[siyah]

Evet gerçektende ben çok sıkıştırmışım kendimi tek bir noktaya bakıp kalmışım kendime acımakla savaşmakla çok zaman kaybetmişim. Belki çok geç bir fark ediş ama yine de şükrediyorum şu an olaylara böyle bakabildiğim için ben sürekli sızlanıp durmuşum kalabalıkta kaybolan çocuklar gibi...
Bu bayramda bir ilk yaşadım bir şey beklemedim, yalan yalan beklenti başladığı zaman zihnimi başka konuya yönlendirdim benim için zor olan bazı şeyler yani yaşamaktan tat almadığım şeyler tabii oldu ama ben bunlara öyle çok odaklanmadım...
Belkide ilk defa anneme anne olarak birikmiş beklentilerim olarak bakmadım ben ilk defa anneme bu bayram annem olarak bakmadım... Onu ilk defa görüyormuş gibi baktım bir insan olarak nasıl biri olduğuna baktım.Neyi nasıl yaptığına nasıl yapmaya devam edeceğini görerek baktım. Hangi kurnazlığı hangi söze gizleyeceğine bakarak...
Nasıl incitebilirimi nasıl bir zerafetle yapışını izleyerek baktım...
Ve ben bu bayram bu biyolojik aileye sahip olmak fikrinden vazgeçtim. Aile her tarafaydı her yerde yeni bir başlangıç yapılabilir heryerde bir bitiş yaşanabilirdi...

[izmirli035]

herkesin gecmis bayrami kutlu olsun, ayrica ankara da bulunanlara da gecmis olsun!!

[siyah]

Geç bir günaydın,
Günaydın arkadaşlar yeni bir sayfa açmak hayata kırkında başlamak nasıl birşey bileniniz var mı? Bu yaş bana göre çok geç dahası geç olduğunu düşünen benim bendim. Tüm beklentilerin bittiği insanın hayattan elini ayağını çekmesi gerektiğini düşündüğüm yaş son üç yıldır sürekli kendime yada başkalarına bu yaştan sonra ne olacak ne olabilirki derken buluyordum kendimi belkide son üç yıldır işimdeki maddi kaybın bunu telafi edebilecek başka yollar aramamamın nedeni bu...
Değişimi istiyorum. Değişimi görüyorum. Değişimden korktuğumdandır belkide değişmediğimi söylüyorum. Kendimi korkutuyorum. Gözümde büyüttüğüm bazı şeyleri kolaylıkla yaptığımı görüyorum. Kendime aferim derken. Yine de korkuyorum.

[pisimbat]

siyah Nickli Üyeden Alıntı

Geç bir günaydın,
Günaydın arkadaşlar yeni bir sayfa açmak hayata kırkında başlamak nasıl birşey bileniniz var mı? Bu yaş bana göre çok geç dahası geç olduğunu düşünen benim bendim. Tüm beklentilerin bittiği insanın hayattan elini ayağını çekmesi gerektiğini düşündüğüm yaş son üç yıldır sürekli kendime yada başkalarına bu yaştan sonra ne olacak ne olabilirki derken buluyordum kendimi belkide son üç yıldır işimdeki maddi kaybın bunu telafi edebilecek başka yollar aramamamın nedeni bu...
Değişimi istiyorum. Değişimi görüyorum. Değişimden korktuğumdandır belkide değişmediğimi söylüyorum. Kendimi korkutuyorum. Gözümde büyüttüğüm bazı şeyleri kolaylıkla yaptığımı görüyorum. Kendime aferim derken. Yine de korkuyorum.

sevgili siyah ben 41 yaşıma yeni girdim yani 40 sayılıyorum hala
ama şunu söyleye bilirim fiziksel olarak pek bir değişim içinde olmasamda saçımdaki kırları yzümdeki oluaşn çizgileri keyifle ve gururla izliyorum hoş şimdi kel oldum saçta yok ama neyse
eskiden 20 yaşlarda ooo 40-45 bi teyze amca gözüile bkardım şimdi bana teyze diyenler var ama alınmıyorum bile şimdiye dek yani 40 kadar çok haat yaptım yaşantımda cezalarınıda fitil fitil çıktı ama kendime olna güvenim daha fazla artık öncelikle bencilik yapıyorum artık önce ben diyorum demeliyizde zaten ,merdivenleri 3er 3er değil ama 2şer 2şer çıkabilşyorum hala yakında tek tek çıkarım ama olsun çıka biliyorumya önemli olna bu .

değişimi bizler her gün her an yaşıyoruz bunlar birikiyor biz farkına varmadan değişim olmalıki yenilenmeliyiz bence biraz kara gözlü olmak iyidir hayatta tabiki aptallık boyutunda değil ben çok yaptım bu buyotu bilirim
kısaca sıkma canını gerçekten haayt 40 sonra başlıyor ben onu anladım

