[Işıldayan Safir]

Bir Bilebilsek

Değişen dünya ile birlikte hepimiz değişiyoruz. Algılarımız değişiyor, bakış açımız değişiyor, yaklaşımlarımız değişiyor. İstesek de istemesek de değişiyor. Kimi zaman yaşadığımız deneyimlerin sonuçlarından çıkardığımız derslerle kendimizi değiştiriyoruz ve adına tecrübe diyoruz. Ya da kendimizi tanıma, farketme yolculuğuna çıkıyoruz ve değişimi gerçekleştiriyoruz.

Keşke deneyimler acı çekmeden gerçekleşse, keşke değişimler kolay olabilse. Bunun için belki de bir şeyleri önceden bilmekte fayda var.

Bir Bilebilsek ki;

Her şeyin içimizde olduğunu, sorunun da, çözümün de içimizde olduğunu ve Kaynağın ta kendisi olduğumuzu;

Karşımızdakinden duyduğumuz her şeyin aslında duymak istediğimiz olduğunu;

Karşımızda gördüğümüz her şeyin bizim içimizde de var olduğunu;

İletişimde olduğumuz herkesin bize bizi aynalamak için görevli olduğunu;

Hayatın kendi seçimlerimizden ibaret olduğunu ve başımıza gelen her şeyin aslında tek sorumlusunun sadece kendimiz olduğumuzu;

Seçimlerimize hedeflerimizle ve hayallerimizle ulaşabildiğimizi;

Enerjimizi neye odaklarsak onu gerçekleştirebildiğimizi;

Bolluğun ve bereketin biriktirmeyle değil de, paylaşarak geldiğini…

Bir Bilebilsek ki;

Geçmiş ve gelecek diye ifade ettiğimiz zaman kavramının bizim zihin algımızda olduğunu, yaşamın ise sadece an’lardan ibaret olduğunu ve tüm zamanlarda olan her şeyin o anın içinde olduğunu;

Zihnimiz için hep gidilecek bir yer varken, aslında an’da sadece burasının olduğunu ve an’dan kaçışın olmadığını;

Değişimi gerçekleştirebilmenin sadece eyleme geçmek ile mümkün olduğunu;

Her zaman kendimizi bir şey yapmak zorunda zannettiğimizi aslında bunun her zaman gerekmediğini ve belki de bazen gerekenin sadece olanı izlemek olduğunu;

Hiç bir şey yapmamanın bazen çok şey yapmak olduğunu;

Sır saklamanın, kendimizi saklamak, maskelemek olduğunu;

Başkalarını affetmenin zihnimizi özgürleştirmek ve kalbimizde sevgiye yer açmak demek olduğunu;

Sevginin sınır tanımadığını, birleştirici bir güç olduğunu ve yaşamın ta kendisi olduğunu;

Gerçek sevginin kendimizi sevmekten geçtiğini ve gerçek şifanın insanın kendisini sevmesi olduğunu;

Gerçek sevginin koşul ile mümkün olamayacağını…

Bir Bilebilsek ki;

Bazen karşımızdaki bize bir şey anlattığında ona tavsiyede bulunmak yerine sadece dinlemenin daha anlamlı olduğunu;

Kendimizden başka hiç kimseyi değiştiremeyeceğimizi ve aslında buna hiç de hakkımız olmadığını;

Hayır yapmak yerine paylaşım algısı içinde olmanın önemini;

Yetersiz insanların sürekli şikâyet ettiğini;

Gerçek iyiliğin bizden bir şey istediğinde, istendiği ölçüde ve biz yürekten verebiliyorsak iyilik olduğunu;

Bir şeyleri açık ve net olarak ifade edebilmenin iletişimde çok önemli olduğunu;

Bedenlerimizi sakinleştirmenin yolunun zihni sakinleştirmekten geçtiğini…

Bir Bilebilsek ki;

Hayatın bir oyun olduğunun, oyuncunun da, senaristin de aslında kendimiz olduğumuzun ve farkında olduğumuz sürece senaryoyu değiştirebileceğimizin mümkün olabildiğini bir bilebilsek.

İşte o zaman acılar sona erer, tüm dünya barış içinde, sevgi içinde, paylaşım ve iş birliği içinde var oluşunu sürdürür ve hepimiz istersek bu gerçek olur.

Alıntı: Rüya Yüksel