Dirençler.."içsel direncin asilmasi ve eyleme geçis" Alıntıdır.

[Merto]

Öncelikle direnç dediğimiz duygunun sadece psikolojik olmadığını bilmeliyiz. Direnç; beynin Amigdala denilen bölgesinin alarma geçmesiyle oluşan bir duygudur. Amigdala bölgesi Kaç/Savaş tepkisinden sorumludur ve hayati bir tehlike hissettiğinde alarma geçip, Cortex'i yani entellektüel ve mantıklı zihni devre dışı bırakır ve kontrolü eline alır. Zira hayati bir tehlike karşısında vücudun ani tepkiler vererek bu durumdan kurtulması gerekir, böyle bir durumda ise "düşünme" eylemine izin verilecek zaman yoktur bu nedenle ani tepki mekanizması düşünme fonksiyonunu devre dışı bırakıp bütün görevi üstüne alır.
İşin ilginç yanı şudur ki, uzun süre yaptığımız bir alışkanlığı bırakmak istediğimizde ya da yeni bir davranış geliştirmek
istediğimizde de Amigdala bölgesi alarma geçmektedir. Zira bu da hayati bir tehlike sayılmaktadır, uzun süre yapılan bir eylemin bırakılması demek, oluşan karakter yapısından bir bölümün ölmesi demektir. Ve yeni bir davranışta bulunmak demek bilinmezlik içerdiğinden bu da gerilim yaratıp amigdalayı harekete geçirir.

Örneklerle devam edersek: Mesela günde 1 saat spor yapmaya karar verdim diyelim ve daha önce bu kadar uzun süreli spor yapmamışım farzedelim. Amigdala alarma geçecek ve vücudumu gerecektir.
Sıkıntı basacak, 1 saat gözümde büyüyecek, miskinlik çökecek ve en sonunda da yapmaktan vazgeçeceğim ve daha sonrada bundan pişmanlık duyup "Niye bir türlü yapamıyorum?" diye vicdan azabı duyacağım.
Tekrar yapmak için kendimi zorlayıp bir kaç gün yaptıktan sonra yine aynı döngünün devreye girmesiyle eylemi bırakacağım. Bu süreç tanıdık geldi mi? Bu örneği, yapmakta yada başlamakta zorlandığınız herhangi bir konu için ele alabilirsiniz.

Şimdi bu alarm zilini nasıl aşabileceğimizi inceleyelim. Kendinize şunu sorduğunuzda alacağınız cevap amigdalanın harekete geçmesini engelleyen eylem süresini belirtir. Yukarıdaki örnek için sorulacak soru şudur: "Her gün mutlaka spor yapabileceğim ve bundan hiç sıkılmayacağım süre nedir?" Benim bu soruya verdiğim cevap "3 dakikaydı" Evet tam 3 dakika :) Her ne kadar komik gözüksede hergün 3 dakika spor yapmaya başladım, 1 hafta sonra şunu sordum "Bu süreyi 5 dakikaya çıkarsam beni sıkar mı?" Verdiğim cevap "Hayır" dı ve böylece süre 5 dakikaya çıktı.
1 Hafta sonra ise süre 30 dakikaya çıktı. Yani 3. haftada ciddi bir artış gerçekleşti. Şimdi bu süreçte neler oluyor inceleyelim.

Öncelikle benim için hergün 3 dakika spor yapmak çok kolay ve amigdala alarma geçmediği için hiç bir gerilim yok. Mantıklı zihin buna "saçma, komik, ne işe yararki" dese bile 0.1'in 0'dan büyük olduğunu her zaman hatırlayalım.
1 hafta boyunca 3 dakikalık spor eylemi, beyinde yeni nöron bağlantıları oluşturuyor ve yeni bir alışkanlık hiç zorlanmadan ve irade gerektirmeden gerçekleşmeye başlıyor. Daha sonra 2. hafta yine alarmın çalmasını engelleyecek şekilde çok küçük bir artış yapıp yapamayacağımı soruyorum ve böylece rahatlıkla 5 dakikaya çıkartıyorum. O hafta içinde nöron bağlantıları daha da kuvvetleniyor. 3. hafta ise bir sıçrama gerçekleşiyor çünkü ben artık spor yapabildiğimi biliyorum ve beynimde böyle bir alışkanlık gelişmiş durumda. Bu mutlaka 3.haftada gerçekleşecek diye bir kural yok ama önemli olan bu değil. Buradaki püf nokta: Eylem adımı o kadar küçük olmalı ki başarısızlık imkansız olsun.