[asevgican]

bende 40 değil ama 34 yaşına bi sürü yaşanmışlıkla geldim. güzelbi yaşdayım bence. kendime hiç bu kadar net olmamıştım hatta.
hani attığın adımı bilipde atmak iyi bişeymiş.. eski toyluklarımdan, tecrübesizce aldığım kararlardan zaman zaman pişmanlıkda duysam şu yaşımda olmakdan keyif alıyorum.
10 yıllık bi evlilikden oğlum1 yaşındayken gözümü karartıp çıktım. oğlum şimdi 3,5 yaşında. harika bi çocuk bana göre.:)
üstelik o bi tüp bebek ne zorluklarla doğurdum desem yeridir...
işimle gücümle iki birey ve bir sukaplumbasıyla yaşadığım evimde kendi kararlarımla kendi hayatımı yaşıyorum.
bundan bir yıl önce yine bilerekve isteyerek tüm cesaretimle yeniden aşık oldum. hiç çekinmedim bu duyguyla karşılaşmakdann.
küçük bir şehirde ne derler ne düşünürler demeden yaşadım aşkı doyasıyaa.
kulağımı tıkadım herşeye ve herkesee. şimdi o da bitti ama hiç tükenmedimm.
istedim,sonucunada katlandım tüm kararlarımda olduğu gibi..
bence hayat cesaretli olmakdan ibarett... sen ne kadar korkarsan o kadar korkutmak istiyor seni... o nedenle korkmuyorum senden diyip dikilmek gerekior zorluklara...
bence sende güçlü bir karaktersin...
sevgiyle.

[siyah]

Evet aslında 40'lı yaşlar sürüklenmenin durduğu durupta insanın kendini ve hayatı sorguladığı bir yaş. Ben 40 lı yaşları fiziksel olarak değilde ruhsal olarak çok yaşlanmak olarak algıladım. Yaşadığım depresyon depresyondan çıkma çabaları ile 40'lı yaşlara dayandım. Şimdilerde yerimden kalkma isteği, iç sesim şu anda savaş halindeler şimdi bekliyorum bu içimdeki seslerin ortak bir noktada buluşmasını.

sevgili siyah benim hayatım bitiş ve başlangıçlardan ibaret..en son başlangıcımı 49 yaşında yaptım..veya 48 yaş hiç önemli değil..itiraf edeyimki en son başlangıcımda düşündüm biraz değermi diye..başladığımda, yeni bir balangıcın değip değmeyeceğinden çok emin değildim..ama benim için, kendim için değebileceğini düşündüm...zaten kaybedecek hiç bir şey yoktu..başarırsam kendi adıma kazanacağım çok şey vardı...yanılmamışım...bazen geriye bakıyorum...kendiminkide dahil olmak üzere, arkamda o kadar çok ceset varki..ama herkes bir şekilde yeniden doğmuş...geride bıraktığım cesetlerden birkaç tanesi yine hayatımda...eh hoşgeldiler safa geldiler...hepimiz yine uyum içinde birlikte olmaya çalışıyoruz..bunu bazen beceriyoruz..bazen fiyaskoyla sonuçlanıyor tüm gayretler...ama şunu öğrendim..kendimin dışına çıkarak bakmayı..aynı senin yaptığın gibi..anneni dışardan seyrettikçe ..hem artık örselenmeyeceksin...hemde onu anlayacaksın..peki bunun bana ve eski kırgınlıklarımıza ne faydası var dersen..çoook..bak geçen gün bir arkadaşımız gidiyorum dedi ve gitti..üzüldük...aynı arkadaşımız...ailesiyle problemi olsaydı...bu kadar kolay gidemezdi...çünkü arkadaşlarımızı seçme şansımız var..ama ailemizi yok...öyleki onlarla görüşmesek bile var olduklarını bilmek bize yetiyor..sen doğru yoldasın.senin yaşadığın korkuları hepimiz zaman zaman yaşıyoruz...ama öğrendikçe..geliştikçe bu korkular biraz daha azalıyor..korkularımız bir gün kaybolurmu? tamamen bitermi ? inan bana bende bilmiyorum...belkide korkularımız bizim en güzel insan yönümüzdür, kimbilir.?..ben aynı gibi her şeye rağmen kuyruğu dik tutmaya çalışmaktan yanayım...korktuğum zaman kendime sorarım...ben değişiyorum...ya bu şey veya kimse giderse..cevap: kötü olur...soru: iyi ama ya giderse? eeeeh be giderse kötü olur ama hayat devam eder..bu noktadan itibarende devam eden hayatımı elimden geldiğince güzelleştirip..yaşamaya gayret ederim..ölen ölür kalan sağlar bizimdir..kendini öldürmeyip bizimle birlikte kalanlar emin ol insan olduklarının farkında olarak yaşıyorlar...bu kadar kısa zamanda bu kadar muazzam gelişmeler kaydettiğin için en içten saygılı sevgilerimi gönderiyorum...

