[Pamukk]

(6)

En güzeli üçüncü kaynaktır ve başka hiçbiryerde doğru bilginin kaynağı haline getirilememiştir. :Bilinçlenenlerin sözleri.”agama”

Bu üçüncü kaynak hakkkında uzun tartışmalar yapılmıştır.
Patanjali der ki : Doğrudan bilebiliyorsan,bu doğrudur.Doğru sonuç çıkartabilirsin.o zaman doğru yoldasın ve ve kaynağa ulaşırsın.

Ama sonuç çıkartamayacağın ve bilemediğin bazı şeyler vardır.
Ama bu dünyada ilk değilsin,ilk doğru yolu arayan değilsin.
Milyonlarca çağ boyunca milyonlarca insan doğruyu aramıştır ,arama sonsuzdur.
Ve birçoğu yerine ulaşmıştır.Hedefe ulaşıp tapınağa girmişlerdir.
Onların sözleri de doğru bilginin kaynağıdır.


“Agama”bilenlerin sözleri anlamına gelir.Sözler çok çelişkili ve mantıksızdır.
Ve bilen herkes çelişkili konuşmak zorundadır,çünkü gerçek sadece çelişkiler aracılığıyla ifade edilebilir.Açıklamaları açık değilidir,gizemlidir.
Ve sonuç çıkartmaya başladığında ,her türlü sonucu çıkartabilirsin.
Sonuç çıkartıyorsan,zihnin burada demektir.
Sonuç çıkartma işlemi ,senin sonuç çıkartman olur.
O yüzden Patanjali der ki :Burada üçüncü bir kaynak var.


Bilmiyorsun.Doğrudan bilmiş olsaydın,soru olmazdı,herhangi bir kaynağa ihtiyaç olmazdı.Doğrudan idrak etmiş olsaydın,sonuç çıkartmaya veya aydınlanmış olanların sözlerine ihtiyaç duymuyor olurdun.
Sen bizzat aydınlanmış olurdun.O zaman diğer iki kaynağı es geçebilirsin.
Sonuç çıkartmış olursun,ama bu sonuç senin sonucun olacaktır.
Ama durum böyle değilse,o zaman üçüncü kaynağı denemende yarar vardır.
Aydınlanmış olanların sözleri.


Bunların ne doğruluğunu,ne de yanlışlığını kanıtlayamazsın.Sadece güvenebilirsin ve bu güven varsayımlara dayanır.Bu oldukça bilimseldir.
Bilimde de bir hipotez olmadan işlem yapamazsın.Ama hipotez inanç değil,sadece bir çalışma aracıdır.Bir hipotez sadece bir yöndür,sen bir deney yapmak zorunda kalırsın.Ve bu deney,hipotezin doğru olduğunu kanıtlarsa,hipotez bir kuram haline gelir.Deney yanlış giderse,hipotezin ıskartaya çıkar.Aydınlananların sözlerine de bir hiptez olarak güvenle yaklaşmalısın.Daha sonra bunları yaşamında tecrübe edersin.Doğru oldukları kanıtlanırsa,hipotezin bir inanç haline gelir ; yanlış oldukları kanıtlanırsa,hipotezi ıskartaya çıkartabilirsin.

Risk vardır.Ama hayatın kendisi de bir risktir.Daha yüce bir hayat için daha yüksek riskler olacaktır.Tehlikeli bir yol üzerinde yürüyorsun.
Ama unutma ki bu hayatta sadece bir tek yanlış vardır,o da hiç hareket etmeden oturmak,sadece hareket ettiğinde bir şeylerin yanlış gideceğinden korkmak yani beklemenin ve oturmanın daha iyi olduğunu düşünmektir.
Tek yanlış,budur.Tehlikede olmazsın ama büyüme de olmayacaktır.