Yine bir örnek verelim: Diyelim ki masamın üstü darmadağın ve ben temizlemek istiyorum ama uzun sürecek gibi gözüküyor ve bu beni geriyor ve amigdalayı harekete geçiriyor. Şöyle sorun: "Masamın üstünü temizlemek için atabileceğim en küçük adım nedir?" Mesela Cevap: "Bir tane kağıdı alıp yerine koymak." Ve sadece bunu yapın.
Bu eylemi asla küçümsemeyin. Bu eylemin kartopunu yuvarladığını ve bir süre sonra çığa dönüşeceğini farkedin.

Bu şekilde para biriktirmekten tutun da, sigarayı bırakmaya kadar bir çok yapamadığınız eylemi Amigdalayı alarma geçirmeden yapabilirsiniz.

Örnek olarak: Günde 20 tane sigara içiyorsunuz diyelim. 20. sigaranızdan 1 nefes az alarak 3 gün böyle devam edin. 3 gün sonra 20. sigaranızdan 2 nefes az alarak devam edin, sonra 3 nefes ve nöron bağlantıları güçlendiğinde sigarayı tek tek azaltabildiğinizi farkedebilirsiniz. Tek nefes eksik alınca ne olacak ki diye düşünmeyin. Unutmayın buradaki püf noktamız, asla başarısızlığa uğramayacağınız çok küçük bir eylemde bulunmak ve 1 nefes eksik almayı çok rahatlıkla yapabilirsiniz ve bu eylem beyninizde yeni nöron bağlantıları oluşturur ve o esnada hiç bir gerilim de hissetmezsiniz.

Değişmek istiyorum deyip değişemediğiniz konuları bu şekilde aşmayı deneyin. Mucizelere tanık olacaksınız.

Bülent Altınkaya- Quantum Nefesi

[hayatimdegisti]

Dirençlerin değişime karşı olduğunu bilmekle birlikte bunu tam olarak ifade edemediğim zamanlar oluyordu.
Gerçektende değişime karşı bir direnç var.O değişim spor yapma olabilir,dil öğrenme olabilir,sigara bırakma olabilir yada başka bir konu olabilir.
Aslında bu yazıyı sitede isim belirterek makale olarakda yayinlayabilirim çünkü gerçekten bizim konumuzla çok ilgili.

[etf]

Tüm eylemlerde insan beyninin tepkisi ilk planda red etmek yönüdedir. Hele hele bu mevcut alışkanlıklarda değişiklik ise direnç daha fazladır. Aslında şu benzetme yanlış olmaz beyin için: Beyinde mevcut program hazır var iken neden yeniden bir program oluşturulsun ki? Zaten o program icra ediliyor ve ilave bir enerji yada güç harcanmıyor. Yeniden progran oluşturulması nasıl bizim için zahmetli ise beyin içinde aynı şekilde zahmetlidir( ışık hızında çalışsa bile). Birde önemli olan yazıda da belirtildiği gibi bir hedef belirlenmesi önemlidir. Bu hedef küçük de olsa çok önemlidir. Zira hedefi olmayan beyin tembeldir veya öyle davranır....
Sevgi ve saygı ile....

[yakamoz]

Kartallar ve İnsanlar

Kartal,kuş türleri içinde en uzun yaşayanıdır.70 yıla kadar yaşayan kartallar vardır. Ancak bu yaşa ulaşmak için, 40 yaşındayken çok ciddi ve zor bir karar vermek zorundadır.

Kartalın yaşı 40'a vardığında pençeleri sertleşir, esnekliğini yitirir ve bu nedenle de beslenmesini sağladığı avlarını kavrayıp tutamaz duruma gelir. Gagası uzar ve göğsüne doğru kıvrılır. Kanatları yaşlanır ve ağırlaşır. Tüyleri kartlaşır ve kalınlaşır. Artık kartalın uçması iyice zorlaşmıştır. Dolayısıyla kartal burada iki seçimden birini yapmak zorundadır:
- Ya ölümü seçecektir,
- Ya da yeniden doğuşun acılı ve zorlu sürecini göğüsleyecektir.

