[Pelish]

Merhabalar,

Yazını okudum, başımdan sana benzer bir olay geçti, çok uzun bir hikaye olduğu için çok kısa olarak geçiyorum;

Lise çağlarında başladı, çok bir birimizi çok sevdik hani kıskançlıklarımız haricinde hiç kavga etmiyorduk, tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş hesabı idik fakat askerlik mevzusu çıktı erteletebilirdim, ama zaman kaybetmek istemedim, söz yaptık hemen gittim, hayatımda en zor geçirdiğim zamanlardı, çok tartıştık bir sürü değişik mevzu oldu ailesi ile şuyu buyu derken askerliğimin son üç ayı çalıştığı iş yerinden birisi ile bişiyler yaşamaya başlıyor, ben öğreniyorum çalıştığı yerde yüzükleri herkezin içinde suratına atıp aile mi bile arkama aldığım kişi için bir çırpıda bitirdim... tekrar askere dönmek zorunda kalıyordum he şimdi o son 3 ay geçmek bilmedi her saniye bana 1 saat geldi zar zor bitirdim, suratıma telefonlar kapandı dalga geçildim, neler neler, inanmazsın çocuk gibi ağladım 3 ay boyunca askerden geldim 7 ay bir sandalye üzerinde oyun oynayarak film izleyerek ağlayarak geçti peki ne oldu ? şu anda evli çocuğu var.... he umrundamıyım hayır peki af edersin oramı buramı ben yırtarken ne oldu ? acısını yaşarken içimdeki o acının tarifi yok zaman geldi inttiharr teşebbüs ettim izleri hala mevcut. dönüp şimdi arkama baktığımda sadece koca bir geri zekalı beni gördüm. Ondan kafana hiç takma ömür geçiyor önüne neler çıkacak neler bunun tek bir ilacı var zaman hayatını yaşamaya bak

7 sene geçti hala dediğim zamanlar oluyor yara kalır kabuk bağlar kaşıyıpta kanatma kardeşim, bırak izi kalsın benim gibi, onun hiç bir şekilde tedavisi yok beyaz kefenle senle beraber gidecek...... benden sana tavsiye.

Sevgi ve saygılarımla :)

Ahmet