[phantomm]

Problem değil:)
Bu kısımda herkes kendine bir günlük açabiliyor.İçini döküp,problem ve çözümlerini ne istersen yazabiliyorsun..Bu kendindeki değişimleri görebilmen,güzelliklerin çoğalması ve de kendin göremediğin şeylerde yardım alabilmen adına gerçekten güzel bir uygulama.Üyelerin değerli yorumlarıyla güzel şeyleri görebiliyorsun.Öyle işte.
Hoşgeldin foruma:)Mutlu paylaşımlar diliyorum.

[Sanchez]

Hoşbulduk..belki ilerde bende bi günlük acarım, geçmişe dönük iyi bi yolculuk olur tabi şuan kendimi bi yabancı gibi hissettiğimden burda günlük açıp günümüm nasıl gectigini anlatacak kadar pişkin hissetmiyorum (:

[phantomm]

Yok yok site ahalisi ılımandır merak etme.Ayrıca senin günlüğün yani ne istersen onu yazarsın.Yabancı hissetme artık hayatımdeğiştili oldun sen de:)

[Sanchez]

pekala en kısa zamanda günlügümle forumu işgal etmek için geri geliyorum o zaman

[phantomm]

Forum senin artık ne yaparsan..
Sevgiler.

[phantomm]

Bugün dışarı çıktım.Yine günlerdir evdeydim malum.Sonunda ertelemedim ama çarşıya inme planımı bozdum dağa kaçtım.
Bizim ev dağlara yakın güzel bir yerde doğa açısından.Uzun zamandır çıkmamıştım.Şimdi bahar da geldi yemyeşil oldu heryer.Ben de gittim yüksekçe biryere oturup toprakla bütünleştim.
Öfkemi toprakladım.
Yalnız tüm bu çalışmalara rağmen,boğazıma reiki vermeme rağmen boğazımda gerçekten beni rahatsız eden bir düğüm var.Sanki ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum gibi hissediyorum.Bazen bu his göğsüme iniyor nadir de olsa.
Şu an beni gerçekten rahatsız eden dalgalanmama neden olan şey bu.Yani ortaya çıkmak için uğraşıyor sorun.
Bu düğümü yaklaşık 3 ay önce farkettim.Düzenli meditasyonvari çalışmamı yapmaya başlamamdan sonra oldu.Sanırım kendimi bilinçli anlamda artık daha iyi hissettiğim için oldu bu.Yani o orda hep vardı ama bir ağrı olarak hissedemiyordum.İlk başlarda soğuk algınlığı gibi gibi geldi yine.Ama birkaç günde geçmişti.Arada bir hep olur bu bana.Özellikle son birkaç gündürse iyiden iyiye farkettiriyor kendini sürekli tekrarlayan boğucu bir ağrı olarak.
Üstelik farkettim ki boğaz çakrasının rengi olan maviyi hiç ama hiç sevmezdim son günlere kadar.Son günlerde birazcık kullanır oldum.
Enerji çalışması filan yapıyorum ama sonrasında yine tıkıyorum sanırım.Çünkü yazarken değil ama konuşurken hala problem çekiyorum.
Bu çakra ses telleriyle vs. alakalı.Yani bizim dış dünyayla bağlantımız.O yüzden kendi başımayken bu kadar güvenli,huzurlu,dengeli olabiliyorken, "dış dünyada" hissettiğim anlarda bu kadar sıkıntı çekiyorum.

Sonra bir de farkettim ki.En büyük sorunum güvensizlik.Diğer birikmiş negatiflerin yanındaki en büyük olumsuzluk bu.Ama kendini o kadar güzel kamufle etmişti ki şimdiye kadar bugün ancak görebildim.

O yüzden aidiyet hissim yok..
İnsanı en çok ezen de bu olsa gerek.
Evet çalışmalar bu yöne kayıyor o zaman ilk başta.