[siyah]

Günaydın
Güne yine sarsıntıyla başladık. Aslında bu tür doğa olayları gösteriyorki bu tür olaylar karşısında ne kadar güçsüzüz... Hepimiz korkuyla birarada nefeslerimizi tutup bekliyoruz. Bizim dışımızdaki gücü farkediyor daha sonrada savaşlarımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz, sonsuza kadar yaşayacakmışız gibi...
Ben değişiyorum belki yavaş yavaş ama değişiyorum korkum belkide değişimin bana ne getireceğini bilememek. Küçük küçük belki başarılarım ama yinede beni mutlu ediyor. Yeni şeyler denemek eskisi kadar korkutmuyor ama içimdeki yerleşim düzeninde bir farklılık var.
Bahar temizliği gibi bir çok şey yıkanıp ütülenip belkide onarılıp yerine konuluyor. Temizliği birden bire yapmak isteği belkide ortalık çok dağınık neyi nereye koymak gerektiğinin karmaşası yaşanıyor içimde,
Biryandan da bazı konularda bir kararlılık hali var.
Gün bana, bizlere iyi şeyler getirsin istiyorum...
Daha üç beş ay öncesiyle kıyasladığımda bile yaşamak daha kolay...
Parmağımı bile oynatmak istemediğim günleri düşünmek tabiki ürkütücü ama hala hareketlerim hala yavaş...
Hala hayat dolu değilim ama istiyorum... Ben bu hayatı yaşamak istiyorum. Kırklıyaşları çok yaşlı bulan ben zaten hep çok yaşlı çok ağırbaşlı yaşadım hayatı. Çocuk annenin yetişkin kızı olarak yaşadım. Hep ağırbaşlı ol fazla gülme fazla eğlenme hep garanti hep ağırbaşlı oysa yaşam akıp gidiyor. Yaşamayıp seyredenlerde sadece izliyor.

[siyah]

Neden hayattan bu kadar uzaklaştım. Bir çok umut istek. Kendimi yaşayamamak. kendimden vazgeçmek. Ardından hayatla başedemeyeceğimi düşünmek. Ardından yılgınlık bıkkınlık kendini önemsiz görmek, isteklere direnmek, direnince yanlız bırakılmak...
Bunlar kötü şeyler dahada kötü olanı kendi yolunda yürümemiş olmak. Ben bu deyimi bu ara çok kullanıyorum. Ben değil iç sesim bunu söylüyor. Yoluna devam et, kendi yolunda yürü...
Kendi yolunu seçen dahası benim deyimimle kendi yolunda yürüyenler yorulsalarda üzülselerde depresyona girmiyorlar... Daha savaşçılar ve ben böyle insanlarla gurur duyuyorum.
Korkak sindirilmiş bir yaşamdansa dik olmak dik durmak belkide evet belki hatalarla yaşadım ama ben dimdik bir hayat sürdüm diyebilmek gerekiyor...
Daha düne kadar hayatımın ne kadar değersiz olduğunu düşünüyordum. Vazgeçilebilir olmasamda olur gibi... Hayır diyor iç sesim hiçde öyle değil senin varlığın bir çok insanı etkiliyor bir çok hayata dokunuyor. Kimini olumsuz kimini olumlu ama bir yansıması var. Kendime değerli olduğumu da söylüyorum ama bu bilinçaltım tarafından geri çevriliyor. Hala hala ....

[siyah]

Neler istedim ben.
Çok fazla şey değil sadece kendi istedim şeyleri yaşamak hepsi bu...
Bulunduğum aileye göre farlıydım çirkin ördek yavrusuydum
Ne onlar beni kendilerine benzetebildiler çok uğraştılar ama bir tarafımda çok dirençliydi...
Sadece onlardamıydı sorun tabiki hayır
Sadece ben benzer değildim...
Tek aile benim içimde olan topluluk muydu?
Tabiki hayır ben bir deve kuşu gibi davrandım başımı kuma gömdüm yıllırca
Deve kuşu olarak yaşamakla sorumlu olan uyuşan uyuyan benim.
Belki artık bunları geride bırakmak gerekiyor kim suçlu olursa olsun yada kim suçsuz
Hayatta kendi sorumluluklarıma sahip çıkmam gerekiyor....
Ben sevgi ve kabul etmek kavramlarını birbirine karıştırmışım
Birini sevmek yada gözüne girmek isteği diyelim adı herneyse insanın kendinden ve isteklerinden vazgeçmesini gerektirmiyor.
Belkide kısa süreli dirençler göstermektense daha ne istediğini bilerek isteğinden vazgeçmeyerek devam etseydim bu tür sıkıntıları daha kısa süreli yaşardım. Yani net olmak bizim ve çevremiz için daha öğretici daha kabullenilmesi kolay...