[papatyagibiyaşamak]

Arkadaşlar lütfen önyargıyla bakmayalım, ben çok iyi anlıyorum bu durumu. Çünük bende aynı durrumda sayılırım. O bir zamanlar hayatımın aşkıydı, gerçek aşktı ve ylılar gçti herneyse kelimeler bile ifadesiz kalır ben sadece onunla olmak isterdim sadece; ama o uzaktaydı benden,sonra yıllar geçti vee evlendiğini öğrendim ben bu zamanlarda üstelik kızı olduğunu, bu nekadar tarifi zor bir acı anlatamam, carinoo arkadaşımızın dediği gibi bunuN aLLAHIN BİR İMTİHANI OLDUĞUNU DÜŞÜNÜYORUM BENDE... Ve işin en zor kızmıda onu çok özlemiş olmam, özlemesem neyse ama özlediğim için savunmasızım ona, uuntmam gerek biliyorum ama biryandan hiç istemiyorum, ondan bşka kimse karşıma çıkmadı biliorum o benim tek sevgilim, o ndan çok uzaklardayken bile çok yakınımaymış gibi hissediyorum onu.
Ve eşini sevmediğinide hissediyorum en azıından beni sevdiğ gibi sevmiyor, bu aşk acısından da başka birşey, cümlelerle ifade edmem bunu, çok değişik bir acı.... Bir türlü tam bir ilişki kuramadık, ben gttim o itti falan, ozamanlar tam olgunda değildim herneyse yıllar geçti artık ikimizdedaha olgun, herşey daha iyi derken bu seferde o evlenmiş yani yine bir ayrılık bunlara dayanmak kolay değil , neden böyle zorluklar çıkıyor karşımıza sanki; inanın burada anlatılanlar bile yaşadığım acıyı tarif edemiyor aslında...