[Berilce]

Şahin ile Horoz

Şetrebe, Dimne’ye hikâyesini anlatmaya başladı.

Şahin, tatlı bir daire çizerek süzüldü, yüzyıllık çınar ağacının dalına kondu. Gerçi kendisini hafif hafif esen rüzgârın kollarına bırakmıştı ama; yine de yorulmuştu inerken. Bir süre konduğu dalda soluklandı, yorulan kanatlarını gerdi, üzerindeki tozları silkeledi ve “biraz kestireyim” diyerek iyice yayıldı. Tam bu sırada bir ses duydu, horozun biri bağırtıyla kaçıyordu. Çınarın altına geldiğinde soluk soluğa kalmıştı. Dönüp arkasına baktı, kimsenin gelmediğini görünce rahatladı.
Horozun kaçışını görmüş olan şahin:

- Hah hah hah! Diye gülmüştü.
Horoz “o da kim” diye çevresine bakınırken, Şahin yukarıdan seslendi:
- Benim, dostum, ben, Şahin, başını yukarı kaldır.
Horoz sesin geldiği yöne kaldırdı başını, Şahin’i gördü, Şahin hala gülüyordu:
- Ne oldu, kimden kaçıyordun öyle?
- Tabi gülersin, dedi Horoz sana göre bir şey yok.
- Kim kovalıyordu seni?
Horoz:
- Sahibim dedi, kim olacak, şu ilerideki çiftlikte yaşıyorum ben.
- Size şaşıyorum, dedi Şahin, sahipleriniz, henüz yumurtadan yeni çıkmış bir yavruyken özenle besleyip, büyütüyorlar, sizler için güzel evcikler yapıyorlar, kümeslerde bir eliniz darıda bir eliniz arpada yaşayıp gidiyorsunuz, yine de size yaranamıyorlar… Yahu, kendisine bu kadar yararı dokunan insanlardan kaçılır mı?
Horoz, Şahin’in küçümseyici sözlerini dinledikten sonra:
- Sen, dedi, bir Şahin’i tavada kızarırken veya şişe geçmiş közde pişerken gördün mü hiç?
- Yook, dedi Şahin laubali bir tutumla, ne olacak?
- Ben, dedi Horoz; çok horozlar, tavuklar gördüm sahibim pişirirken, ona
Nasıl güvenebilirim?
* * * * *
- Şetrebe bu öyküyle ne anlatmaya çalışıyordu? Dimne, kurnaz kurnaz gülüyordu. Zavallı öküz gerçekten ona inanmıştı. Arslan’ın kendisine güvenmemesinin kötü sonuçlar vereceğini mi anlatmıştı verdiği bu örnekle?
Dimne, Şetrebe’yi teselli eder gibi:
- Üzülme dostum, dedi; bunlar bir bakıma olağan şeylerdir. Senin gibi bilgi ve hikmet sahibi kimseleri çekemeyenler çok olur. Arslan’ı da sanırım onlar aldatmıştır.
- - Haklısın kardeşim, dedi Şetrebe, ama üzülmemek elde mi? Arslan efendimiz artık bana güvenmiyor, ben ona nasıl güvenebilirim?
- Peki, dedi Dimne, şimdi ne yapmayı düşünüyorsun?
- Hiçbir şey, dedi Şetrebe, iş olacağına varır.
- Kuşkusuz, dedi Dimne; iş olacağına varır ama, sen de bazı önlemler almalısın, her şeyi kaza ve kadere bırakamazsın.
Şetrebe:
- Karşında birkaç düşman birleşmişse senin yapacağın çok az şey kalmıştır, dedi.
Dimne, Arslan’a karşı Şetrebe’yi kışkırtmaya devam ediyordu ve:
- Bu her zaman dediğin gibi olmayabilir, diye itiraz etti.
Şetrebe:
- Bak Dimne, dedi, sana bir öykü daha anlatayım da, senin mi dediğin doğru, yoksa benimki mi gör.
- Ve Şetrebe, “Acıklı bir deve masalını” anlatmaya başladı … (Devam edecek…)