[nevresim]

SILENT OCEAN Nickli Üyeden Alıntı

ben de bıktım kızarmaktan , köşelerde yaşamaktan.artık yaşam çekilmez hale gelmeye başladı.çevremdekileri görüyorum: hepsi çok sosyal , bana göre olağan üstü şeyleri gerçekleştiriyorlar.ben otobüste, markette lokanta da kızarıp-sıkılmıyorum ama benimki de sosyal fobi.hele sıkıldığım bir ortam olsun sanki omzuma boynuma tonlarca ağırlık biniyor.yüzümü yerden kaldıramıyorum.hele bir de karşı cinsten biri bana baksın kıpkırmızı olurum anında.çok acayip şekilde karamsarım.

kısa ve öz sorucam :laf olsun diye değil bu psikolojik bozukluğu cidden yenen var mı ?artık metastazlı hastaların bile tedavi şansının SF den yüksek olduğunu düşünmeye başladım.kısaca 20 sinde hayattan bıktım :(

bende bıktım.bazen kendimi çok çıkmazda hissediyorum.çok silik pasif bir hayaıtm var evden çıkmak istemiyorum.ya sabır diyorum.bencede tamamen kurtululım artık