[maviinci]

tülsüm Nickli Üyeden Alıntı

galiba doğru söylüyorsunuz.hastalığı kabul ettikçe ve hastayım demeye devam ettikçe maalesef bundan kurtulmak mümkün olmuyor.ben de bu konudaki olumsuz düşüncelerimi bilinçaltımdan fırlatıp atmak istiyorum.kişisel gelişim adına bir çok kitap okudum fakat yeterli bi çaba değildi.bazende hiçbirşey yapmaksızın herşeyi akışına bırraktım sonuçta hiçbirşey değişmedi.bi kitapta şunları okudum''her gün aynı şeyleri yapıp farklı sonuç beklemek aptallıktır''galiba ben bir aptalım.bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum ve çok uzun zamandır bu durumla mücadele ediyorum fakat nafile....artık çok fazla umudum kalmadı!bi türlü kendimi ve hayatı sevmeyi yaşamdan keyif almayı beceremedim.bana bir yol gösterin lütfen sevgiler

Bana kalırsa siz bir aptal değilsiniz. Değilsiniz, çünkü hergün aynı şeyleri yapan biri olduğunuzu düşünmüyorum. Düşünmüyorum, çünkü yukarıdaki mesajınızı hergün yazmadınız. Sadece bir gün, o negatif/olumsuz düşünceleri def etmek için yazdınız. Sadece o an yazdınız. Hayatınızı değiştirmek için yazdınız. Bammbaşka birisi olabilmek adına bir adım attınız. Akışına bırakmak?? Aslında herşey için çabalasanız da onlar akışında oluyorlar. Bir şekilde akıyorlar. Ama değiştirmek sizin ellerinizde. SİZ bir aptal değilsiniz. SİZ değişmek için burayı keşfetmiş birisisiniz. Zamanı geldi ve buradasınız. Bugüne kadarki yaptıklarınız nafile değil, bir temeldi. Temeliniz şimdi sağlam ve değişime hazırsınız. Bugün umudunuzun elinden tutun. Siz her nasıl kendinizi yalnız hissediyorsunuz, elinizden tutup kaldıracak birine ihtiyaç duyuyorsunuz; emin olun umudunuz da sizden farklı değil. Bu yolda unutmamanızı istediğim birşey var; Herşey her an daha da güzele gidiyor Sevgiyle kalın

[tülsüm]

çok teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için!!!ama o kadar karışığım ki artık neyi nasıl ve ne şekilde yaptığımı bile bilmiyorum.yaklaşık olarak 12_13 yıldır depresyondayım.bunu demekten aslında çok hoşlanmıyorum ama durumu kabul etmem gerekiyor galiba çünkü bisüre bunu kabullenemedim.çok belirgin bir sebebi yok aslında hani ani bi ölüm haberi yada acıklı bir aşk hikayesi gibi..neden bilemiyorum bi türlü işin içinden çıkamadım öyle pusulasız bir gemi gibi nereye sürüklenirsem oraya doğru gidiyorum işte...kısacsı hayattan hiç bi şekilde keyif alamıyorum her an beynimi kemiren bi fare var sanki kafamda sürekli bişeyleri tırtıklayıp duruyor,anlıycağınız benim devreler birbirine girmiş durumdabu kadar dert eminim selam verdik borçlu çıktık demişsinizdirneyse tekrar teşekkürederim sevgiler....