[Emel..]

öncelikle;herkese merhaba..
konuyu doğru yere açtığım hakkında fazla bi fikrim yok.. bakarak girdim ama doğru değilse de denişterebilrseniz sevinirim.. ama sakın silmeyin..
nerden başlıyayım,nsl anlatayım bende tam bilemiyrm açıkçası.. ama yardımınıza gerçekten ihtiyacım var.. buraya gelmem ne şekilde oldu ilk onu anlatiim ben size.. bir firma üzerinde araştırma yapıyodum.. ona nsl ulaşabilirim diyerekten.. internette dolaşırken birden burada aradığım firmaya ait bi yazı gördüm.. dedim heralde bu yazı ve bu site aradığım firmaya ait diye düşündüm ve altına da onlara ait olduğunu düşünerekten bi kaç bişy yazdım.. ve sonrada yazdığım yeri bulmak ve firmaya da çbk ulaşmak içinde buraya üye oldum.. ama yazdığımı bulamadm.. :(.. ve çok farklı şeylerle karşılaştım.. neyseki ismi Z harfiyle başlayan birine msj gönderdim.. (ismizini tam hatırlayamadmda ondan Z dedim.. :)..) acil olduğunu ve bu sitenin kime ait olduğunu sordum.. o an bana gerekliydi.. hemde hemen.. çünkü yazdığım yazı alakasız bişiydi.. sonradan farketmiştim ve silme gibi bi durumum yoktuda.. bide yazdığım şeyide bulamadığım için.. ama sonra biri bana ulaştı ve sitenin sanırım sahibi olan kişiydi.. kendisiyle konuştum ve çok saolsun sildiğini söledi.. ki inş.ta hayla öledir.. :).. çünkü rezilliğimi kimse görsün istemem.. :d.. Z'den ani çıkışımdan dolayıda üzgünüm.. kbakmayın tekrardan.. Atakan beye de tekrardan teşekkürler.. neyseki buraya gelişim böle bi yoldan geçti işte.. :)..
asıl konuya gelirsek.. buraya gelmem bir şans eseri olduğunu düşünüyrm.. bilgisayar bilgimin bu denli az olmasına rağmen bişyler beni bi şekilde buluyo ve yardımcı olabiliyolar.. Allahıma şükürler olsun diyrm.. buraya geldim,konulara baktım.. ve tuhafıma giden şeyde yalnız olduğumu düşünürken buraya girince yalnız olmadığımı hissettim.. çünkü ben gibi ve bnm gibi olan birçok insan varmış.. yanlış anlamayın kötü açıdan sölemiyrm.. sadece sevindim.. bnm gibi olan yok sanıydm sadece ben böleyim sanıyodm ama değilmiş.. :)..
kısaca hayatımı anlatiim.. ister dinleyin ya da dinlemeyin ama bana yardımcı olun.. lütfenn..
şöle sölim.. hayatıma bu şekilde devam etmek istemiyrm.. içimde bir canlılık var bunu hissedebiliyrm ama bunu açığa vurmaktan korkuyrm.. korkularım beni esir almış durumda..sanırım.. ama ben korkularımla yaşamak istemiyrm.. çünkü yapmam gereken ve olmasını istediğim şeyleri benden söküp alıyolar.. yapamıyrm ve başarılı olamıyrm.. da önce küçükken bi türkçe öğretmenim tarafından çok sessizmişim diye rehber hocama yönlendirildim.. gitmeyi hiç istemedim.. ama gitmek zorundaydım.. hocam istemişti.. annemle gittim.. ilk görüşmemizde bana bişyler anlattı.. tam hatırlamıyrm ama bir ceviz kabuğundan bahsettiğini hatırlıyrm.. bana bişyler soruyo ama utancımdan ve hani doğru konuşamıcam diye sustum hep.. ama sustuğum kadar da içim içimi yedim.. neden konuşmuyrm diye.. cvp vermeyi çok istedim ama yapamadm.. :(.. bana tavsiyesi şu oldu:hergün evin içinde 20 defa bağırarak anne,baba ve abla dicekmişim.. bide ablam varda.. bana kabuğumu kırmamı ve artık açığa çıkmamı sölemişti.. sonuç ne oldu...? ben yapamadm.. :(.. yapmadımda diyebiliriz aslında.. çünkü saçma gelmişti.. ve yine utandım sanırım..
ama lise hayatım orta derecede geçti diyebilirim.. ve insanın arkadaş çevresinin çok önemli olduğunuda vurgulamak isterim.. ne kadar sesli arkadaşlar varsa sesin kısık olsa bile sen duyulursun.. ama ne kadar pısırık arkadaşların varsa onlara bakaraktan konuşmassın,susarsın ve zamanla da zaten konuşmayı unutursun veya kelime sığırcığın azalır.. sanırım arkadaşlarımı bu konuda biraz yanlış mı seçtim ne.. nedeni bnm de bilmediğim bi sessizliğin içinde boğulup gidicem diye korkuyrm.. hayatla mücadele etmek ve başarmak istiyrm.. ama bişiyler beni engelliyo ve geri çekilmek durumunda kalıyrm.. o zamanda işte başaramıyrm.. :(.. hep aynı insan oluyrm.. seviyesi belli olmayan,aciz,ezik ve başarısız sefil bi insan..
üniversiteyi kazandm.. gittim.. 2 yıl 2 yılda bitti çok şükür.. üniversite hayatı ve yaşamı o kadar gzl ve eğlenceli ki.. ama ben tam yaşadığımı düşünmüyrm.. ot gibi yaşadığımı düşündüm her geçen gün.. okuldan eve-evden okula.. hiç bir aktivite yok.. hep ders ders ders.. çalış çalış dur.. çok çalıştım.. inkar edemem ama bişiy oldu.. üniversite 2.sınıf 2. dönem bişiy oldu.. hiç unutmuyrm o seneyi ve o senenin hayla bana zarar vermeye devam etmesini..
o günlerden itibaren hayatı boşvermeye baktım,vazgeçtim.. herşeyden vazgeçiyrm.. umursamıyrm.. herşeyi savurup atıyrm.. derslere çalışmak zorundayım ama çalışmıyrm.. banane diyrm.. ilgilenmiyrm.. ders çalışmak zorundaydm ama kitabı önüme aldığımda böle bi iğrençlik geliyodu,nefretlik.. bakasım gelmiyodu ya.. ben bile kendime şaşırıydm.. ya diydm kızım noluyo sana.. hiç anlamadığım ve hayla anlayamadığım şey hayla yakamı bırakmış durumda değil.. hep kolay yolları seçiyrm ama bana bi katkıları olmuyo ki.. da çok hayatımın içine ediyolar.. ben bişylerden korkuyrm.. ama neyden...? bnelerden...? :(..
hayatımı mahfeden şey nedir ve neden hayla peşimde.. iş için birini aramak istiyrm ama bişiy beni engelliyo.. KORKULARIM.. insanlardan,insanlarla konuşmaktan korkuyrm.. :(.. ama ben bu korkularımı yenmek istiyrm.. sessiz bir hayat değil.. çok canlı,renkli,başarılarla dolu bir yaşam ve sesli bir hayat istiyrm.. ama olmuyo.. yapamıyrm.. başarılı olamıyrm.. :((.. çbcak vazgeçiyrm.. ya devamı gelmesse diye korkuyrm.. tmm bir yola çıkıcam ama ya devamı gelmesse.. :(.. ama yaşamadanda ögremem ki.. doğru.. ama işte kolayı seçip hiç bişy yapmadan bekliyrm.. neyi bekliyosam artık.. :(..
bişiyler yapmak zorundayım ama.. ailem,çevremdeki insanlar.. artık üstüme üstüme geliyolar.. bir hiç olmadan yaşamayı neden ister ki bir insan.. ben bir cvp bulamıyrm.. bulamadmda.. :(.. sizin bir cvbınız olur mu ki acaba..
korkularımı yenmek,hayatımı yaşamak ve en önemlisi bu hayatta ,bende varım, diyebilmek istiyrm..
başarılı olmak,başarmak istiyrm..
ben bunları yapamıyrm ama.. :(..
birileri burda,birilerine hocam dediklerini duydum.. gerçekten gzl bir site,faydalı,yararlı,kendimi burda buldum diyebilirim aslında..
paylaşımlar çok gzl.. birileri birilerinin hayatını deniştirmiş,onlara rastladım.. gerçekten bu olabilir mi...? deniştirilebilir mi...?
ben sizden ricam sizin bilgilerinizden birazcık beslenmek istiyrm.. ne kadar anlayıcı anlattım bilemiyrm ama bildiğim bişiy var.. oda belirsizlik yaratan korkularım neden ve neden peşimi ben istediğim halde bırakmıyolar ve bunları nsl yenebilirim...? sessiz olmak yerine sesli olmayı nsl gerçekleştirebilirim ya da nsl olabilrim...? hayatımı bende kazanmak istiyrm.. ama nsl...? :(.. hayaaaatt.. bnm hayatım.. nerdesin...? :(((..

