|
Ynt: siyah inciler Bugün iş yerinde sakin bir gün geçiriyoruz. Oda arkadaşımız çok iyi şartlarda başka biryerde çalışacak artık... Onun adına çok sevindim. Çok olumlu bir insan.. Beş ay önce tanıştığımızda uzun bir süre ona karşı mesafeli kaldım. Çok gülen, konuşurken sesine mutluluk var. sıkıntılarını aktarırken sadece sıkıntıyı netlikle ortaya koyup şikayetlere boğulmayan bir insan... Çekim yasasına inanıp hayatında uyguluyor. Üç yıldır burada çalışıyorum, pardon çalışmayıp oturuyorum, yada hep birlikte oturuyoruz. İşin çok az olduğu bir yer ama hiçbir yerde bukadar huzursuzluk görmemiştim. Huzursuzluktan kaçmak için içe kapanıyorsunuz ve birsürü maske ve kendinizi koruma mekanizmesı geliştiriyorsunuz. Buraya getirdiği soluk benim için çok degerliyidi. Burdan kendi adıma bir anafikir çıkarmak istiyorum. Korkak olup sinmektense insanın kendi çizgisinde yol alması gerekiyor. Hepimize iyi bir gün diliyorum. |
Ynt: siyah inciler hiimmm, ilginc bir isyeri!! |
Ynt: siyah inciler 98569Evet ilginç bir yer uzun süre uzaylı gibi yaşadım burada sürekli buradan yakınır dururdum. Hep buraya ait olmadığımı söyler dururdum. Sonra farkettim ki yaptığım her eleştiri bana sıkıntı olarak dönüyor yani ağzınızdan çıkanı dinliyor dinlediğinizi çoğaltarak yaşıyorsunuz. Önce şikayet etmekten vazgeçtim. Buradaki çok çeşitlilikten birsürü şey ögrendim. Mümkün olduğunca az şikayet ediyorum artık. Mümkün olduğunca az geri dönüş yaşıyorum. Burada çok okuyabiliyorum. Sürekli yenilenen biryer ve sanırım eskisi kadar beni rahatsız etmiyor. Eskisi kadar soyutlanmış yada izole olmuş hissetmiyorum. Çünkü biliyorumki bunu bana yapan benim. Dışarıdan gelen etkenlere karşı duygu yükleyen benim... Uzun süre yanlız yanlız değil kendimi yanlız bıraktığım bir zaman yaşadım. Ben kendimi yanlızlaştırdım. İçimde incinmiş bir çocuk var bunun çok farkındayım. Bu kadar farkında olmak beni bu kadar kırılgan yaptı. Herkezin yaşantısında zor zamanlar var önemli olan bu zor zamanlarda nasıl davrandığınız nasıl hissettiğiniz aklınızı nasıl yansıttığınız. Ben reddedilmeye karşı çok zayıfım. Öyleyse sıkıntıyı biliyorum bundan sonra yapmam gereken yöntem belirlemek yada belki çok önceleri böyle düşünseydim. Zaten depresyona girmezdim. Artılarım neler kendi doğrularıma bağlıyım bu bazen iyi bazen kötü ama beni sürüklenmeden kurtardı. Yoksa bu kadar sevgi ve onaylanma ihtiyacı beni sürükler götürürdü. Bu benim direnmemi sağladı olaylar karşısında... Ben kendimi böyle korudum. Kimden bana dış dünyadan bir saldırı gelmedi burada demekki bir yeniden gözden geçirme yapmam gerekiyor. Herzaman geniş büyük bir aile istedim ilişkilerin çok iyi olduğu, bunu sağlamak içinde çok uğraştım, sonra bu gün artık böyle düşünmüyorum. Bunu tek başına istemen yetmiyor. Diğerleri bu isterse bir anlamı var. Biraz geç belki ama sonunda en sonunda bunu kabul ettim ya. Allaha şükürler olsun. Burada işte burada çok saplantılıyım. Hala kendim bunalmış hissediyorum içimde yıkık bir duvar var ben bu tuğlaları nereye dizeceğimi bilemiyorum. Sadece bir iki parçanın yerini biliyorum... |
Ynt: siyah inciler Kısa bir süre önce yeni bir ev aldık ve evimize taşındık. Her bir parçayı tek tek düşünerek isteyerek aldık. Bu benim için çok önemliydi. Mekanlar benim için çok önemlidir. Ben bir kültablasının bile nereye koyacağımı saatlerce düşünürüm ev nerden ışık alır hangi renkler kullanmak daha iyi hissettirir belki başkası için detaydır ama benm için mutluluktur velhasılı tam bir coşku halindeyim. Mutluyum, mutluyuz. Bu sadece kendim için değil bazen arkadaşlarımda yeni bir şey alacakları zaman benim fikrimi sorarlar kendime alıyormuş gibi mutlu olurum. Bu bir hırs değil sevgidir. Güzel mekanları severim. Seçmeyi severim. Yani bu taşınma işi benim için tam bir şölen.... Sonrasında benim ailemden hiç kimse yeni evime gelmedi... Herzamanki gibi sevincim kursağıma bastırıldı. Geçen bayram da geçiyor bu. çok