Bu yeniden doğuş süreci 150 gün kadar sürecektir. Bu yönde karar verirse kartal bir dağın tepesine uçar ve orada bir kaya duvarda, artık uçmasına gerek olmayan bir yerde, yuvasında kalır. Bu uygun yeri bulduktan sonra kartal gagasını sert bir şekilde kayaya vurmaya başlar. En sonunda kartalın gagası yerinden sökülür ve düşer. Kartal bir süre yeni gagasının çıkmasını bekler. Gagası çıktıktan sonra bu yeni gaga ile pençelerini yerinden söker çıkarır. Yeni pençeleri çıkınca kartal bu kez eski kartlaşmış tüylerini yolmaya başlar. 5 ay sonra kartal, kendisine 20 yıl veya daha uzun süreli bir yaşam bağışlayan meşhur yeniden doğuş uçuşunu yapmaya hazır duruma gelir.

Kendi yaşamımızda sık sık bir yeniden doğuş süreci yaşamak zorunda kalırız. Zafer uçuşunu sürdürmek için, bize acı veren eski alışkanlıklarımızdan, geleneklerimizden ve anılarımızdan kurtulmak zorundayız. Ancak geçmişin gereksiz safrasından kurtulduğumuzda, deneyimlerimizin yeniden doğuşumuzun getireceği olağanüstü sonuçlarından tam olarak yararlanabiliriz.

Alıntı

[burdayım2006]

ben de bir kartalım, bunu hissediyorum

ama kanatlarımı fazla açamıyorum, birşeyler beni tutuyor sürekli

kanat açıp kendimi keşfe çıkmak istiyorum, biliyorum içeride çok değişik bir insan var

kendi düşünceleri, istekleri, yaşama arzusu ve kendi tercihleri var

çırpınıp duruyor, hadi diyor yap istediklerimi yap istediklerimi!!!

bu telkinlerden sonra iyice sesini duyurmaya başladı

ama korkular kaygılar hala tutuyor beni ayağımdan

kanatlarımı açıp özgürce uçmak istiyorum kendi gökyüzümde

[felistigris]

BU konu atakan beyı dedıgı gıbı tam bu sıteyle alakalı hatta ıcınde ve ön bılgı olarak gereklı..yüzyılın döğüşçüsü ve düşünür Bruce Lee : ' Duymak yetmez anlamalıyız..anlamak yetmez bilmeliyiz..bilmek yetmez uygulamalıyız..' uygulama yönunde ınsanın ıtıcı bı guce ıhtıyacı var gercektende...bıllgıelr ıcın tşk ler

[yeni bir hayat]

Dirençler, özellikle de hedefimiz, ulaşmak istediğimiz bir noktamız olmadığında çok aktifler..Defalarca bazı yeni alışkanlıklar ve programları hayatıma geçirmek istediğimde,bu durumu yoğun yaşıyordum..Zaten yapımda,mecbur olduğum birşeyi yapmaya isteksizlik gibi bir durum yoğun olur..
Yabancı dil üzerine hep yoğunlaşmak istemişimdir. Günde 1 saat ayırayım diyorum mesela, bir türlü o bir saatlik zaman oluşmuyor,çünkü bir saat düşünüldüğünde uzun bir zaman dilimi oluyor bana göre...Çözüm: Hergün bir kelime..Çok küçük bir adım evet, fakat getirisi çok..Günde bir kelime öğrenmek, yılda 365 kelime yapıyor..Zaten, o bir kelimeyle sınırlı kalmıyor..Artık böyle yapıyorum.İngilizce,Almanca, Arapça;hergün birer kelime..Birkaç yıl sonra,birkaç dil birden öğrenilmiş oluyor böylece..

Kitap okumak,ilk başlarda (yıllarönce) bu da bende bir direnç oluşturuyordu.Hergün 3 sayfa dedim kendime..O da üç sayfayla sınırlı kalmadı..
Her hafta yeni bir yemek tarifi deniyorum,Böylece ayda dört yeni lezzet öğrenmiş oluyorum..
Bir eylem defterim var.Bu defterime hergün çok küçük de olsa, hedeflerime ulaştıracak eylemleri günü gününe not ediyorum.Bu işimde de böyle, günlük ev işlerimde de böyle,okumak istediğim kitaplarda da böyle..Böylece o gün olağandışı bir durum olduysa,yapamamışsam o eylemi ertesi gün telafi ediyorum..O yüzden eylemlerin günlük yazılmasının çok faydasını görüyorum..

