|
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Alıntı:
|
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! bence başka zamanlarda başka yerdehissetmek güzel bi duygu düşünsenize şuanki zmandan sıkıldınız ve o an başka bir yerde hissediyorsunuz güzel bidurum ama sınırları çerçevesinde çünkü bu durumun sizin canınızı sıkacak seviyede olması duygu durum bozukluğunun semptomları arasındadır |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Alıntı:
aynen emel bende de o duygu kalmadi..su an o kadar sosyalim ki yasamaktan bikmaya vaktim yok..daha once gunler cok uzun gelirdi,simdi cok cabuk geciyor...uykudan zorla kalkan ben hic yorulmadan bikmadan cok yogunum..bu yogunlugu kendim yaratiyorum cunku mutluyum,her ne olursa olsun hayat bikilmayacak kadar guzel .... |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Yok böyle bişey... kendi kişisel düşünceme göre bu soru bu sitede sorulmamalı.. Site geçmişi hatırlatmak değil geleceğe hazırlamak amacı ile kuruldu sanırım... Selamlar.. Saygılar... |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Alıntı:
geçmişi temizlemek geleceğe atılan ilk adımdır zaten |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Bu Soruylamı geçmiş temiziyosunuz bazı anlar gelir yaşamdan bıkarız,herkesten bıkarız bu durumlarda neler yaparsınız? kaçıp gitmek gelir içinizden uyarmısınız yada oturup ağlamak mı?yada sizce.. |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! beni rahatlatan neyse onu yaparım ya avazım çıktığı kadar bağırır yada oturur ağlarım yada o anki travma şiddetime bağlı gece nefret içindeysek ve unutmak için yatağa giriosak sabah olduunda bunun geçeceiini beklemek saçmadır o gece hayatımızı kötü etkileyen şeyi kurutmadan yatmamalı eğer her gece böyleyse durumvahim zaten |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Daha önceleri bende duygularımla başedemediğim zaman uyurdum. Dahası önce yemek yer daha sonra uyurdum.Sakinleşene kadar yediğim yemekten tat almazdım ama yeme dürtümü bastıramazdım. Arkasından uyurdum. Zaman içinde farkettimki nekadar çok uyursam sıkıntılarım artıyor. Şimdi böyle hissettiğim zaman uyumamak için çaba sarfediyorum. Hala yemek yemenin önüne geçemedim. Bu yüzden kilom sürekli artıyor eksiliyor... Bana bu döngüyü yaşatan duyguyu biliyorum... REDDEDİLMEK Ben Annem tarafından reddediliyorum... Çocukkende bu böyleydi, şimdide böyle. Çok uzun zaman onun davranışı tanımlamaya çalıştım. Onun için nedenler aradım yapabildiğinin en iyisini yaptığını düşündüm. Herzaman onun için mazeretler ürettim. Herzaman onu affettim. Onun hırçınlığı giderebilmek için yıllarca özür diledim. Her kaprisinde yoğun suçluluk hissettim. Her iyi davranışında umutlandım. Her telefon çalışında hasta olduğunu duyacağım endişesini yaşadım. Onu kaybedersem nasıl bu suçluluk duygusuyla yaşayacağım korkusunu yaşadım. Oda yıllarca hayırlı evladının hangimiz olduğunu aradı durdu. Her istemediği davranışımda beni kötü olmakla suçladı. Kardeşler arasındaki uyumumuzu engelledi. Bizlerin ilişkilerini yoketti. Bana uzun yıllarca kimsesizlik duygusunu yaşattı. Yakın akrabalarınızın hepsi mevcut ama size yakın kimse yok. Birden bire kendinizi kimsesiz buluyorsunuz. Başetmek için UYUYORSUNUZ Her böyle hissediş ve çıkar yol bulamayış yeme krizlerine, bu duygular katlanılacak duruma gelene kadar uyuma moduna geçtim.... Şu anda bu ilişkiyi tek başıma değiştiremeyeceğimin farkındayım... Artık uyumuyorum... Biliyorumki bende insan olarak bir değere sahibim... Benzer sorunu olanlarnız var mı. duygularınızı nasıl bir düzene oturtuyorsunuz. Ben yetişkin bir çocuk olarak sızlanmak istemiyorum. Bu yaşadığım sıkıntıdan eskiden yakın çevreme bahseder çıkar bir yol arardım. Artık böyle birşey istemiyorum. Yaşamdaki yerimi bulmak ve bunu doyasıya yaşamak istiyorum. Paylaşımlarınızı ve başetme şekillerinizi iletmenizi istiyorum. Hepimize iyi bir gün dileğiyle Şimdi anlıyorum |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! bazen savruldugumu hissediyrum.sanki ben karar vermiyiyorum.aslinda herseye kendim karar verebilirim ama hayat izin vermiyiyor sanki.bas etmeye calisyorum bu duygu ile.cabaliyorum.ama bazen altindan kalkamiyorum.galiba yalniz hissediyrum kendimi tek basina gibi.sanki butun dunya da sadece ben varim.etrafimdakiler kalabalik gibi bazen sokakta yuruken anlamsizlasiyrlar |
Ynt: YAŞAMDAN BIKTIM!!! Siyah sana nedense kendimi yakın hissettim cınım anne konusunda:( ya naptımsa yaranamadım tatlı cadıya yaaaaa beni hayattan bıktırdı:)) Napalım dedik kabul ettik.. Değiştirecek halim yok :)) artık fazla üstüne gitmiyorum bu konuda artık sevsin yada sevmesin onun bileceği şey..seviyor sevmesinede sevgisini dışarı veremiyor benm gibi,ben en küçük coşkuda abartırım sevgi gösterimi yansıtırım ona..fakat ben hasta olduğumda hiç kimse olmaz yanımda bir annem başımda bekler öleee şevkatli bakarkiii....içimden anne yaa sen hep böle olsan varya sana koşa koşa gelirim..normal zamanda canımı okuyo hiç memnun olmuyo benden sadanimben insanların hep bir şifresi olduğunu düşünürüm kıracam bi gün şifresinide çok zor bee:)) |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 02:58 AM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.