[Işıklı yol]

Hayatımda değişimler oluyor. Endişeliyim, korkuyorum ama yapılcak bişey yok. Bu bir süreç, dün izlediğim filmden çıkardığım bir cümle adeta bana sesleniyordu.( Sizde böyle bakın hayata derim ben, her şey size söyleniyomuş gibi dinleyin, her insan aynasında kendinizi görün, birinin yaptıklarına hasretle bakıyorsanız demek ki sizde bu duygular eksik. Biri sizi öfkelendiriyorsa bilin ki bu insan size bu davranışı siz yapmayın diyedir. Derki bir alim kişi "ben edebi edebsizden öğrendim." Çok kötü bir anne tarafından eğitildim, büyütüldüm. Fakat ben onun yaptığını düşündüğüm yanlışları yapmamaya azami gayret ettim. Eserlerim Allahın izni ile ortada, dünya iyisi harika iki evladım var. Ahlaklarıyla insanlıklarıyla gurur duyduğum iki evlat. Hamd olsun.) Her neyse işte bir filde duydum bu cümleyi, bana diyordu ki " Her son yeni bir başlangıçtır." Düşündüm de evet her ölüm yeniden doğmak içindir. Bir tohum toprak altında çürür, bu o tohumun ölümüdür. Ancak yeniden hayat bulur sürgünlerini topraktan uzatınca. Ne güzel hayat, sürprizlerle dolu, neden korkuyor olabilirim bu kadar. Evet, Allaha tevekkülde eksiğim. Bir yerde okumuştum diyordu ki " düşünsene sen öyle biri ile dostsun ki o bütün kainatın sahibi."