[CeM]

Güzel bir konu,teşekkrüler paylaşım için.

[hayathan]

Merto Nickli Üyeden Alıntı

Öncelikle direnç dediğimiz duygunun sadece psikolojik olmadığını bilmeliyiz. Direnç; beynin Amigdala denilen bölgesinin alarma geçmesiyle oluşan bir duygudur. Amigdala bölgesi Kaç/Savaş tepkisinden sorumludur ve hayati bir tehlike hissettiğinde alarma geçip, Cortex'i yani entellektüel ve mantıklı zihni devre dışı bırakır ve kontrolü eline alır. Zira hayati bir tehlike karşısında vücudun ani tepkiler vererek bu durumdan kurtulması gerekir, böyle bir durumda ise "düşünme" eylemine izin verilecek zaman yoktur bu nedenle ani tepki mekanizması düşünme fonksiyonunu devre dışı bırakıp bütün görevi üstüne alır.
İşin ilginç yanı şudur ki, uzun süre yaptığımız bir alışkanlığı bırakmak istediğimizde ya da yeni bir davranış geliştirmek
istediğimizde de Amigdala bölgesi alarma geçmektedir. Zira bu da hayati bir tehlike sayılmaktadır, uzun süre yapılan bir eylemin bırakılması demek, oluşan karakter yapısından bir bölümün ölmesi demektir. Ve yeni bir davranışta bulunmak demek bilinmezlik içerdiğinden bu da gerilim yaratıp amigdalayı harekete geçirir.

Örneklerle devam edersek: Mesela günde 1 saat spor yapmaya karar verdim diyelim ve daha önce bu kadar uzun süreli spor yapmamışım farzedelim. Amigdala alarma geçecek ve vücudumu gerecektir.
Sıkıntı basacak, 1 saat gözümde büyüyecek, miskinlik çökecek ve en sonunda da yapmaktan vazgeçeceğim ve daha sonrada bundan pişmanlık duyup "Niye bir türlü yapamıyorum?" diye vicdan azabı duyacağım.
Tekrar yapmak için kendimi zorlayıp bir kaç gün yaptıktan sonra yine aynı döngünün devreye girmesiyle eylemi bırakacağım. Bu süreç tanıdık geldi mi? Bu örneği, yapmakta yada başlamakta zorlandığınız herhangi bir konu için ele alabilirsiniz.

Şimdi bu alarm zilini nasıl aşabileceğimizi inceleyelim. Kendinize şunu sorduğunuzda alacağınız cevap amigdalanın harekete geçmesini engelleyen eylem süresini belirtir. Yukarıdaki örnek için sorulacak soru şudur: "Her gün mutlaka spor yapabileceğim ve bundan hiç sıkılmayacağım süre nedir?" Benim bu soruya verdiğim cevap "3 dakikaydı" Evet tam 3 dakika :) Her ne kadar komik gözüksede hergün 3 dakika spor yapmaya başladım, 1 hafta sonra şunu sordum "Bu süreyi 5 dakikaya çıkarsam beni sıkar mı?" Verdiğim cevap "Hayır" dı ve böylece süre 5 dakikaya çıktı.
1 Hafta sonra ise süre 30 dakikaya çıktı. Yani 3. haftada ciddi bir artış gerçekleşti. Şimdi bu süreçte neler oluyor inceleyelim.

