[siyah]

Bir geç günaydın daha benden yazılarınızı neredeyse hiç nefes almadan okudum ve bir o kadarda hak verdim hala kendimi sevmek ve sevmemek arasında sanki bir köprünün üzerinde bekler durumdayım geçmişle ilgili incinmişliklerim her geçen gün azalıyor eskisi kadar kendimi ne incinmiş nede terkedilmiş hissediyorum hatta çoğu zaman izole olmuş gibi hissetmekten sıyrıldığım zamanlarda oluyor. Hatta bir çok ilişkimde ciddi düzelmeler var çaba harcamadan. Çocuklara karşı çok daha sabırlı olduğum söylenebilir hala işe vaktinde gelemiyorum, yataktan daha kolay kalkıyorum, yaşlanmaktan eskisi kadar korkmuyorum. Aynaya daha sık bakıyorum ve gördüğümü beğeniyorum kilolarıma çok fazla takılmıyorum çevremdeki herkez takıyor. Geçmişle ilgili şeyler zihnime dolduğunda diyorumki kendime "Sende bu kadar odaklanmasaydın olumsuzluklara zamana sahip çıkıp daha verimli yaşasaydın" diyorum kendime... Daha çok şükreder oldum hayata bir süredir bunun yansımaları var yaşantımda...
Gelelim olumsuz yana işte bir bataklık var içimde beni o kadar derine çekiyorki zaman zaman işte o zamanlar hiçbir şey yapmak istemiyor canım hiç bir şey yapmamak, hiç kimseyle konuşmamak, telefon sesinden bile ürkmek, hiç bir plan yapmamak, hiç bir şeyi hak etmediğini düşünmek ve yanlız hissetmek kendini dünyada bir başına hissetmek hiç bir yakını yokmuş gibi hissetmek hiç kimse için bir şey ifade etmiyormuş gibi hissetmek tabiki böyle değil ama bunu o kadar yoğun ve gerçek hissetmek belki eskisi kadar yoğun değil ama yaşantımda var olan bir ruh hali belki zamanla sıfırlanır ama şu an yaşantımda...