Çünkü kendini hiç bir şehre,hiçbir eve,hiçbir insana,hiçbir olay ya da işe ait hissetmediğinde konuşmanın,kendini ifade etmenin,kimi zaman diyalog kurmanın,koşuşturmanın bir anlamı olmuyor.
Şöyle düşün.Bu evrende yapayalnız olsaydın..Ne anlamı olurdu ki ne giyindiğinin,gözlerinin ne renk olduğunun..bir işte çalışmak zorunda hissetmezdin mesela.Bunun gibi hissettiren birşey.Tamam başkaları için yaşamıyorum ama yine de bireye anlam katan şey bütün.
O yüzden bana çoğu zaman konuşmak bile zor geliyor galiba.Bir şeyler için uzun süre çabalamak..
Herşey yolunda gidiyorken yararlı olan şeyleri bile sorgulamak..Anlamsızlık..Nereye sırtını yaslayacağını bilememek..Herşey güzelken birden andan tamamiyle kopmak ve kendini bir boşlukta,anlamsızlık denizinde bulmak..
Böyle gidiyor..

Kendime güveniyorum olumlamalarını yaparken,dünyaya olan güvensizliği es geçmişim.Bütüne güvenmiyorken,derin bir güvensizlik içindeyken kendine ne kadar güvenirsen güven ne önemi var ki?Güvenmediğin dünyada güvendiğin kendin.Ne için?

Kendimden başlamam gerek aslında onu da biliyorum.Öyle de yaptım zaten.Belki de kendimden yola çıkıp gelmem gereken noktaya geldim.Şİmdi dış dünyayı mı anlamlandırabilmem gerekiyor?

Neyse herşeyin cevabı yavaş yavaş geliyor zaten.

Artık yutkunurken bile zorlanıyorum.Bunun vakti geldi.


Şimdiii...Nerden kaynaklanıyor bu derin güvensizlik???

[pinnko]

İyi geceler.

Son üç gündür o kadar çok şey yazdın,
O kadar uzun uzun yaptığın çıkarımları yazdın ki.

Ben cevap yazmak istemiyordum açıkçası (karşı cins olarak -erkek olarak yani).

Biraz önce yazdıklarını okuyunca sürecin neresine geldiğinden çok

iki gün öncesinden daha ileride olduğunu gördüm.

Bu güvensizlik değil,eski bağlantılar yok oluyor,bağımsızlaşıyorsun ve yeni
bağlantılar oluşturacaksın.
Anlatabiliyormuyum.
Bu özgürleşmeyi sen şu an güvensizlik olarak algılıyorsun.
Önceki düşünce alışkanlıkları kayboluyor.
Ben kimim,kime nereye yakınım yada bana yakın olanlar kimler?

Gemileri düşün.
Kuru havuza alındıklarında,hiç kıpırdamazlar.Karada kızağa alınmışlardır çünkü.
Ama denize indiğinde,hele o mavi sulara açıldığında,yalpalaya yalpalaya
ama dalgaları yararak rotalarında giderler,özgürleşerek.

Birde güvenli limanlara uzun süre demir atanlar.
Güvenli limanlarda uzun süre bekleyen gemilerin altı yosun tutar.
Ve isteselerde o haliyle çıkamazlar açık denize.
Fakat sen maşallah,super aerodinamik tasarım yelkenli yatlar gibisin.
Gitmediğin köşe bucak kalmadı üç günde:)


Şu bir-iki gün içinde sen yazmıştın zaten.

''Zaman şimdi!Hissediyorum.'' diye.


Birde niye öyle yazdın,renkli.

Yaşamın renkleri,yada senin renkli kişiliğin dışavurumu.
Sonuçta senin adına olumlu yorumlanacak bir görünüm.
Renkli kişiliğin,cıvılcıvıl yazılar yazıyorsun günlüğünde.
Bu.
Hayat dolu.

Bu kadar mesajı kendine güvenen bir insan yazar sadece.

Biz tam tersi,
grupta seni göremeyincede mesela benim güvenim,neşem kayboluyo,

kısa kalcaz valla.Üzme bizi:)
Sende olunca kendimizi daha güçlü hissediyoruz.

[pinnko]

Ha bu arada piknik sezonunu açmışın,temsilide olsa:)
Nede güzel yapmışsın,pek de güzel yapmışsın.

