[pinky9]

imported_Angel Nickli Üyeden Alıntı

merhaba arkadaşım...öncelikle seni çok iyi anladığımı belirtmek istiyorum..çünkü ben de aynı şeyleri yaşadım...şu an 30 yaşındayım ve ne çocukluğumu ne de gençliğimi istediğim şekilde yaşayamadım doğru dürüst arkadaşım bile olmadı..hepsi "tanıdık" olmaktan öteye geçmediler...ne olduğunu anlamadan geçip gittiler..o yıllardan bana kalan tek hatıra "aile baskısı ve kısıtlaması" oldu...

kısacası senin yaşadığın duyguları yaşadım...ama sana iyi bir haber vereyim bu duygu bizimle ilelebet kalmıyor...bende geçti...nasıl geçti dersen telkinleri dinlemeyi bırakma derim zamanla beyinde gerekli altyapıyı oluşturuyor ve güçlendiriyor...yani 1-2 sene dinleyip bırakma derim..hatta hiç bırakma bence...hayatın her döneminde ihtiyacımız var diye düşünüyorum...

diğer bir önerim de bugünkü yaşamına odaklanman için şu anki yaşantına çok ufak da olsa azar azar yenilikler katmaya çalış..yeni şeyler denemeye çalış..illa ki büyük değişiklikler büyük riskler şart değil...illa ki yeni bir ev yeni bir iş gibi büyük değişimler ve varolan düzeni bozmak gerekmiyor...ne bileyim her zamanki kullandığın parfüm yerine farklı bir parfüm alıp denemek gibi...yada kazanmak istediğin yeni alışkanlıklar için yeni adımlar atmak gibi şeyler...yada yemek yapmaktan hoşlanıyorsan yeni tarifler denemek gibi....gündemi takip etmek çok faydalı oluyor..yeni filmler yeni albümler gibi...bir süre sonra hayatına kattığın yenilikler senin için normal gelicek ve eski heyecanı vermeyecektir...bu durumda ufaktan çıtayı yükselterek daha büyük yeniliklere doğru zamanla yol alabilirsin..eski denemelerinden aldığın başarılı sonuçlar sana bu konuda cesaret verecektir...kısacası önerim...sürekli yenilik peşinde koşmak insanı geçmişten uzaklaştırıyor ve önüne baktırıyor...yenilik bağımlısı olmak güzel birşey...burada dediklerimi yaptım ve başarılı oldum ben...en sıradan günümde bile "bugün ufak da olsa farklı olarak ne yapabilirim ?" sorusunu hergün kendime sormayı alışkanlık haline getirdim...böylece çocukluğumdaki eski meraklı araştırmacı heyecanlı halim geri geldi ve yeni denemelerime odaklanır oldum..inşallah sana da faydası olur

benimde bu yaşıma kadar hiç doğru dürüst olmadı arkadaşım,kardeşim de yoktu zaten,hep yalnızdım,sadece erkek arkadaşım var yanımda yıllardır. Üniversiteye başladığımda edindiğim arkadaşlarımla aram iyi ama çok şükür. Ve hep pişmanlık çekerim,keşke herkesin olduğu gibi benimde lisede kardeşim gibi bi kız arkadaşım olsaydı falan diye.Bunun haricinde daha geçmişimde yaşadığım çok şey var. Lisede kendi hatam yüzünden en yakın arkadaşımı kendimden uzaklaştırdım. Ve sonra kimse onun gibi olmadı lise hayatımda sınıfta hep tek oturdum.o kişide ona nerdeyse yalvarmama rağmen gaddar çıktı beni affetmedi bi daha benle konuşmadı sanki çok büyük bişey yapmışım gibi.
Bu yüzden lise hayatımı cehenneme çevirdi.

Bi tek bu olaylar değil tabiki,küçükken babamdan yediğim dayaklar,babamın sürekli annemle bana şiddet göstermesi,normalde çok şeker bi adam olmasına rağmen, istediği olmayınca bizi hep tersler,bozar. Beni hep ağlatırdı küçükken milletin içinde sokakta aile içinde vs acımazdı. Artık ağlamıyourm ama keşke babam daha sevecen daha sakin biri olsaydı.Çok seviorum onu her dediğimi yapmaya çalışır ama keşke her dediğimi yapmasaydı da şiddet de göstermeseydi başka bişey istemezdim. Gözümün önünde gitmeyen şeyler var mesela, ben çok küçükken annemi boğmaya kalkışmıştı bi kere hiç unutmam.Bir keresinde annemin elini kırmıştı. Benim kafama sandalye indirmişti falan. Şimdi biraz yaşlandı da daha sakinleşti Allahtan. Üzülüyorum ona da,çünkü kendine güveni yok biliyorum,korkak bir adam,o yüzden erkekliğini bize gösterebiliyor sadece,bunu aşağılamak için demiyorum babamı,böle olduğundan eminim çnkü.

Bide ben çok yalnız büyüdüm,annem benim 3 yaşından beri hasta ,sürekli hastanelerde gezdi,benle ilgilenemedi falan. Hala da öyle,haftada 3 gün diyalize giriyor,o gün akşama kadaa uyuyor kendine gelemiyor çok üzülüyorum.

Eğer 6 yıldır yanımda olan erkek arkadaşımda olmasaydı kafayı yerdim sanırım yalnızlıktan

dediğin gibi telkinleri asla bırakmıycam.dinlemek bile rahatlatıyor beni.Ve o yenilikleri yavaş yavaş hayatıma katmaya başladım :)) örneğin,saçıma hep fön çekerdim,artık kıvırcık doğal halinde kullanıyorum. Genelde siyah giyerdim, bu ay aldığım kıyafetler rengarenk :)) çantalarım ayakkabılarım hep renkli bu bile etkiliyor biliyomusun :))Yemek yapmayı da öğrenmeye başlıcam,evde videolaran spor yaparım ona tekrar başlıcam vs,yapacak çok şeyim var :))
Senin başarılı olmana da çok sevindim,teşekkür ediyorum