hastayım geçmiş olsun ve bayram ziyareti için geldi annemle babam... Ardından annemle tartışmaya başladık bu ilklerden sadece birisi o tartışır ben dinlerim o sıralar neler yapmadığımı, neleri yanlış yaptığımı bu sefer biz tartıştık. Tartışmalımıydık. Hayır tartışmamalıydık. Yıllarca biz bunu böyle yaşadık. Ben her yeni bir şey yaşadığımda Annem zaten bana küsmüş olur. Burada yine taruza geçmektense daha sakin olmalı, bu işleyişi kabul etmeli. Onu misafir etmeliydim... Bu benim beklentilerimi atamadığımı gösteriyor. Her zil çaldığındaki bir beklentiydi bu. Büyümemiş bir bendi bu kızmam gereken o degil bendi. Kucakmam gereken bir bendi. Elinden tutup büyütmekti gereken... Çocukken aynanın karşısında ağlar, ağlayan gözlerime bakardım şimdi o çoücuğun elnden tutmak gözyaşlarını silmek onu büyütmek gerekiyor.... |
Ynt: siyah inciler Önce bir sakinleştirici iğne arkasından film ve saire böbreklerim ağrıyor. Hayır böbreklerim değil, kabul edilmemiş içimdeki çocuk ağlıyor, sürekli başımı uzatıyorum bu sefer saçlarıma dokunsun diye. Uzanamıyor. Telefonda kankimle konuşuyorum neyapacaksın diyor yoluma bakacağım diyorum şaşırıyor bende şaşırıyorum ağzımdan çıkana benim bir yolum olduğunu farkediyorum. Nekadar geç değilmi. Yok geç değil diyorum kendime sonuçta ben iki çocuk yetiştiriyorum kendim için bir yolum olmalıki onlarada bir yol bir yön vermeliyim... Annem değişmeyecek katı, bende onun kadar katı olmamalıyım. Nedeni niçini bırakıp kabul etmeliyim.... Arkadaşlarımla çok güzel zaman geçiriyor benim ben olan evimde.... Kapımı çalmak isteyen çalıyor, bende açıyorum... Olayın kabul etme faslını atlattım. Sadece içimdeki çocuğun boynu bükük bayramlığı yok... |
Ynt: siyah inciler Hayat karşısında kendimi çok geç kalmış buluyorum... Herkezin sıkıntıları var herkezin üzüntüleri var ama bu sıkıntılar karşısında bir sonuç yeni bir yön geliştirememek, tıkanıp kalmak, yıllarca aynı şeyleri yaşayıp farklı sonuç beklemek üzücü. Neden bukadar kısır kaldım. Bunun için kendime kızıyorum.... Hayatta değiştimeyeceklerim var, değiştireceklerim var, kabul edeceklerim var. Affetmek zorlu bir süreç, birşeyi çok istemekte aynen öyle. İyi akşamlar |
Ynt: siyah inciler Affetmek zorlu bir süreç ama biryerden başlamak gerekiyor. Affetmek, kabullenmek yeniden çerçevelemek ve yolumuza devam etmek. Eğer bir yolumuz yoksa bir yol yapmak dünkü kadar yaşlı değilim bugün.... Dediğim dedik bir insandır annem çok çaba sarfettiştir kendi istediği şeyi yaptırmak için bana çok uğraşmıştır. Çok dirençliyimdir baskıya. Kendi doğrumu kendim bulmak isterim. Başkalarının düşüncelerinden çabuk etkilenir. Kurmalı bir oyuncak gibidir onu önce etkiler sonra yönlendrir sonrada keyifle seyrederler. Güçlü olduğumu düşünür içimdeki çocuğu göremez bir sıralama yapmıştır ben küçük kız büyük kızkardeşini sayacak sevecek o onu sevmesede bir ast üst ilişkisi ister ama firenlememiş dzginleyememiş geri hizmette tutamamıştır. Asi yanımı törpüleyememiştir. Sen der ablana şunları şunları yapmadın. Ben anne tüm yarayan kanalarımla bu gün seni affettim. Sana huzur diliyorum. Bu hayat bana verilmiş bir hak onun kalan kısmını gönlümce yaşamak istiyorum. Kendi mutluğumu ertelemek, hayattan vazgeçmek bunları geride burakıyorum. Yolunuz açık olsun, yolum açık olsun... |
Ynt: siyah inciler S E V G İ Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür. Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır. Bağımlılık sevgi değildir, gereksinmenin karşılanmasıdır. Sevgi değer vermesini bilmektir. Sevgi yaşama hakkını kabul etmektir. Sevgi, var olmaktan kıvanç duymaktır. Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır. Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır. Sevgi, bütün yapay ayırımların hayattan çıkarılmasıdır. Sevgi, bilinçtir. Sevgi, insan olmaktır. ANLADIM.. Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım. Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış, Kendi yolumu çizdiğimde anladım.. Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil.. Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım.. Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış, Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım.. Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,Neden hiç ağlamadığını anladım.. Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.. Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş, Çok acıttığında anladım.. Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını, Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terkettiğinde anladım.. Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet, Yüreğini elime koyduğunda anladım.. ''Sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak, Sana "git'' dediğimde anladım.. Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diye bilmekmiş sevmek,Git dediklerinde gittiğimde anladım.. Sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan, Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım.. Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman olmak,Gerçekten pişman olduğumda anladım.. Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş, Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış, Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.. Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım.. Sevgi emekmiş, Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş... Can Yücel yaşadıkların zor şeylermiş be kuzum....çok etkilendim... |
Ynt: siyah inciler Alıntı:
|
Ynt: siyah inciler affetmenin hafifletici sevinçler getiren rahatlığını yadsımak mümkün değil.. affedemiyorsak bunu yapmak zorunda değiliz..ama özgür bırakmak zorundayız...bunu onlar için değil kendimiz için yapmalıyız..zihnimiz bir hapishane ve affedemediğimiz herkesi oaraya kapatıp kendimizde gardiyan gibi başalarında bekliyoruz..peki affetmediklerimiz zihin hapishanemizdeyse bizler gardiyan olarak neredeyiz...AYNI YERDE.. oysa özgürlük diye çırpınan bizleriz..affedemediklerimiz, onları kapattığımız hapishanede mutlular, çünkü orada istedikleri ilgiyi buluyorlar böylece..onları özgür bırakabildiğimiz noktada biz artık gardiyan olarak görev yaptığımız hapishaneye veda ediyoruz..kendi yolumuzu yürüyebiliyoruz.pazar gününden beri tam bir soğukkanlılıkla yaradanın bana verdiği hakkı tekrar ediyorum..KENDİ YOLUMU İSTEDİĞİM GİBİ YÜRÜMEK BENİM EN DOĞAL HAKKIM...HAYATIMI İSTEDİĞİM GİBİ YÖNETMEK GÜCÜNE VE HAKKINA SAHİBİM... affettiklerimiz..veya özgür bıraktıklarımız hapishane hayatından memnun olabilirler özgürlüğümüzün yeni başladığı süreç içinde tekrar oraya dönmek için özel çaba sarfedebilirler..bizim yapacağımız tek şey onlara kırılarak ve üzülerek bu firsatı vermemek...artık yolumuza özgürce devam edebilmek...pazar gününden beri..özgür bıraktığım annem bu halinden hoşnut olmadığı için atağa geçti..hapishaneyi tekrar açtırmak istiyor..oysa ben hapishanenin kapısına duvar ördüm artık bir daha açılmayacak...üstü kapalı tehditlere başladı..umurumda değil...yaşam herkese özgür iradesiyle seçebileceği deneyimler sunuyor.. eğer hapishanede yaşamak istiyorsa bir başkasınınkine girmek zorunda..herşey eşzamanlı..pazar günü duvarı yıkıp hapishaneyi açabilirdim veya kapalı tutmaya devam edebilirdim...ben kapalı tutmayı tercih ettim..sadece kendim için..artık sevdiklerim için bu kadar büyük fedakarlık yapmama gerek yok sevgi özgürlüktür biliyorum...sevgiyi olduğu gibi kabul etmek istemeyenleride özgür bırakmayı seçiyorum...yolum aydınlık..geri dönüşler yaşamadığım sürece dahada aydınlanacak biliyorum..ben herkesi önce özgür bıraktım...sonrada affettim...süreç uzundu ve zordu..kolay olana ulaştım..hergün yeni sevinçler yaşayacağımı biliyorum..bize sevgi ve sevinç getiren herkese herşeye ve kendimize saygılı sevgiler |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 09:03 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.