipler bende). Ben suçlu olduğumu kabul ederim, o an o kızgınlıkta olmasa bile ertesi gün bilirim ki ben suçluydum (teslimiyet) gereken neyse onu yaparım (karar mekanizması benim)

Neyi, neden yaşadığın da elbette çok önemli. Ama yaşadıklarına hangi pencereden ne gözle baktığın da kendine verdiğin değerin bir göstergesi. Serbest bırakmanın püf noktasıdır kabul aşaması. Biz bir köprüde karşılaşmış iki keçi gibi duygularımızla inatlaşırız ama. Kıskançlık orada durur, bak ben senin içindeyim der- ki arkası öfke veya nefrettir- sen o duyguyu yaşamak yerine ondan kaçmayı seçersin. Onu görmüyormuş gibi yapıp köprüden karşıya geçmeye çalıştığın her seferde toslarsın, kalırsın, geçemezsin, ama sen de bir keçisin. Korkularını kabullen, sonra serbest bırakmana gerek yok zaten onlar kendiliğinden gidecekler. Onlar sen onları görmezden geldiğin için gözüne gözüne girmeye, kendilerini ispat etmeye çalışıyorlar tıpkı bir çocuk gibi.

Kalbin en çok kime kırık? Karşında seni zor durumda bırakan kişilere mi, yoksa kendine mi? Affedemediğin o zamanlar o tepkileri veren/veremeyen sen misin, yoksa sana onları yaptırdığına inandığın kişiler mi? Şu an olsaydı geçmişteki o olaylara ne tepki verirdin? Geçmiş de sıvı, değiştirilebilir kanıtlandı biliyor musun? Sen her halinle bir bütünsün, geçmişinle, bugününle, geleceğinle. Mesnevilikte parça yok, bütün var :)