[ZEYNEPAYY]

Aslında bi kişi hayata tutununca başka birileride ona tutunuyo ondan umut alıyor yaşama bağlanıyor aynı yukardaki şirin sincaplar gibi:)
Sizin yaşamanız birilerin yaşama sevinci bunlar anne kardeş hasta bi arkadaş hatta kedi kuş köpek bile herkes bağlı birbiirne ne kadar amanda yalnızları oynasakta yalnız değiliz hayat oyununda..açınca gözlerimizi dikkatle bakınca görürüz yanımızdaki elimize ayağımıza dolanan bağları çümki karıştırmışız işin yoksa çöz şimdi:))
Benim çocukluk arkadaşım var Olcay evliliğini aile baskısı yüzünden yanlış bi seçimle evlilik yaptı..sonuç kötü..çalışmayan dayak atan eve kapatan berbat bi hayat yaşatmış ona kızkardeşim bi italyan pastanesinde şef olarak çalışıyodu arada çocuğunu alıp gelirmiş yanına..kardeşim diyodu çok yıpranmış görsen tanımazsın diyodu üzülüyodum..bi gün kapı çaldı açtım gerçekten tanıyamadım baktım ölece yüzüne bana zeynep ben Olcay deyince hımk oldum size dim yaşlı zayıf bi kadın görünümde biri ama daha çok gençti yaşadıkları insanı nasılda yaşlandırıyo diye geçirdim içimden..ama belli etmedim ona kendisini daha kötü hissetmesini istemedim dedim hayırsız gelmezsen unuturum böle simanı diye espiri yaptım gülümsedim..Sonra eşinden ayrıldı uzunca bi süre kendisine gelemedi bi gün aklından r etmeyi düşünüyomuş..oturmuş koltuğa arabasına binip gittiği yere kadar gidip hiç bilmeden sonra kendisini ilaçla zehirlemeyi yok olmayı istemiş..tam bunları düşünüyoken kararda verdim sanki diyo o ara Çocuğu geliyo yanına..Anne sen beni seviyomusun?diye soruyo..o anda kafama topladığım bütün kara bulutları düşünceleri atıp sarıldım oğluma dedi..Hayata bağlandım çocuğumun sözleriyle..
hani bazen onun yaşadıklarını ben yaşasam dayanamazdım herhalde gerçekten zor hayatı oldu..yaşadığı zorluklar onu inanılmaz güçlendirmiş biri şimdi..
Ben hala kozadan çıkamamış kelebek gibi yaşamaktan korkuyorum:)))