[sweeet]

Aşkolsun lavinya burda bir sürü arkadaşın var dertleşmiyor muyuz? Anlatınca hafifleyelim, uçup gitsin problemler.

Aklıma bir egzersiz geldi.

Ayna egzersizi duymuşsundur. Yalnız hissediyorsun ya kendini en yalnız zamanlarında bile sen vardın senin yanında. Bu cümlem karışık gelmiş olabilir. Şöyle açıklayayım: Aynanın karşısına geç ve kendinle konuş geçmişte yaşananlar için aynı bir arkadaşını teselli edermiş gibi yap. Artık işlerin iyi gideceğini söyle. Kendi hataların için, kendini boş yere üzdüğün zamanlar için özür dile. Bu şekilde kendini olduğun gibi kabul et. Kendini sevdiğini söyle. Sonra kendinde beğendiğin şeyleri söyle. Ne olursa gözlerin, gülüşün, bakışların, yüzün, ellerin... vs. Senin en yakın dostun sensin. Herşeyden çok sen sana lazımsın. Kendinle barışık ol.(Canım sıkıldığında ve konuşacak kimse bulamadığımda kendi kendimi teselli edebilirim. Yalnızsam bunu ben istediğim için o zaman diliminde öyledir. Kendimi çekmişimdir insanlardan. Klasik yengeç burçlarının içine kapandığı yalnız kalma ihtiyacı hissettiği dönemler olabilir. Hemen kabuklarına çekilmeyi tercih ederler. Bir yandan da biri gelip bizi buradan çıkarsa diye beklerler. :) ) Bu çalışma bence telkinleri sesli hale getirilmiş haline benzer. Bazen bazı şeyleri duymak iyidir.

Bu egzersizin bir benzeri Aykut Oğut'un kitabında Ego ile konuşma egzersiziydi. O da egoyla imgeleme yaparak konuşuyordun. Egonu küçük bir çocuk gibi karşına alarak teselli ediyordun.