Patanjali der ki : Bilmediğin şeyler var, mantığın sonuç çıkartamayacağı şeyler var,bunlara güvenmek zorundasın.
Bu üçüncü kaynak nedeniyle guru,efendi,bir gereklilik haline gelir.bilen biri.
Ve risk almak zorundasın.Bu bir risktir diyorum çünkü hiçbir garantisi yoktur.
Herşeyin sadece boşuna zaman israfı olduğu ortaya çıkabilir ama riski almak daha iyidir çünkü zaman israfı olduğu ortaya çıksa bile birçok şey öğrenmiş olursun.
Artık hiçkimse seni kolayca aldatamaz.En azından bunu öğrenmiş oldun.

[Pamukk]

Hepimizin üzerinde büyük bir yanlış bilgi yükü vardır.Çünkü bir gerçekle karşılaşmadan önce önyargılıyız.Hiçkimse nesnelerle,kişilerle,oldukları gibi karşılaşmaz.Bir önyargın vardır.Bu önyargılar yanlış bilgi yaratır.
Ne düşünürsen düşün,gerçeği daha yeni öğrenmediysen yanlıştır.
Geçmişini,önyargılarını, beraberinde taşıma.
Zihnini bir kenara bırak ve gerçekle yüzyüze gel.
Görülecek ne varsa onu gör.Çağrışım yapma.



Çağrışım yapmaya devam ediyoruz.Zihnimiz tamamen doludur ve çocukluğumuza sabitlenmiştir.Herşey bize hazır sunulmuştur ve hazır sunulan bu bilgiden dolayı yaşamımız bir illuzyon haline gelir.
Asla gerçek bir insanla karşılaşamazsın.Asla gerek bir çiçek göremezsin.
Sadece “Bu bir gül dendiğinde “ mekanik olarak “ Güzel !” dersin.


Güzelliği hissetmemişsindir,güzelliği duyularınla algılamışsındır.
Bu çiçeğe hiç dokunmamışsındır.
Zihninde “ Gül güzeldir.” diye bir şey vardır sadece.
Gül sözcüğünü duyduğun anda zihninde bir çağrışım yapar ve sen de “güzeldir.” Dersin.




Ve gülün güzel olduğunu hissettiğine inanmaya başlarsın.Ama bu doğru değildir.
Bu yanlıştır.Sadece bak.
İşte bu yüzden çocuklar olayların içyüzünü yetişkinlerden daha derin görebiliyorlar.Çünkü isimleri bilmiyorlar.Henüz önyargıları yok.
Bir gül sadece güzelse güzeldir.Bütün güller güzel değildir.
Çocuklar olaylara yaklaşırlar,gözleri daha tazedir.Nesneleri oldukları gibi görürler,çünkü çağrışım yapmayı bilmezler.



Bizler ise onları biran önce büyütmek,birer yetişkin haline getrimek için acele ederiz.
Zihinlerini bilgiyle doldururuz.

Önyarglarını ,bilgini,anlayışlarını,önceden belirlenmiş bilgilerini bir kenara at ve canlan.Tekrar çocuk ol.Ve bunu bir andan bir ana yapmalısın.
Çünkü her anı topluyorsun.


En eski Yoga aforizmalarından biri şöyledir:


Her an öl ki,her an yine doğabilesin.Geçmişteki her anda öl,topladığın bütün tozları fırlatıp at ve canlanmış görün.Ama bunu devamlı olarak yap,çünkü bir sonraki an toz yine toplanır.Sen temiz olabilirsin,sen masum olabilirsin ama her an temizlenmeye devam etmek zorundasın.
Her an ,zamanın geçtiği için kirlenirsin.
Her an,zamanın geçmesi yüzünden…
Hiçbirşey yapmayıp bir ağacın altında otursan bile kirlenirsin.
Ve bu kirlilik kötü veya yanlış bir şey yaptığın için değildir,sadece zamanın geçmesinden kaynaklanmaktadır.
Toz toplanır,sen onu temizlemeye devam edersin.



İşte son dokunuş budur çünkü temiz olduğun için gururlandığını hissedebiliyorum ve şimdi artık sürekli bir temizlenme çabası göstermek zorunda olduğunun farkındasın.



An be an ölmeli ve yeniden doğmalıyız.Ancak o zaman yanlış bilgiden kaçabiliriz.


"Yoga-Bireyin Doğuşu " / OSHO

[Pamukk]

Provakatör Mistik : Ölümü Kabullenmek
Annemin babası bana, doğduğum zaman o günlerin en ünlü astrologlarından birisine danıştığını anlatırdı.

Astrolog doğum haritamı yapacakmış ama onu incelemiş ve şöyle demiş, “Eğer bu çocuk yedi yılın sonunda hayatta kalırsa, ancak o zaman haritayı yapabilirim. Yedi yıldan fazla hayatta kalması imkânsız görünüyor, bu yüzden çocuk ölecekse harita yapmak faydasız; bir işe yaramaz. Haritanın işe yarayacağından emin olmadıkça onu yapmamayı alışkanlık edindim.”

Haritamı yapmadan öldü, bu yüzden onu oğlu hazırladı. Ama o da şaşırdı; dedi ki, “Bu çocuğun yirmi bir yaşında öleceği neredeyse kesin. Yedi yılda bir ölümle karşı karşıya kalacak.” Bu yüzden annem ve babam, ailem hep benim ölmemden endişelendiler. Ne zaman yedi senelik devrenin sonuna gelsem korkarlardı. Ve adam haklıydı. Yedi yaşında hayatta kaldım ama derin bir ölüm deneyimi yaşadım , kendiminkini değil, annemin babasının ölümünü. Ve ona o kadar bağlanmıştım ki, onun ölümü kendi ölümüm gibi geldi bana.

Kendi çocuksu yolumla onun ölümünü taklit ettim. Üç gün yemek yemedim, su içmedim çünkü bunu yapmanın ihanet olacağını hissediyordum. O benim parçamdı. Onun varlığı, sevgisi ile büyümüştüm.

O öldüğü zaman yemek yemenin ihanet olacağını hissettim. Yaşamak istemiyordum. Bu çocuksu bir davranış ama bunun aracılığı ile çok derin bir şey oldu. Üç gün boyunca yattım; yataktan çıkmadım. Dedim ki, “Artık o öldüğüne göre ben de yaşamak istemiyorum.” Hayatta kaldım ama o üç gün bir ölüm deneyimi oldu. Bir açıdan öldüm ve fark ettim ki sana nasıl anlatabilirim, o zamanlar yalnızca belirsiz bir deneyimdi ölümün imkânsız oldu- ğunu hissetmeye başladım. Bu bir histi. On dört yaşına geldiğimde ailem yine öleceğimden endişelenmeye başladı. Hayatta kaldım ama yine bilinçli olarak denedim. Onlara dedim ki, “Eğer astroloğun söylediği gibi ölüm olacaksa, hazırlıklı olmak en iyisi. Neden ölüme şans verelim ki? Neden gidip onu yarı yolda karşılamayayım? Öleceksem, bilinçli olarak ölmek en iyisi.”

Böylece okuldan yedi günlük izin aldım. Müdüre gittim ve ona, “Öleceğim,” dedim.

O dedi ki, “Neler saçmalıyorsun! İntihar mı edeceksin? Ne demek öleceğim?”

Ona astroloğun kehanetini, her yedi yılda bir ölümün karşıma çıkacağını anlattım. Ona dedim ki, “Ölümü beklemek için yedi gün herkesten uzaklaşacağım. Ölüm gelirse, bunu bilinçli olarak karşılamak en iyisi, böylece bir deneyim olur.”

Köyün hemen dışındaki tapınağa gittim. Rahiple konuşarak, beni rahatsız etmemesini sağladım. Çok tenha, ziyaret edilmeyen bir tapınaktı eski ve yıkıntı halindeydi. Oraya kimse gelmiyordu. Bu yüzden ona şöyle dedim, “Tapınakta kalacağım. Bana günde bir kez yiyecek ve içecek bir şey ver. Bütün gün yatıp ölümü bekleyeceğim.”

