[PSİKO]

Kalabalık bir sokakta yürüyorum,
İnsanlar balık sürüsü gibi,
zamanın onları götürdüğü yere doğru sürükleniyorlar.

Derken ucunda aşk asılı bir kanca uzanıyor kalabalığın ortasına,
Nedense sadece benim dikkatimi çekiyor,
Elimi uzatıp tutuyorum kancayı,
Ayaklarım yerden kesiliyor ve
yavaş yavaş gökyüzüne doğru yükseliyorum,
Canım acıyor ama çırpınamıyorum.

Suyun yüzüne çıktığımda seninle karşılaşıyorum,
Gördüğüm güzellik karşısında çektiğim eziyetin karşılığını aldığımı düşünüyor
ve hayıflanmaktan vazgeçiyorum.

Bir anda avuçlarında buluyorum kendimi,
Oksijenim tükeniyor, aşkını soluyorum,
Öleceğimi biliyorum ama benim için en büyük mutluluk,
İşte avuçlarında can veriyorum,
Bana söylediğin tek kelime şu oluyor,
''yazık yaralanmış olmalı''.

Avını yakalamanın mutluluğuyla bırakıyorsun beni çantana,
Tamda seni mutlu görmenin saadetiyle kapayacakken gözlerimi,
O da ne kancana takılan bir balık daha