ayçiçeği

uzun bir süredir siteye girmiyordum,gündelik yaşamın yoğunluğundan.bu akaşam içimden geldi siteye girmek ve gözüm ilişti kanser kelimesine.bizzat bu hastalığı yaşamış ve iyileşmiş bir insan olarak benimde birşeyler yazmam gerek diye düşündüm.
yazmalıyımki 4 sene önce benimyaşadıklarımı şuanda yaşayan başka insanlar okusunlar ve yalnız olmadıklarını anlasınlar.19 yaşımdaydım kanser olduğumu öğrendiğimde evet psikologların araştırmalarında açıkladıkları gibi insan ilk öğrendiği anda inkar yoluna gidiyor ve istemdışı bir şok yaşıyor.belkide o şok yaşanmasa herşey dahada kötüye gidecek.çünkü öğrendiğiniz ilk anda eğer şoka girip duyarsızlaşmazsanız bu haber size kaldırabileceğinizden daha ağır gelebilir ve teslimbayrağını çekebilirsiniz hiç düşünmeden.doktorum bana açıklama yaptığı andan itibaren sanki hayatı bir pencereden izliyor gibi olmuştum ben kimimneyim kanser nedir ne olacakşimdi...banane tüm bunlardan hiçbiri beni ilgilendirmiyor gibisinden bir psikoloji sonradan düşündükçe anladım ki aslında bu hislerin nedeni kanseri yanlış tanımammış.doğduğumdan beri beynime yerleşmiş yanlış öğrenilmiş bir bilgi.kanser denilince aklımıza olabilecek en kötü hastalık gelir her zaman.yaşadıktan ve gerçekten hayatın farkına vardıktan sonra ,aslında kanserin benim yaşamım için ne kadar eğitici ve öğretici bir süreç olduğunu anladım.
tabiki yaşanan bu süreçte hastanın hayata olan yaklaşımı ve hasta yakınlarının hastaya olan yaklaşımı çok önemli.
anlatmakla bitirebileceğim bir konu değil ama kısaca hastalar ve hasta yakınlarına bir kaç şey söylemek isterim:
neden ben sorusunu kendinize sormaktan vazgeçip bunun herkesin başına gelebilecek bir hastalık olduğunu ve tedavisi olduğunu fakat ;asıl önemli olanın sizin bu hastalıktan kendinize ne gibi bir pay çıkaracağınız olduğunu düşünün.belkide hayatta kıymetini bilmeden hiç bitmeyecekmiş gibi yaşadığınız bir çok şeye sahipsiniz ama bunların farkında bile değilsiniz.durun ve çevrenize kendinize bir bakın.
araştırın hastalığınızın türünü tedavi yöntemlerini tedavinin başarılı olabilmesi için neler yapabileceğinizi araştırın.
tedavi sürecindeyken muhtemelen depresyona girebilirsiniz,özellikle kemoterapi gören hastalar için saçlarının dökülmesine sebep olan ilaçlar kullananlar için söyleyebileceğim tek şey:onların kökü sizde ve emin olunki eskisinden daha sağlıklı bir şekilde çıkacaklar tedavinizin sonunda.
tedavi süresince ağrılarınız olabilir,miğde bulantınız artıp azalabilir unutmayınki bunların hepsi geçici bir süre yaşanacak.ağrılar konusunda en çok işe yarayan şey ağrıyan yerlerinize masaj yaptırmak.profesyonel biri tarafından değil yanınızda kim varsa size masaj yaptığında ağrılarınız bir süreliğine azalacaktır.miğde bulantısına karşıda haşlanmış patates yemenizi öneririm.
veee bol bol neşeli müzikler dinleyin ,gülümseyin,karamsarlığa kapılsanız bile bunu umursamayın.insan bazen karamsarlığada kapılabilir.

hasta yakınları:hastanın durumunu ondan asla saklamayın.hastalığının aşamasını ve mümkünse ilk olarak hastalığını ,hastaya doktoru açıklasın.
hastayı,sen hastasın sokağa çıkma arkadaşlarınla görüşme ,kimseyle öpüşme ,dışardan yiyecek yeme gibi bir takım kısıtlamalara sokup bunaltmayın.tabiki hijyen çok önemli.onun yerine dışardan yemek yiyebileceği hijyenik olan bir kaç öneri getirin.
kendini bırakmaması daha enerjik olabilmesi için onu teşvik edin.birlikte fazla yorucu olmayan kısa yürüyüşler yapın.
hastalar bazen yalnız kalmak isteyebilirler,bazı durumlarda gözyaşlarını tutamayabilirler.bunun normal bir davranış olduğunu unutmayın ve ona destek olun.sizin için de zor olan bir süreç bu şüphesiz fakat öncelikle düşünmeniz gereken kişi hastadır.sizinde moraliniz bozuk olabilir,karamsarlığa kapılabilirsiniz ama kesinlikle bunu hastaya yansıtmayın.her defasında onun çok güçlü olduğunu ve bu hastalığı kesinlikle yeneceğine inandığınızı dile getirinki oda kendine güvensin ve evet yeneceğim desin.
eviniz ,hastanede kalıyorsanız hastane odanız her zaman kalabalık olsun.kalabalık ve neşeli bir ortam çoğu kez hastanın karamsarlığa kapılmasını engeller.ve terkedilmişlik duygusuna kapılmaz.bu insanların hepsi benim için burda diye düşünür ve hayata daha sıkı bağlanır.

yazılacak,anlatılacak çok şey olmasına rağmen aklıma ilk gelenler bunlar.faydalı olması dileğiyle.kucak dolusu sevgiler...