Kuantum Olumlama Kitabından Alıntılar

Pamukk · 28-01-2009, 07:51 PM

Canım bunları Word'e kopyalıyorum her gün

Sonra print edicemmm

**sanemce** · 28-01-2009, 08:23 PM

canım benim çıktısını alamazsan da sorun etme.. önce wordde yazdığım için hepsi kayıtlı.. ben sana çıktısını alırım bitanem

Alıntı:

Pamukk Nickli Üyeden Alıntı

Canım bunları Word'e kopyalıyorum her gün

Sonra print edicemmm

Pamukk · 28-01-2009, 09:10 PM

Alıntı:

sanemce Nickli Üyeden Alıntı

canım benim çıktısını alamazsan da sorun etme.. önce wordde yazdığım için hepsi kayıtlı.. ben sana çıktısını alırım bitanem

Ah ben sana ne diyeyim kelimeler yetmedi

Biraz da çiçeklerimle benden bir güzellik bırakayım bu köşeye

**sanemce** · 28-01-2009, 10:21 PM

SORUMLULUK
“En birinci sorumluluğum kendim olmaktır.”

Ben, öncelikle ve sadece kendi
sorumluluklarımı yüklenirim.

Ve benim diğer insanlar karşısındaki
asıl sorumluluğum, onlara öncelikle kendi
sorumluluklarını sevinçle
yüklenebilmeleri imkanını sağlamaktır.

Sorumluluğumu sevinçle yüklenirim.
Çünkü onlar beni büyütür ve güçlendirir.

Görevlerimi sevinçle yüklenirim, çünkü
onlar beni ben yaparlar.
En büyük görevim, kendimi mutlu,
sağlıklı ve başarılı yapmaktır.

En büyük sorumluluğum ise, kendi
Hayatımın tamamen benim tarafımdan
oluşturulmuş olduğunu kabul etmek
ve ona göre yaşamaktır.

Doğumumu, ailemi seçtim ve bu seçimin
bütün sonuçlarını.
Sevdiklerimin görevlerini onların adına
yüklenmem. Bu, benim sevgimin gereğidir.

Onlara yardım etmek için hazır beklerim.
Yeri geldiğince ve hak ettikleri oranda
yardım ederim. Aynı şekilde ben de
hak etmediğim bir şeyi talep etmem.

Kendi yaşam sorumluluğumu
üzerime alma görevimi hiçbir koşul
ve sebeple ertelemem.

Sorumluluğumu aldıkça, bundan öncelikle
bütün hücrelerim yararlanırlar.
Olmam gerektiği gibi olmaktan gelen
neşe kalbime dolar o zaman, bütün
organlarım mükemmel çalışırlar.

Ve o zaman ben, önce sevdiklerime
ve sonra da çevreme gerçekten
yardım edebilirim.

Benim ikinci görevim, başkalarının da
kendi yaşam sorumluluklarını sevinçle
yüklenmeleri için onlara ilham vermektir.

Böyle oldukça, biz birbirimize bağımlı
olmadan gerçekten bağlanmış oluruz.
Böyle oldukça, biz özgür oluruz.

Sırtımda sadece kendi hayat sorumluluğum
var ve ben hafifim.
Annemin, babamın, çocuklarımın ve eşimin
sırtında da onların kaldırabilecekleri kadar
yük var, gerisi Tanrı’nın güçlü omuzlarındadır.
O’na hiçbir yük ağır gelmez.

Günümü nasıl planlayacağıma, neyi tercih
edeceğime ben karar veririm.
İşimi nasıl yapacağıma ve ne yapacağıma.
çünkü bütün bunların sonuçlarından
ben sorumluyum.

Her davranışımın, her düşüncemin
sonuçlarından sorumluyum,
başkalarının değil.

Sadece yapabildiğimi yaptıktan sonra,
başkalarının yaşayacağı acılar için
şeffaf bir tutum takınırım.

Herkesin kendi yanlışını yaşamaya
hakkı olduğunu bilir ve kabul ederim.

Özellikle ailem ve sevdiklerimin ayrı
birer birey olduklarını ve bu gelişme
yolculuğunu birlikte yaptığımız yol
arkadaşları konumunda bulunduklarını
hep aklımda tutarım.

Onlar şimdilik benim ailem olma rolünü
seçtiler. Öğrenmek, gelişmek,
Tanrı’ya benzemek ve
O’nun gibi olmak için.

Çevremdeki insanlar ve özellikle
sevdiklerim için her şeyi yapmaya hazırım,
onlar istediğinde ve almaya hazır oldukları
sürece. Onların hayatları ile benimkiler
arasındaki çizgiyi net olarak fark ederim.

