[Işıldayan Safir]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Selam Zerynthiacım,

Yazdıkların beni çok mutlu etti. Gerçekten karşılıksız sevgiyi öğrenmek zorlu bir süreç. Elbette çeşitli aşamalardan geçiyor insan. Düşe kalka öğreniyoruz, çok şükür ki bunun daha doğru bir yol olduğunun farkına varıp içimize sindirebilmişiz. Bir ömür bunu göremeden mutsuzluğa düşen insanlar var. Anlaşılmak güzel şey. Bir kısım insan benim budalalık yaptığımı düşünüyor. Dediğin gibi, "Sevmek ve hissedebilmek için geldik bu dünyaya".

Ben de Nazım Hikmet'ten bir not bırakıyorum buracığa;

"Sevdiğin müddetçe ve sevebildiğin kadar, sevdiğine her şeyini verebildiğin müddetçe, verebildiğin kadar gençsin"

Sevgiler canımcım:))

Evet o kadar doğru bir noktaya değinmişsin ki. Bu arayışımızı eleştiren bizi hayal dünyasında dolaşanlar olarak gören çok fazla insanlar var. Aslında ben bu gibi durumlarda onlara acıdığımı farkettim. Bu da öğrenilmiş çaresizlik işte...

Düşünsene sevgiyi bulmak için, içimizi daha çok sevgi ve huzurla doldurmak için çırpınıyoruz. Ama işte ne deniyor, marketlerde satılsaydı alırdın ya da huzur mu? mezarda zaten huzura ereceksin gibi soğuk espiriler yapılıyor. :)

Huzuru mezara bırakmak ne kadar doğru bir yaklaşım bilemiyorum. Malesef trajikomik huzura ermek için ölümü beklemek. Bu dünyada hiçbir şeyi çözümleyememişken, değil insanlara kendine bir faydan dokunmamışken, herkes kavga dövüş halindeyken, koca ömrüm heba oldu inançlarıyla yaşlanıp ölen insanlar mezarda nasıl huzura erecek onu da bilemiyorum. Ancak bildiğim bir şey var o da şu: Bu ruh bu bedendeyken yakalayabilmek önemli sevgiyi, huzuru, mutluluğu... Öldükten sonra napıyım. :))

Sevgiyle kal, sağlıkla nefes al.