[simetra]

elbette ama dünya öyle bir alem ki, ve bizim de var olan nefislerimiz kendini dünyanın o muhteşem nimetlerine öyle bir kapılıyor ki, ahiret eylemleri unutulup gidiyor.kendimden örnek vereyim, bu sabah saat 05.05 de yani o muhteşem ezanların okunduğu satte uyanıktım,(beni o saatte hiç bir kuvvet uyandıramayacakken) ve kızımı emziriyordum.işim bitti ve ezanlarda susmuştu,öylesine ağırlaştı ki vücudum, karşı koyamadım ve uyanmış olduğum,namazın uykudan daha hayırlı oldugunu bildiğim halde pişmalıklar içinde uyudum:(..

işte nefsim bana galip geldi..yapamadım.. diyorum ya olmuyor bazen ama bunun için bir telkin varsa denemekten ne çıkar..