[maviinci]

ramazan85 Nickli Üyeden Alıntı

Bu anlattığı olay bende de var fakat o kadar karamsar degilim. Umut ve hayalerle dolu bir insanım. Ama her zaman kendimi eleştiririm kötü olduğumu ve arkadaşlarımı kendimden uzaklaştırdığımı düşünüyorum. Onların benden sıkıldığını farkediyorum " Aman ne sıkıcı insan " deyişlerini duyuyorum. Fakat elimden hiç birşey gelmediğinde kendime kızıyorum. Niye böylesin niye diye hayıflanıyorum. Ama bazende sabah kalkıyorum hayatım değişmiş sanki kendime oldukça güvenim oluyor veya çok konuşkan oluyorum bu durumu bir türlü tespit edemedim neden böyle oluyor diye.Bir çözüm yolu bulamadım açıkcası devamlı bu böyle mi olacak diye korkuyorum bazen...
ilginiz için teşekkür ederim herkese

işin garibi şu kii; ben bu yazdıklarıma bakınca kendimi tanıyamıyorum Ben nası yazmışım bunları diyorum Umutsuzluk yada karamsarlıkk. . Artık geride bırakıyorum onnlarıı Bizi bekleyen bi gelecekk ve yaşamamız gereken sınırsız 'an' varken neden geçmişteki saplantılara gömülüp kalalım kii Her vakit zevk almak varken hayattan, niye zehir edeyim kendimee Ne olursa kabullenmek sanırım enn iyisii Niyesini nedenini sallaaaa Öyyle olması gerekiyorduu ve öyyle olduu Öyyle iştee ne diyordukk Günaydınlar herkesee Seviyorum hepinizii