[planner]

Sorunu yaratan da biziz sonra onu iyice karmaşıklaştırıp kördüğüm yapan da biziz. Sonra da "ben nasıl mutlu olayım ki" diyen de biziz. Çok merak ediyorum bu şartlanma, bu yetiştiriliş tarzı sadece bizim toplumumuza mı özgü? Çevreme bakıyorum, hiç mi suratı gülen insan olmaz. Ha ben de şu an topu çevreme atıyorum. Belki ben gülsem, diğerleri de gülecek. Belki biri değişik davransa bu, diğerlerine de yansıyacak. Olabilir, mümkün.

Beni mutlu eden şey işimle alakalı yeni şeyler öğrenmek. Ama farkettim ki öğrenmemi sağlayan kapılar açıldığında ben bunları görmezden geliyorum. Çok saçma ama böyle. Mutlu olmaktan korkuyorum.Kendimizi bilmemiz de yetmiyor bir yerde. Kilit inançlarda mı değişiklik yapmalı, bir yerlerde bir şeyleri değiştirmeli ama nerede?

Teşekkürler yazı için.

[tolgaasya]

Neden bir insan üzgünken, diğeri mutludur?
Neden bir insan zenginliğin sefasını sürerken, diğeri yoksul ve hüzünlüdür?
Neden bir insan korkak ve endişeliyken, diğeri güven ve inanç doludur?
Neden bir insanın güzel, lüks bir evi varken diğeri, derme çatma bir yerde yaşamak zorundadır?
Neden bir konuşmacı ilgi çekici ve popülerken, diğeri sıradan ve sönüktür?
Neden bir insan işlinde ve mesleğinde bir dehayken, diğeri hayatı boyunca hiç bir şey yapmadan ya da başarmadan düşe kalka yürümeye çalışır?
Neden bir insan amansız olduğu söylenen bir hastalıktan kurtulurken, diğeri iyileşemez?
Neden bir insan mutlu bir evlilik sürerken, diğeri evliliğine mutsuzluk ve hayal kırıklığı yaşıyor?


Bu sorulardan milyonlarca sorabiliriz. Bildiğim tek şey, düşlemek, istemek, odaklanmak. Bu başrı da olabilir, mutluluk da olabilir, para da olabilir. Önce inanmak sonra çalışmak ve sonunda da başarmak geliyor...