Birçoğumuz en son kime iyilik yaptığımızı hatırlamaz olduk. Belki de bu erdemli davranışın çarkları böylesine hızlı dönen bir dünyada çok fazla alıcısı yok.


Ama daha da ilginci, bu eylemin giderek bir kötülük aracına dönüşmeye başladığıdır.


Yanlış okumadınız.


Kötülük için iyilik yapmak. Mümkün bu.


İyilik yaparken iki üç hamle sonra bu iyiliği bir hançer gibi kullanmayı hesaplayanlar olmadığını sanmayın sakın.


Peki, nasıl olur da bu kadar soylu bir davranış kalbimizdeki balans ayarının bozukluğu sonucu bir ihanet eylemine dönüşür?


Önce eskilere gidelim...


Bir akşam vakti Hz. İbrahim’in yaşadığı köyden geçen yaşlı bir yolcu, misafir olup geceyi geçirebileceği bir ev aradı. Hz. İbrahim’in kapısını çaldı ve kendisini misafir edip edemeyeceğini sordu.


Yolcu seksen yaşındaydı ve o yaşına kadar hiç iman belirtisi göstermeden yaşamıştı.


Hz. İbrahim ise kapısını çalan bu insanı Hak yoluna davet etmesinin peygamberliğinin gereği olduğunu düşünmekteydi.


“Bir şartım var” dedi adama.


“Senin Allah’a iman etmeni istiyorum. Kabul edersen misafirim olursun.”


Adam kızdı. Kabul etmedi ve akşamın son ışıkları altında köyün ufkuna doğru ilerledi.


Tam o sırada Hz. İbrahim’e ilahi uyarı geldi.


“Ey İbrahim, biz o insana ömür verdik, mal verdik, evlatlar verdik, rızk verdik. Bunun karşılığında ona şart koşmadık. Ama sen kulum, ona bir gecelik misafirlik için iman etmeyi şart koştun.”


Bu uyarıyla aklı başına gelen Hz. İbrahim hemen koşup adamı durdurdu ve evine çağırdı.


Adam “koştuğun şarttan neden vazgeçtin?” diye sordu.


Hz. İbrahim “Allah bana hiçbir karşılık istemeden ve senin iyiliğin için olsa bile şart koşmadan iyilik yapmamı emretti” karşılığını verdi.


Bunun üzerine “seksen yıl bihaber yaşadığım Allah’a şimdi iman ediyorum” dedi adam.


Şimdi bana, “iyi de hocam, bu eski bir mesel, zaman değişti, günümüze gelelim” diye çıkışabilirsiniz.


Peki! Olay geçen Ramazan’da İstanbul Bağcılar’da yaşandı.


Bir grup insan bir araya gelip fakirlere maddi yardım götürmeye koyuldu. Bir gün karşılarına çok muhtaç yaşlı biri çıktı. Ona düzenli olarak 200 TL ödemeye başladılar.


Aradan bir müddet geçmişti ki, yine böyle bir başka fakire raslayıp ihtiyaçlarını sordular, yardım önerdiler.


Adam reddetti: “Bana her ay birisi 100 TL ödüyor zaten.”


Bunun üzerine yardımsever dostlarımız “bizi bu zatla tanıştır da çabalarımızı birleştirelim” deyince, adam onları götürdü.


Karşılarına çıkan kişi, o her ay 200 TL ödedikleri yaşlı ve çok fakir adamdı.


Dostlarımız şaşırdılar ve oracığa çöküp ağladılar.


Evet, iyilik yürek işidir!..


Ve bildiğim bir şey varsa o da iyiliğin artık birçoğumuzun becerebileceği bir iş olmadığıdır.

Haşmet Babaoğlu

BEN SENİN EN ÇOK

Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Korku ve Sevgi

Her türlü seçiminiz ya sevgi ya korku düşüncesinden kaynaklanıyor…..

Korku;
daraltan, kapayan, içe hapseden, kaçan, gizleyen, biriktiren, yığan, zarar
veren enerjidir.

Sevgi;
genişleten, açan, yayılan, kalan, açık olan paylaşan, iyileştiren enerjidir.

Korku bedenleri giysilerle sararak gizler.
‘, ‘Sevgi çıplak olmaya izin verir.
Korku sahip olduklarına sımsıkı yapışır,
Sevgi sahip olduklarını paylaşır.
Korku zorba yakınlık ister,
Sevgi sevecen yakınlık.
Korku sımsıkı sarar, bırakmak istemez,
Sevgi özgür bırakır.
Korku kurutur,
Sevgi yumuşatır.
Korku saldırır,
Sevgi bağrına basar

Her insan düşüncesi, sözü, davranışı bu duyguların birinden kaynaklanır.
Bu konuda başka bir seçiminiz yok, çünkü seçeceğiniz başka bir şey yok.
Ama bu iki duygudan hangisini seçeceğiniz konusunda özgürsünüz……..

