[bluemoon24]

*



YÜREĞİMİN YARESİ



İy ‘âceb bilsem nedür yâ Rab bu derdün çâresi



Gün gün artar hiç onulmaz yüreğümün yâresi







Yüreğümün yâresine hiç tabib kılmaz ‘ilaç



İy ‘aceb var mı dahi bencileyin bî-çâresi







Çâresi bî-çârelükdür yine bu derdun hemân



Çün belâ burcındadur ‘âşıkların sitâresi







Gözi yaşlu bağrı başlu ciğeri delük delük



Olmuşam ‘âlem içinde ‘ışkınun avâresi







Her kim inler bu belâdan varsun ol ‘âşık değül



Görsün ol bir ana neyler dünyânun mekkâresi







Dünyâ-yı mekkâreye her kim tolaşdı tâ ebed



Gitmedi gitmeyiser anun yüzinün karesi







Her kim gönlinde zerre denlü dünyâ hubbı var



Anı mahrum itdi bilsün nefsinun emâresi







Dost yolında ‘âşıkı ger kılsalar yüz bin pâre



Düşmeye dost dost diyü çağıra her bir pâresi







Eşrefoğlu Rûmî bu derde giriftâr olalı



Düşdi bir deryaya ki yokdur anun kenâresi







panteist







Elinde sükkeri ayruğa sunup,



Ağuyu kendi yutmaktır adı aşk...







Canımı uryan edüp saldım bu aşk deryasına



Nagehan aşkın sataştım dürr-i bi hemtasına







Can u baş u din ü dünya verdim aldım derd-i yar



Merhem ol derd oldu ancak yüreğim yarasına







İlm ü akl ü zühd ü takva çün hicab oldu bana



Külli sevdadan geçüp düştüm anın sevdasına







Masivadan göz yumup gördüm anın didarını



Kendüzümden el yudum girdim fena sahrasına







Ol fenadan bir fenaya bir fenadan key fena



Key fenadan sonra eriştim anın bekasına







Bir bekadır ol beka hergiz fena irmez ana



Aklını ko gel eresin bu sırrın manasına







Akl ile aşka girilmez aşk aklı mahv eder



Akl aşkın ol sebebden gelemez yurasına







Akil ister cennet ü hur ü kusur gılman ola



Aşıkın hiç meyli yoktur cennet ü ni'masına







Aşık ol kim göresin Dost yüzünü bunda bugün



Mağrur olma zahidin ol va'de-i ferdasına







Va'de-i ferdaya göymez aşık-ı şurideler



Göz karar derd ü şer erer zülfünün karasına







Eşrefoğlu Rumi aşkdan hoş haber verdi yine



Müddeinin hiç kulak urmaz kuru da'vasına







Müddeinin her sözünde vardurur niçe garaz



Talib isen girme zinhar müddei arasına







Eşrefoğlu Rumi







Gelse celalinden cefa



Yahut cemalinden vefa



İkisi de cana safa



Senden hem ol hoş hem bu hoş







Asıl adı Abdullah olan Eşrefoğlu Rumi'nin doğum yılı bilinmiyor. Babası Ahmet Eşref'in Mısır'dan geldiği ve bir Mısır'da kalan bir Türk ailesinin çocuğu olduğu sanılıyor.







Eşrefoğlu Rumi, İznik medreselerinde öğrenim görmüş, öğrenimini bitirdikten sonra da yine İznik'te Çelebi Mehmet medresesinde müderris adayı olmuştur.







Daha sonra Ankara'ya giderek Hacı Bayram-ı Veli'nin tekkesine girip kendini tasavvufa verdi. Hacı Bayram'ın kızı ile evlendi. Bir süre sonra Hacı Bayram tarafından Hama'ya gönderildi. Orada da tasavvufla uğraştı. Yetiştikten sonra Bursa'ya gelerek bir tekke kurdu ve Eşrefiyye tarikatını yaymaya başladı. 1470'te İznik'te öldü.







Yunus Emre yolunda yürüyen Eşrefoğlu, şiirlerinde temiz bir Türkçe kullanır.





1







Aşıklar iki cihanda



Nefs muradın almayalar



Ağlayalar dün ü günü



Şad oluban gülmeyeler







İlm ü kemal terk edeler



Dostla ahdi berk edeler



Yüz tutup dosta gideler



Aldanuban kalmayalar







Sekiz uçmak bezeklerin



Hur u kusur u köşklerin



Arzedeler aşiklara



Her giz nazar kılmayalar







Aşıkların maşuk ile



Candan öte esrarını



Şol sır içinde sırrını



Feriştehler bilmeyeler







Aşıklar dost didarını



Kanda baksalar göreler



Musi'leyin münacata



Tur'u tayin etmeyeler







Tur ne hacet aşıklara



Çün her yerde maşuk bile



Daim münacat ideler



Bir dem ayru olmayalar







Vahdet-i sırfa erenler



Ol dost ile dost olanlar



Ol denizde gark olanlar



Ad u sana gelmeyeler







Eşrefoğlu Rumi'sin der



Aşk içinde mahvolagör



Ta ki sen de senlüğünden



Zerre ayar bulmayalar







http://www.sirinnar.net/html/turku/ozanlar/esrefoglu.htm.







Kaynak:Antropoloji