[siyah]

Günaydın
Yorumunuz gerçekten çok hoş hayata bakışınız içimi ısıttı... Belkide kaybettiğimizi sandığımız noktalar kazancımız oldu...Babannemin hayatımda olduğu dönem herzaman bana dayanma gücü verdi. Hayatımda sevgi ile hoşgörü ile kendini beğenme ile ilgili bir doygunluk yaşattı... Ben ilkokula başlamadan önce öldü. Onun ölümünün ardından ben kendi evimize dönmek durumunda kaldım zaten altlı üstlü oturuyorduk. Annem çok otoriterdi evde sürekli onun akrabalarından birileri olurdu. Babam herzaman annemi mutlu etmeye çalışırdı o dönem...
herzaman annemin dediği olurdu. Olmadığı zaman günlerce sürecek terör başlardı takii sonuç alana kadar... Ablam bu kadar etkilenmezdi yada belki de başka yöntemler geliştirmişti... Dayak yemezdi yani ben annemin ona vurduğunu hiç görmedim... Daha sonraki yıllarda ikisi birden saldırır olmuştu...
Bu kadar ayrıcaklı olmasına rağmen ablam beni hiç bir zaman sevmedi... Ben çok uzun zaman ona hayrandım o kadar çok severdimki saçının iki örgülü halini. Halen neden bu kadar öfke dolu olduğunu anlayabilmiş değilim neden...
O kadar çok saldırıya uğuramam sürekli eleştirilmem sürekli birşeyle zorlanmam hatta istemediğim şeyleri istemeyerek yapmak o kadar canımı yaktıki. Hayatı bu kadar kolay yaşamasına rağmen neden bu kadar huzursuz olduğunu neden bu kadar çok problem çıkardığını anlayamamışımdır...