Neale Donald Walsch

Bir lambayı değiştirmek için kaç kişiye ihtiyacınız var?

Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Narsist gerekir?
Sadece bir tane. Lambayı tutması için ama bütün dünyanın etrafında dönmesi için beklemesi gerekir.


Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Borderline gerekir?
Sadece bir tane. Kendisi için değiştirmezseniz r etmekle sizi suçlar.


Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Obsesif-kompulsif gerekir?
Sadece bir. Ama her dönüş için 100 defa kontrol etmesi gerekir.


Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Pasif-agresif gerekir?
"Off, lambayı kırdığıma inanamıyorum. Sanırım karanlıkta oturmak zorundasın."


Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Bağımlı gerekir?
Hiç, çünkü hala eski lambaya sarılmış olur.


Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Histerionik gerekir?
"Lambayı değiştirmemi mi istiyorsun?!! Elimi yakabilirim! Elektrik çarpabilir! Merdivenden düşebilir ve hayatım boyunca paralize olabilirim!
"Sen beni artık sevmiyorsun!"


Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Manik Depresif gerekir?
İki. Birincisi lambayı değiştirmek için, diğeri birincinin parmağını elektriğe sokmasını engellemek için.

--------------------------------------------------------------------------------

Bir lambayı değiştirmek için kaç tane Psikolog gerekir?
-Sadece bir tane, fakat lamba gerçekten değişmeyi istemelidir.
-Hiç. Lamba hazır olduğunda kendi kendine değişecektir.

Karl Marx'ın eşine mektuplarından:

Yürekten sevdiğim, Sana gene yazıyorum çünkü yalnızım ve çünkü kafamın içinde seninle konuşurken senin bunu bilmiyor, ya da bana karşılık veremiyor olmana katlanamıyorum. Kısa süreli ayrılıklar iyi oluyor, çünkü hep bir arada olununca her şey hiç ayırt edilemeyecek kadar birbirine benzemeye başlıyor. Yan yana durduklarında kuleler bile cüceleşirken, alelade ve ufak tefek şeyler yakından bakınca kocamanlaşır. Küçük tedirginlikler onlara yol açan nesneler göz önünden kaldırıldığında yok olabilir. yan yanalık dolayısıyla sıradanlaşan tutkularsa mesafenin büyüsüyle yeniden büyüyüp doğal boyutlarına gelirler...

Bir eşi olmalı insanın
Bir eşi olmalı insanın
Rüzgar onun kokusunu getirmeli,
Yağmur O'nun sesini.
Akşam...... onu görecek diye, ...pırpır etmeli yüreği,
Ayakları birbirine dolaşmalı heyecandan, eve dönerken,
Cennetten köşe almışçasına
Sevdiği, sakındığı, bakmaya kıyamadığı...
Her bir hücresinden aşkın fışkırdığı,
Çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı insanın!!!
Ben seni ölene dek seveceğim boş laf!!!
Ben seni sevdikçe ölmeyeceğim...
Can Yücel

[zümrütü anka zen]

merhaba cnm bigokyanus ,seni kocaman tebrik ediyorum..
hayata umut kattığın için , sana ,teşekkürlerimi ve sevgileri yolluyorum , iyi ki varsın cnm bnm..
sevgilerle kal

[arca]

Mükemmel zeka teşekkürler paylaşım için....

[zamanı_geldi]

Sevgiyle bakardık,tüm insanlara
Nefret, kin bilmezdik, böyle değildik.
Düşkünü kollardık, kucak açardık.
Garibe gülmezdik, böyle değildik.
Yalan riya yoktu, sözler senetti.
Selam her kapıyı açan biletti.
Sevgi, saygı vefa aynı niyetti
Dostluğu silmezdik, böyle değildik.
Sabır vardı, şükür vardı, sır vardı,
Edep vardı, haya vardı, ar vardı,
Gönül vardı, sevda, aşk vardı...

Oysa ben hiç insan kaybetmedim. CAN YÜCEL
Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim...... Ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım... Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım... Asla keşkelerim olmadı... Hiçbir zaman kendimle vicdan mahkemesi yapmak zorunda kalmadım... Karşıma bazen gerçek yüzler , bazen sahteler çıktı ama olsun ...ben yine sadece hislerimle yaşadım.. Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim , ya da asla birini severken karşılığını beklemedim... Dostluğuma değer biçmedim , sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim... Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim... Bazen çok kırıldım , bazen belki de kırdım... Ama hata insana mahsustur dedim..Affettim , af diledim.. Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim.. Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.Belki de içten içe sinsice güldüler... Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım... Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar...
Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için... Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için......
Oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim ...