Bir Keklik Masalı

[Berilce]

Bir varmış,Bir yokmuş Çayırda çimen, toprakta nem, insanda elem
Tükenmeyecek kadar çokmuş
Evvel zaman içinde
Kalbur saman içinde
Develer top oynarken
Eski hamam içinde
Yeşil mi yeşil
Güzel mi güzel bir orman içinde
Gece gündüz güzel sesiyle ötüp duran bir keklik yaşaröış.
Bir gün çalılıklar arasında yine en güzel şarkılarını söylerken, oralarda gezinen bir şahinin dikkatini çekmiş.
Gevenlerde seken kekliğe dost olmayı önermiş şahin.
Keklik gülmüş.
-Baksana yüzüme, demiş, hiç Enayi yazıyormu?
Şahin yalvarmış, yakarmış, olmadık yeminler etmiş, dökmedik diller komamış, şahin ile kekliğin dostluğunun aleme örnek olacağından söz etmiş, bu iki kuş türü arasında düşmanlığın kalkacağını anlatmış, sonunda kekliği inandırmış.
Birlikte şahinin barınağında yaşamaya başlamışlar.
Önceleri kekliğin ötüşü, şahinin hoşuna gidiyormuş. Sabahları onunla uyanıyor, gece geç vakte kadar dinliyor, öyle yatıyormuş.
Bir gün karnı acıkmış şahinin.
Dışarda şimşekler çakıyor, yıldırımlar iniyormuş yere.
Yağmur sağnak sağnak.
Şahin ava gidemiyormuş kaç gündür.
Açlıktan karnı yapışmış birbirine, kıvranıp dururmuş.
İlkin kekliğe:
-Yeter artık, şu çirkin sesinden bıktım, ötüp durma başımda! demiş, susturmuş onu.
Sonra, gece vakti:
Yukarıya konup, bana gelen ışığı engelliyorsun, diye çıkışmış.
Zavallı keklik:
-Geceleyin güneş ne arıyor, diyecek olmuş, birden parlamış şahin:
-Nee! Bana yalancı diyorsun haa! Al sana! Al sana!... diye bir güzel pençeleriyle parçalamış kekliği ve afiyetle indirmiş midesine...

[maviinci]

Gerçek hayatta da şahit oluyoruz gerçekten şahinlerle kekliklerin dostluğuna(!), netice de ayynı masaldaki gibi oluyor malesef :/ Teşekkürler