Onlara yardım etmeye çalışırım, ama
onlara üzülüp-kahrolarak kendimi
faydasız hale getirmem.

Sorumluluk beni geliştirir ve olgunlaştırır.
Beni büyütür ve güçlendirir.

Sorumluluklarımın benim gerçek
sorumluluklarım olduklarını anlamak için
doğal bir ayırma yeteneğine sahibim.

Çünkü sorumluluklarım hem beni, hem de
başkalarını geliştiren ve güçlendiren
şeylerdir.

Sorumluluklarım bana neşe ve
canlılık verir.

**sanemce** · 29-01-2009, 01:07 PM

ŞÜKÜR
“Minnettarlık duyduğum şeyi kendime çekerim”

Öncelikle şükrederim hiç yoktan
varolduğum için.
O’nun bendeki özüne şükrederim.

Beni özene-bezene yarattığı ve bana akıl verdiği için.

Âlemlerde kimseye vermediğini bana
verdiği için; seçme özgürlüğünü!

Aklımda tasarlayabildiğim,
plan yapıp-hayal kurabildiğim için.

Bana deney yapma imkânı verdiği için.
İstediğim kişi olma imkânını verdiği için.
Bazen kadın, bazen erkek.
Bazen zengin, bazen fakir.

Deneyebildiğim için.
Bana bu deneyleri yapacak bir alan,
Dünya ve yaşam verdiği için.

Benle birlikte gelişen yol arkadaşlarım için.
Onlar olmasaydı kendimi tanıyamazdım.

Bana yardımcı olan melekler için.
Çevremdeki binlerce çeşit hayvan için.

Biz onlarla birlikte bu yolculuğu yapıyoruz.
Kediler, kuşlar,böcekler, atlar ve diğerleri için.

Düşünebildiğim için. Gülebildiğim için.
Ağlayabildiğim için.
Kahkaha atabildiğim için, çünkü böylece
herşey birden anlam kazanıyor.
Ağlayabildiğim için, çünkü böylece
kirlerimden arınıyorum.

Acılarım ve sevinçlerim için, çünkü onlar
benim kalbimin güçlü olmasını sağlıyorlar.
Ailem için, çünkü onlarla yalnızlığımı
paylaşıyor ve kendi benliğime
anlam veriyorum.

Gözlerim için, onlarla çevremi açık, berrak
ve renkli görüyorum.
Yanlışlarım için şükrederim,
çünkü onlar sayesinde öğreniyorum.

Kıyafetlerim için, kitaplarım için,
seyrettiğim filmler için, güzel gösteriler
için şükrederim.
Çocuklar için şükrederim, onlar bana
hayatı sevdiriyorlar.

Yeteneklerim için şükrederim, onlar
kendime saygı duymamı sağlıyorlar.
Aptallıklarım için şükrederim, onlar beni
akıllı yapıyorlar.
Şükredebildiğim için şükrederim.

Bana acı veren insanlar için şükrederim,
onlar sayesinde kendimi tanıyorum.

Ellerim için, kollarım için, ağzım ve
burnum için şükrederim.
Onlar benim harika araçlarım.
Ayaklarım için, onlar beni istediğim
yere götürüyorlar.

Dostlarım için şükrederim, onlarla acıları
küçültüyor, sevinçleri çoğaltıyoruz.
Bana düşmanlık yapanlar için şükrederim,
onlar bana kirlerimi gösteriyorlar.

Şükrettikçe çevremde yüksek nitelikli bir
alan yaratıyor ve bütün yüksek nitelikli
araçları kendime çekiyorum.
Mutluluğu, gücü, sevgiyi, neşeyi
yaratacak araçları kendime çekiyorum.

Şükrettikçe sağlıklı oluyorum ve
gücüm artıyor.
Ve yine şükrettiğim için, şükrediyorum.
Rüzgâr için, yüzümü yalayıp-geçen esintiye
şükür. Ağaçlar için. Yüce dağlar ve
küçük tepeler için.

Güneşin sıcaklığı için, içimi ısıtan,
aydınlatan güneş ve ay için.
Toprağa bastığımda onun yumuşaklığı için.
Bulutlar için ve masmavi
gökyüzüne şükürler.

Tadabildiğim için. Koşabildiğim
ve oturabildiğim için. Her bir eylemi
yaparken hissettiğim özgürlük duygusu için.

Etrafımdaki insanlar için. Onların yüzleri,
sesleri ve orada oluşları bile
anlamlı benim için.
Hepsi ayrı bir dünyanın kapılarını
açıyor bana. Hepsi bana bir şey öğretiyor.

