[serpil22]

RUHSALLIK VE YENİÇAĞ

Bir çiçek, yaprak yaprak dökülse bu, o ölüyor demektir. Bir Çağ adım adım büyüyen sorunlarla karşılaşıyorsa, o bitiyor demektir. Bu da insanlık gezegenin her bir tarafında çürüyor demektir.

Çünkü yaşayan ama tükenmekte olan bir çağ üzerinde, sağlam bir şeylerin bulunması çok düşük bir ihtimaldir.

Bu konuya acı duymadan yaklaşmak ve gerçekleri soğukkanlılıkla anlamak gerek.

Acılarıyla yıkılmakta olan, acıları arttıkça daha çok ve daha çok çöken bir çağın içindeyiz. Bunun içinden bedensel kurtuluş sağlanmasının hiçbir önemi ve anlamı yok. Ruh bunun ne demek olduğunu biliyor.

İnsanın ruhunu idrak etme vaktidir ve ruhunu kurtarma vaktidir.
Ruhlar gergin, geçmişten geleceğe uzanan bir sonsuz yaşamın içinde ıstırap çekiyor; gerilmiş ve ıstırap çekiyor.

Ruhların sevgi dolu kardeşliği bu ıstırapları kökten çözebilir. Bunun için öncelikle ruh olduğunu idrak etmek gerek. Sonra da ruhların, Tek Anne ve Baba’dan geldiğini ve tek bir bütün olduklarını idrak etmesi gerek.

Bunu düşünerek, hissederek değil, akıl ile değil, sadece ve sadece sevgi ile başarmak mümkündür.

Bugün, savaşların ortasında, silahlar, bombalar, ateşler arasında, hatta nükleer bombalar arasında, cesaretle durabilecek hiçbir beden yoktur. Ama bunu tüm ruhlar yapabilir.

İşte, fiziki bedenin yaşadığı tüm acıları ruhun yüceliğini kalkan yapıp yenmek mümkündür.

Benzer şekilde, Dünyanın fizik bedeninin acılarını da Dünyaya ruhsal güç göndererek hafifletmek mümkündür. Ve bunu idrak ederek yapabilmek hem Dünyanın, hem de ruhların kurtuluşu demektir.

Yeni Çağa, Yeni Çağın hak ettiği gibi ruhsallık içinde ve ruhsal bütünlükle girmeyi sağlar.