[etf]

Adam yeni otomobiline bakmak için evinden çıktığında, 3 yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle, otomobilinin kaportasını mahvettiğini görmüş. Pat pat cekici vurup duruyor kaportaya...

Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun elinden cekici alıp o hiddetle oğlunun eline çekiçle vurmaya başlamış.
3 -4 defa vurduktan sonra kendine gelip bırakmış çekici ve oğlunu hemen hastaneye götürmüş.

Doktor çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da, elinden birşey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış.
Çocuk ameliyattan çıkıp, gözlerini açtığında, bandajlı ellerini farketmiş ve gayet masum bir ifadeyle,

"Babacığım, arabana zarar verdiğim için çok üzgünüm" demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş:
"Parmaklanm ne zaman yeniden çıkacak?"

Babası eve dönmüş ve o gün r etmiş....

Bu gercek bir olaydır. Yaşanmış ve belki de bizlerinde yaşayabileceği bi durum. Verilen tepki çok düşüncesizce ve sert.

Ama sertliği, olayın geri dönülmez noktaya geldigi sonradan anlaşılıyor.

Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü anımsayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Otomobiller onarılabilir, ama kırılan kemikler ve
incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz ;

Genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar.

Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler, insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Durun ve düşünün.

Harekete geçmeden önce düşünün. Sabırlı olun.

Anlayış gösterin ve sevin.