Yedi gün bekledim. O yedi gün çok güzel bir deneyim oldu. Ölüm gelmedi ama ben ölmek için üzerime düşeni yaptım. Tuhaf, garip şeyler oldu. Çok şey oldu ama en temeli şuydu öleceğini hissediyorsan, sessiz ve sakin oluyorsun. O zaman hiçbir şey endişe yaratmaz, çünkü tüm endişeler yaşamla ilgilidir. Yaşam tüm endişelerin temelidir. Her durumda bir gün öleceksen, neden endişelenesin ki?

Orada yatıyordum. Dördüncü veya beşinci günde tapınağa bir yılan girdi. Görüş alanımdaydı, yılanı görüyordum ama korku yoktu. Aniden kendimi çok tuhaf hissettim. Korku yoktu, bu yüzden şöyle düşündüm, “Ölüm gelirken, bu yılan aracılığı ile geliyor olabilir, o zaman neden korkayım? Beklerim!”

Yılan üzerimden geçti ve gitti. Korku yok olmuştu. Ölümü kabullenirsen korku olmaz. Yaşama tutunursan, o zaman korku oradadır.

Defalarca çevreme sinekler geldi. Çevrede uçuyor, üzerimde, yüzümde yürüyorlardı. Bazen sinirleniyor, onları silkeleyip atmak istiyordum ama sonra düşünüyordum, “Ne faydası var ki? Eninde sonunda öleceğim ve o zaman bedeni koruyacak kimse olmayacak. Bu yüzden bırak, istediklerini yapsınlar.”

Onların istediklerini yapmalarına izin vermeye karar verir vermez sinir yok oldu. Hâlâ bedenin üzerindeydiler ama sanki benimle ilgileri yoktu. Başka birinin bedeninde hareket ediyor, yürüyormuş gibiydiler. O anda bir mesafe oluşmuştu. Ölümü kabul edersen, bu mesafe yaratılır.

Yaşam tüm endişeleri, sinirleri, her şeyiyle uzaklaşır. Bir açıdan öldüm ama orada ölümsüz bir şey olduğunu anladım. Ölümü tamamen kabullenirsen, onun farkına varırsın.

Sonra yirmi bir yaşımda ölmemi ailem bekliyordu. Bu yüzden onlara şöyle dedim, “Neden bekleyip duruyorsunuz? Beklemeyin. Şimdi ölmeyeceğim.”

Elbette bir gün fiziksel olarak öleceğim. Ama astroloğun bu kehanetinin bana çok yardımı oldu, çünkü erken yaşlarımda ölümün farkına varmamı sağladı. Meditasyon yapabiliyor, gelmekte olanı kabullenebiliyordum.




Autobiography of a Spiritually Incorrect Mystic
St. Martins Press, USA

[aysegul_tirtil]

Problemlere sanki sana ait değillermiş gibi yaklaşabilirsen, hiçbir probleme sahip olmadığını keşfedeceksin. Tüm problemler inanç temellidir; onlara inanırsın, ve varlıklarının nedeni budur.

Hiç kimse sana karşı değil! Birinin sana karşı olduğunu hissetsen bile; o bile sana karşı değildir. Çünkü herkes seninle değil, kendisiyle ilgilenmektedir. Korkacak bir şey yok.

Sevgiyi düşünmek çok kolaydır. Sevmek çok zordur. Bütün dünyayı sevmek çok kolaydır. Asıl zor olan tek bir insanı sevmektir. Tanrı’yı yada insanoğlunu sevmek çok kolaydır. Asıl sorun gerçek bir insanla karşılaştığın zaman yaşanır. Onunla birlikte yürümek için büyük değişimler geçirmek, büyük mücadeleler vermek zorundasın.

