[Belgin ∞]

Canım benim suçluluk duygularını yeni dinlemeye başladın, bunların olması çok normal.

Sana bir örnek veriyim isim vermeden. Forumdan çok sevdiğim bir dostla seminerde görüştük, ailesiyle farklı şehirlerde yaşıyorlar. Annesi ara ara ziyaretine geliyormuş, telkinleri dinlediği günlerine rast gelmiş ve içinde bir korku. Ya annemi gece kalkıp öldürürsem!!! O kadar sevmesine ve kendi davet etmesine rağmen bu korkuyla yerinden sıçramış ne oluyor diye. Ve sonunda çocukken annesinin kendisi yüzünden ölümden döndüğünü bulmuş yaptığı çalışmalarda. Yani suçluluk duygusu bilinçaltında telkinle açığa çıkmış.

Şimdi bu gibi durumlarda, hayattan vazgeçmek yerine kendini beslemen gerekiyor. Bak forumumuzda yüzlerce olumlama adına yazılmış mesajlarımız var. Eskiden çok dururduk bu konu üzerinde, ama artık işin kolayına kaçılıyor anladığım kadarıyla.

Kendini eksik hissetmen bastırdığın duygularından kaynaklanıyor muhtemelen. Ama canım benim değişim öyle beklemekle olmuyor. Forumda çoğumuz hep bir şeylerle yüzleşerek değişimi deneyimledik. Sen kendinden ne kadar uzaksın ki, tabancanın soğukluğunu hissettiriyorsun kendine? Yaklaş kendine, değişimin başlıyor, sevgiyle kabul et içindeki her şeyi. Öfkeni, nefretini, sevgini... Kabul et kendini ve kendine de ilet bu sözlerini.

Devir suçlama değil, çözüm bulma devri.
Yeni hayatına hoşgeldin.

Sevgiler.