[phantomm]

Çok sağol pinnko..
Yüzümü güldürdün gece gece yahu..İyi ki varsın:)
Doğru yolda olduğumu biliyorum.Geçmişteki halin son aşamasındayım sanki tam ifade edemiyorum ama böyle bir his.
Yazmak sürekli ve sistematik olarak yazmak insanı kendine yakınlaştırıyor..Bu yüzden çıkan her fikri,her duyguyu,düşünceyi kaybetmeden kaydetmeye çalışıyorum gerek buraya gerek kişisel günlüklerime.Bu arada onlara yazarken de renkli renkli kalemler kullanıyorum:)İçime bahar geldi sanırım siyahtan baya kurtuldum:)

super aerodinamik tasarım yelkenli yat

Bu söz pek hoşuma gitti.Olumlama cümlelerimin içersine katayım bari.Kendime güvenimi yitirirsem hani olur ya:p hemen moralim düzelir:)

Doğru, yeni duygulara,düşüncelere maruz kalınca bilinçaltı bir afallıyor tabi.
Ama biraz da görmediğim,farketmediğim bastırdığım herşey "Hadi sıra ben de beni de çöz" der gibi aklıma üşüşüyor.Çözülmek için geldiklerinin farkındayım ama bazen insan yine eskiden hissettiği gibi çaresiz hissedebiliyor.Ya da o duyguları yeniden hatırlamak bilmiyorum tuhaf hissettiriyor insanı çünkü direk geçmişe gidiyorsun bir anda.Ve o andan beri hala aynı hissi hep aynı yoğunlukta yaşamışsın gibi hissediyorsun.Yani ben böyle hissediyorum.:)


Bakalım..Hergün biraz daha özgürleşiyorum..Herşeye rağmen bunu biliyorum.Çok şükür.



Çok güzel şeyler yazmışsın çok teşekkür ederim.Sen de hızır gibisin dalgalanma anlarımda yüzümü güldürüyorsun hep.Çok sağol.
Sen olmayınca biz de aynı şeyleri hissediyoruz pinnko.Gerçekten yani kendi adıma konuşayım benim için öyle en azından.
Ben de biraz orayı ihmal ettim şu son günlerde ama aynı anda farklı şeylere odaklanamayan bir yapım var.Ders çalışıyorsam başka hiçbirşey yapamam,kitaplara daldıysam o ara kitap okumaktan başka birşey yapamam,kendi üzerime çalışıyorsam hep ilgim alakam onun üzerindedir.Bu beni zorlayan bir durum enerjimi sadece bir yere kanalize edebiliyorum hep ya da belki bir alışkanlık diyelim yeteneksizlikten öte.Hakkımı yemim şimdi:)Bu da gidecek birşey zamanla inşallah.

Öyle işte.

Bi daha giderken sütümü,ekmeğimi de alayım bari:)Bayadır piknik yapmamıştım iyi hatırlattın:)
Yine bisürü yazdım.

[pinnko]

super aerodinamik tasarım yelkenli yat

Şimdi ayrı okuyunca ilk anda laga luga bi laf gibi geliyor sanki ama değil.
Aslında altında birde yelkenli resmi olmalıymış.
''Super aerodinamik tasarım''...Vay be.Baya havalı geldi şimdi.
Beğendiysen senin olsun ne diyeyim.
Böyle bir şey varmı onuda bilmiyorum.
Sadece gözümün önüne yelkenli yarışları geldi,Amerika ile Avustralya kıtası arasında yapılan.
Seyrettiysen hatırlarsın.
Bazen tv.de gösteriyor.
Önceki yıl gazetede hafta sonu yayınlanan bir yazı vardı.
İşte usta bir yelkenci,3 günde yelkenli kullanmasını öğretiyor diye.
Bu haberi kestim,bir dosyanın içinde duruyordur şimdi.
Bellimi olur,kim diyebilir bir gün yelkenli ile denize açılmayacağını:)
I'm sailing-Rod Stewart şimdi aklıma geldi.
Dailymotion - Rod Stewart - Sailing - une vidéo
Lİnk eklerken bende açtım.
Hüzünlü biraz,eski bir klip, Rod Stewart'ın boğaz yapısı çok farklı.
Gırtlağı yani.
Sende boğazım diyodun.
Hem bak belki iyi gelir:)

Kendine haksızlık etme.
Sen beceriklisin ve başarıyorsun.

Piknikle ilgili şu aklıma geldi.
Hani filmlerde olurya,İngilizlerin böyle resmi halleri filan.
Birde o hep tek tip bir piknik sepetleri vardır.
Öyle piknik sahneleri olur filmlerde.
Nedense hep komik gelmiiştir bana.

Şİmdilik bu kadar:)

Dünyaya dön artık:)