O senin kölen olmayacak ve sen de ona köle olmayacaksın. Asıl sorun da buradan kaynak- lanıyor. Eğer sen bir köle olacaksan, yada o köle olacaksa ortada bir sorun yok. Asıl sorun kimsenin bu dünyaya kölelik yapmak için gelmemiş olması. Kimse köle olamaz. Herkes özgür bir bireydir ... bütün varlık özgürlükten oluşur. İnsan özgürlüktür

[Pamukk]

aysegul_tirtil Nickli Üyeden Alıntı

Tüm problemler inanç temellidir; onlara inanırsın, ve varlıklarının nedeni budur.

"Neye odaklanırsan onun varlığını onaylarsın " 'ın keşfini kimbilir kaç yıl önce yapmış bir insan..Benim kelimelerim tarifsiz kalıyor OSHO için bilemiyorum okuyup okuyup "ayran" içesim geliyor desem işte öyle bir şey

[aysegul_tirtil]

Pamukk Nickli Üyeden Alıntı

"Neye odaklanırsan onun varlığını onaylarsın " 'ın keşfini kimbilir kaç yıl önce yapmış bir insan..Benim kelimelerim tarifsiz kalıyor OSHO için bilemiyorum okuyup okuyup "ayran" içesim geliyor desem işte öyle bir şey

pamukcum 1931 de dogmus 1990 da ölmüş.

bizde hala varmı böyle bişey deyip duruyoruz

son bir sözünü ekleyim.

Sadece kendin ol ve sen mükemmelsindir. Kendinden uzaklaş ve başın büyük derttedir. Herkesin başı derttedir.

[Pamukk]

Geçmiş, şu anın bir parçasıdır. Geçmişte olduğun her şey, yapmış olduğun her şey, şu anının bir parçasıdır.

O burada. Çocukluğun sensin. Gençliğin sensin. Yaptığın her şey hâlâ senin içinde. Yediğin yemekler, o da geçmiş. Ama şu anda kanın olmuş. Şu anda içinde dolaşıyor. Senin kemiğin olmuş, senin iliğin olmuş. Geçmişte yaşadığın sevgi geride kalmış olabilir. Ama seni değiştirmiştir. Sana yeni bir hayat görüşü vermiştir. Gözlerini açmıştır. Dün benimle birlikteydin. Bu geçmiş. Ama her şeyiyle tamamen geçmiş mi? Nasıl tamamen geçmiş olabilir? O seni değiş- tirdi. İçinde yeni bir kıvılcım yarattı. O kıvılcım senin bir parçan oldu.

Yaşadığın an bütün geçmişini kapsar. Ve eğer beni anlayabilirsen, yaşadığın an aynı zamanda bütün geleceğini barındırır. Çünkü geçmiş yaşandığı anlarda seni değiştirirken, seni hazırıyor. Ve yaşayacağın gelecek, senin şu anı nasıl yaşadığına göre şekillenecek. Şu anda nasıl yaşadığın, geleceğine çok büyük etki edecek.

Şu an, bütün geçmişi kapsıyor. Ve şu an, geleceğin bütün potansiyelini taşıyor. Ama bu yüzden endişe duymana gerek yok. O zaten orada. Onu psikolojik olarak taşımak zorunda değilsin. O yükü taşımak zorunda değilsin. Eğer beni anlıyorsan, geçmişin zaten şu anda kapsandığını bilirsin. Ağaç dün çekmiş olduğu suyu düşünmez. Ama düşünse de, düşünmese de o su oradadır. Dün yapraklarına düşen güneş ışıklarını düşünmez. Ağaçlar insanlar kadar aptal değildir.

Neden dünün ışınlarını düşünsün. Onlar emildi. Sindirildi. Yeşilin, kırmızının, sarının bir parçası oldu. Ağaç, bu sabahın güneşinin keyfini çıkarırken, dünün psikolojik hafızasını taşımıyor. Ama dün, onun yapraklarında, çiçeklerinde, dallarında, köklerinde, sapında bulunuyor. O orada. Ve gelecek de ortaya çıkıyor. Yarının çiçekleri olacak olan tomurcuklar orada. Yarın büyük yaprak olacak olan filizler orada.

Şu an her şeyi kapsıyor. Şu an sonsuzluktur.






OSHO-Yaratıcılık