[papatya_27]

hayatımın bi döneminde müthiş çıkmazdaydım..her gün ağlıyodum, hayat düzelmeyecek ve yasantımın hep öyle olacağını düşünüyordum..hatta komik gelebilir aglamaktan bi önceki yılıma göre coktüğümü bile hissederdim o kadar ki aynalara bile küsmüştüm.. çaresiz olduğumu beni anlamalarını istediğim kişilerin anlayamadığını ve içimde gitgide boğuldumu hissederdim...
ama biliyo musun hiç de öyle değilmiş seni anlayan, seni çaresizlikten kurtaran biri varmış..o dönem sadece rabbime sığındım elimden birşeyler gelmiyordu çünkü dipsiz bir kuyuda gibiydim hayat tam da bitti derken rabbim seni çok güzel bir hayatla mükafatlandırıyor..o ki kullarını asla yalnız bırakmaz...şimdi o yıllarımı düşündükçe ne de çok yıpratmışım kendimi diyorum.inan su akıp yolunu buluyor..hayat herzaman berbat gitmiyor..yeterki umudunu yitirme..RABBİME sonsuz güven, tüm kalbinle..
ve bişey daha söylemek istiyorum belki garıp geleccek ama o dönem yasadığım problemler üzüntüler boşa değilmiş belki çok zor bi sınavdı ama ayaklarımın üzerinde durmayı öğretmişti hayat..şükürler olsun ki şimdi hayata karşı kendimi daha güçlü hissediyorum..ve başıma gelebilecek en kötü ihtimali bile aklımdan geçireiliyorum artık..önceden buna asla cesaretim olmazdı...yalnız olmadığını bil arkadasım ve yürekten hisset bunu