Öncelikle benim için hergün 3 dakika spor yapmak çok kolay ve amigdala alarma geçmediği için hiç bir gerilim yok. Mantıklı zihin buna "saçma, komik, ne işe yararki" dese bile 0.1'in 0'dan büyük olduğunu her zaman hatırlayalım.
1 hafta boyunca 3 dakikalık spor eylemi, beyinde yeni nöron bağlantıları oluşturuyor ve yeni bir alışkanlık hiç zorlanmadan ve irade gerektirmeden gerçekleşmeye başlıyor. Daha sonra 2. hafta yine alarmın çalmasını engelleyecek şekilde çok küçük bir artış yapıp yapamayacağımı soruyorum ve böylece rahatlıkla 5 dakikaya çıkartıyorum. O hafta içinde nöron bağlantıları daha da kuvvetleniyor. 3. hafta ise bir sıçrama gerçekleşiyor çünkü ben artık spor yapabildiğimi biliyorum ve beynimde böyle bir alışkanlık gelişmiş durumda. Bu mutlaka 3.haftada gerçekleşecek diye bir kural yok ama önemli olan bu değil. Buradaki püf nokta: Eylem adımı o kadar küçük olmalı ki başarısızlık imkansız olsun.

Yine bir örnek verelim: Diyelim ki masamın üstü darmadağın ve ben temizlemek istiyorum ama uzun sürecek gibi gözüküyor ve bu beni geriyor ve amigdalayı harekete geçiriyor. Şöyle sorun: "Masamın üstünü temizlemek için atabileceğim en küçük adım nedir?" Mesela Cevap: "Bir tane kağıdı alıp yerine koymak." Ve sadece bunu yapın.
Bu eylemi asla küçümsemeyin. Bu eylemin kartopunu yuvarladığını ve bir süre sonra çığa dönüşeceğini farkedin.

Bu şekilde para biriktirmekten tutun da, sigarayı bırakmaya kadar bir çok yapamadığınız eylemi Amigdalayı alarma geçirmeden yapabilirsiniz.

Örnek olarak: Günde 20 tane sigara içiyorsunuz diyelim. 20. sigaranızdan 1 nefes az alarak 3 gün böyle devam edin. 3 gün sonra 20. sigaranızdan 2 nefes az alarak devam edin, sonra 3 nefes ve nöron bağlantıları güçlendiğinde sigarayı tek tek azaltabildiğinizi farkedebilirsiniz. Tek nefes eksik alınca ne olacak ki diye düşünmeyin. Unutmayın buradaki püf noktamız, asla başarısızlığa uğramayacağınız çok küçük bir eylemde bulunmak ve 1 nefes eksik almayı çok rahatlıkla yapabilirsiniz ve bu eylem beyninizde yeni nöron bağlantıları oluşturur ve o esnada hiç bir gerilim de hissetmezsiniz.

Değişmek istiyorum deyip değişemediğiniz konuları bu şekilde aşmayı deneyin. Mucizelere tanık olacaksınız.

Bülent Altınkaya- Quantum Nefesi

Mümün Sekman ın kitabında kurbağalarla ilgili deney geldi aklıma.
Hani kurbağaları sıcak suya atınca sıçağı hisseden kurbağaların sıçrayıp kaçtığını ama soğuk tencereye konup ısınmaya başlayan suda fazla farkına varamadıklarını anlatır.
yani burada amaç alıştıra alıştıra yeni deneyim kazanmak.
Gerçekten güzel bir saptama egomuz yeni bir konu ve olay da bizi bilmediği ortamlardan korumak için sürekli korkar ve korkutur.
Oysa böyle alışa alışa alıştıra alıştıra adım adım bunu diyette de kullanabiliriz. Her gün masadan bir yudum eksik yiyerek kalkmak yada haftada bir yudumları azaltmak bizi hedefimize daha kolay yaklaştırır belkide..

paylaşım için teşekkürler..

[derya hanim]

Ben bu olayi telkinlerden sonra yasadim.Evimi toparlamak hep zor gelirdi .Kendi kendime karar aldim .Masayi yavas yavs topladim.Utu isimi azar azar yaptim.Odeneklerimi biriktiririm genelde ama hergune bir tane bolerek azlalttim.Sonuctan memnunum aliskanlik yapti bende .Daginik duramiyorum artik .Psikologuma yalvarmistim beni kurtar bu durumdan diye oda ayni boyle bir yontem vermisti.Yavas yavas yap oysa mert beyin paylasimindaki gibi dakikalara bolseymis.Bilememis kadincagiz neyse ben ona haftaya ogretirim artik .Basaramadim en sonunda kadin biktiki benden bu senin karakterin demisti ve ben yikilmistim ,kabullenmistim .Ben boyleyim diye hayatima devam edecektim.