mrb.lar:)
merak ettim yeniden baslasan hayata neyi degistirmek isterdin?

[Emel..]

işsizliğimi.. ama konuya dair açıklamalar bekliyrm.. teşekkürler..

[Işıldayan Safir]

Çıkış yapmadınız öncelikle. En azından ben öyle bir şey farketmedim. Sadece biraz telaşlısınız. Olabilir bu da yadırganacak bir durum değil. :)

Asıl konuya geleyim. Olumsuz düşüncelere çok fazla odaklanmış durumdasınız. Onlara bu kadar sıkı sarılmaktan vazgeçmenizi öneririm. Bunu ancak kendi isteğinizle yapabilirsiniz. Şimdi istiyorum ama olmuyor diyebilirsiniz. Peki seçiyor musunuz olumluya odaklanmayı ve iyi şeyler düşünmeyi? Bir kaç gündür gözlemlediğim kadarıyla seçmiyorsunuz.

Bir şeyi kırk kere söylersen gerçeğin olur diye laflar boşuna söylenmiş değil. Devamlı olumsuzlukları ve istemediklerinizi dillendirirseniz bunu seçmiş olursuz. Çünkü tüm enerjinizi buna harcıyorsunuz. Olumsuzluklara bu kadar takılıp düşünmeye, kendimizi hırpalamaya enerjimizi harcarken, iyi ve olumlu düşüncelere odaklanmayı neden başaramıyoruz? Bu aslında isteklerinizi hak etmediğinizi düşündüğünüz anlamına geliyor. Çünkü evrene devamlı yetersiz olduğunuz mesajını veriyorsunuz. Dolayısıyla hak etmediğinize inandığınız bir şeyin size gelmesini bekleyemezsiniz.

Bunu şöyle somutlaştıralım. Birine sevdiğiniz birisi de olsa hak etmediği bir şeyi verir misiniz? Bu para olabilir, eşya olabilir. Zaman zaman sevgimizi bile hak ediyor hak etmiyor diye düşüncelere kapılıyoruz.

Öncelikle kendi değerinizin farkına varın ve kendinizi sevip, saygı gösterin. Bu anlamda telkinlerin faydasını göreceksiniz.

Başlangıç telkinleri ego ve suçluluktur. Zaten üyelik yaptıktan sonra e-mailinize yollanmıştır telkinler. Telkinler hakkında ayrıntılı bilgi almak için rehber bölümünü inceleyebilirsiniz.

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...inleyebilirim/

Ayrıca kendinize bir günlük açarsanız deneyimlerinizi ve gelişmelerinizi yazarak ilerlemelerinizi daha net bir şekilde gözlemleyebilirsiniz.

Ancak hatırlatmamda yarar var. Olumlu düşünmek bir yaşam biçimidir. Bunu alışkanlık haline getirmeniz gerekir. Aslında bu içimizde var ancak günlük koşuşturmalar ve egoya karşı savunmasız olduğumuzu hissettiğimizde zor olduğunu düşünüyoruz. Aaa istiyorum ama yapamıyorum demek yeterince çaba göstermiyorsunuz demektir. Bunun üzerine gitmeniz ve daha çok çabalamanız gerekmektedir. Bu hayatımızın her noktasında böyledir.

Sevgilerimle.

[Emel..]

yorum için teşekkürler.. uygulamaya koyucam.. saolun.. :)..

[bluegirlx]

beceremiyorum dediğin için beceremiyor olabilirsin..herkez ne yapıyorsa kendine yapar her an seçim anınız ..birine derdinizi anlatırken bile lütfen dikkat edelim.yada etmeyip sorunların tekerrür etmesini izleyip duralım..

[emili85]

Bence bazı öğretmenlerin vermiş olduğu yanlış eğitim sesssiz insanları daha da içine kapalı hale getiriyor.temelde bu öğrencilerle ilgilenilse onlara güven duygusu kazandırılsa daha rahat düşüncelerini ifade edebilirler.Ben sınıf öğretmeniyim.Ve sınıfımdaki sesssiz öğrenciler üzerinde deniyorum bu yöntemi.onları en ufak bir durumda ödüllendiriyorum.zorlamadan düşüncelerini paylaşmalarını istiyorum.Bir müddet sonra açılıyorlar. Tabi kişinin kendindende kaynaklanan durumlar var. bazıları hiç açmıyor kendini.daha başka ne yapabilirim bilmiyorum.özellikle onlarla ilgileniyorum.çünkü öğrenciyken bende sessizdim ve öğretmeniniz hiç benim gibi olanlarla ilgilenmezdi.varsa yoka öne çıkanlar sınıftaydı sanki.Bizim varlığımız bile hissedilmiyordu.ve ben hala o günlerin izlerini taşıyorum.hala düşüncelerimi açık bir şekilde ifade edemem.Topluluk karşısında çok fazla konuşamam.Ama bu sitenin bana faydalı olacağına inanıyorum.inanmak başarmanın yarısıdır değil mi?