[Berilce]

KABULLENME

Hayatı olduğu gibi kabul et. Hiç nedensiz neşeli ol!...

Zen müritlerinden Hakui’nin yaşadığı bir kasabada, bir genç kız, hamile kalır. Babası aşığının adını öğrenmek için öylesine baskı yapar ki, sonunda kızcağız sevgilisini babasının şerrinden korumak için, baba adayının Hakuin olduğunu söyler. Çocuk doğar doğmaz, kızın babası bebeği Hakuin’e götürüp, ayaklarının dibine fırlatır. ağza alınmayacak küfürler eder. Hakaretin bini bir para! Hakuin hiç itirazsız bebeği kucağına alır ve “demek böyle; hoş geldin bebek” der. O günden sonra her gittiği yere bebeği de götürür. Yırtık pırtık elbisesine sarıp yağmurlu fırtınalı gecelerde, süt dilenmeye çıkar. Arkadaşları bunca seviyesiz bir eylemi üstlendiği için onu dışlarlar. Gel zaman git zaman bebeğin anası, öz çocuğunun hasretine dayanamayıp babasına çocuğun gerçek babasının adını açıklar. Kızın babası tekrar Hakuin’e gidip yanılgısını bağışlamasını ve çocuğu geri vermesini ister. Hakuin “ya… öyle mi?” deyip, onca emek verdiği, alıştığı çocuğu iade eder.
İşte bu kabullenmedir. Bilimsel adı TATHATA’dır. Hayatın getirdiği, sunduğu kabul edilmelidir. Bu davranış biçimi, niteliğe ayna tutmak, iyi kötü ayrımı yapmamaktır. Aslında her şey tanrısaldır. Hayatı bir yere kadar, olduğu gibi kabul edersen, gerilim ve karabasanlar yok olur, kısır döngüden kurtulursun. Yaşantını kabullenirsin, hiç bir belirgin neden olmaksızın mutlu, keyifli, neşeli olursun.

Mutluluğun belli bir nedeni varsa, uzun sürmeyecektir. Nedensiz mutluluk, sevinç, huzur ise, her zaman yanı başında kalacaktır. Bu bir bakış açısı sorunudur.
ZEN: Paradoksun Patikası
Cilt: 3, Sayfa: 175-176