Üzerinde rahatça dolaştığımız dünya için.
Varolduğum için bir kez daha.
Hata yapabildiğim için. Seçebildiğim
için ve seçimlerimin sonuçlarını
yaşadığım için. Duygularım için.
Ağladığım ve güldüğüm için şükrederim.

Özel yeteneklerim için. Farkına
vardıklarım ve varmadıklarım için.
Ve şükrederim, şükredebildiğim için.

ışıkk · 29-01-2009, 03:01 PM

Ben de Şükrederim Sanemce arkadaşım buraya bunları yazdığı için.teşekkürler, teşekkürler...

**sanemce** · 29-01-2009, 03:10 PM

ben teşekkür ederim ışıkçım

paylaştıkça büyüyoruz

katkım olabiliyorsa ne mutlu bana

sevgiler

Alıntı:

ışıkk Nickli Üyeden Alıntı

Ben de Şükrederim Sanemce arkadaşım buraya bunları yazdığı için.teşekkürler, teşekkürler...

**sanemce** · 29-01-2009, 04:45 PM

KENDİN OLMAK
“Olmadığım bir şeyi deneyimlemeyi
bırakıyorum; olduğum şey oluyorum.
Kendim oluyorum.”

Sadece kendim olmayı seçiyorum,
her şeyi ile ve bütün olarak.
O zaman ben olmadığım şeyi deneyimlemiş
olmaktan getirdiğim bilgiyle, olduğum
şeyin ne olduğunu çok iyi bilirim.

Mükemmel olmak yerine, kendim olmayı
seçtiğimde, aslında gerçek mükemmelliğin
bu olduğunu bilirim. Kendim olmanın
o muhteşem duygusunu.

İyi olmak yerine, kendi gerçeğini ifade
etmenin ne kadar akıllıca olduğunu bilirim.

Çünkü insan ancak kendisi olabilir ve
bu, yapabileceği en iyi şeydir.

Nasıl ki bir çam ağacı bir kestane olmadığı
için kendisinin mükemmel ya da
iyi olmadığını düşünmüyorsa, nasıl ki bir
kedi bir kuş olmadığı için iyi olmadığını
düşünmüyorsa; ben de kendimden
başka bir şey olduğumu sandığım
zamanlarda hissettiğim yetersizlik
ve eksiklik duygusunun ne kadar
komik olduğunu fark ediyorum.

Evet, o zaman öyle düşünmeyi seçmiştim,
şimdi ise, böyle düşünüyorum.
İkisini de ben seçtim.

Düşüncelerim bana aittir. Benim kişiliğimin
orjinal ürünleridir onlar.
Onlara bakar, izler ve artık işime
yaramayanları ve bana ait olmayanları
ayıklar, değiştiririm.

Her iki durumda da onlar sadece benim
düşüncelerim oldukları için onları severim.
İnançlarım bana aittirler.
Onları adım adım oluştururum.
Her an değiştirip-düzelterek ilerlerim.

Her bir deneyimim, ki bütün deneyimlerim
birer öğrenme eylemidir, bana yeni şeyler
öğretir. Ve böylece ben inançlarımı da
geliştirir, öylece yoluma devam ederim.

Hatalarımı seviyorum, çünkü onların
benim deneyimlerim olduğunu öğrendim.
Hiç hata yapmasaydım,
hiç öğrenmiyor olacaktım.

Bedenimi seviyorum.
Oradaki her bir kıvrımı, her bir uzvumu;
çünkü onlar bana aitler.
Benim biricikliğimi, tekliğimi ve
özel oluşumu yansıtan şeylerdir onlar.

Yüzümün ifadesini seviyorum.
Dünyada her şeyi ile benle aynı olan
ikinci bir kişi yok.

Yeteneklerimi seviyorum.
Onları ben bir çok hayatlar boyunca
elde ettim. Oluşturdum ve geliştirdim.

Aklımı seviyorum. Kendime ait
özel düşünme biçimim ve zekâ türümle
farklı oluşumu seviyorum.

Ve başka insanların farklılığına,
özgünlüğüne baktığımda o muhteşem uyumu
görüyorum; çeşitlilikteki birliği!

Aynaya baktığımda, gözbebeklerimde
gördüğüm kişiyi seviyorum.
O benim. Yüzyıllar boyunca
birlikte yolculuk yaptığım kişi.
Ve hep onunla olacağım.

Ben kendi orjinalliğimi ifade ettikçe
ve başkaları da aynı şekilde yaptıklarında;
o zaman dünya daha renkli ve
daha zengin bir dünya olur.

Herkes kendisi olmayı başardığında,
biz bilinçli olarak dünyada cenneti
yaratmış oluruz.